เกริ่นก่อนคะ เรากับเเฟนอยู่ด้วยกันมา 6 ปี แต่ยังไม่มีลูก เพิ่งลองปล่อยได้ 1 ปี แต่ไม่ติดเลยตัดสินใจว่าจะไปทำกิ๊บกันเมื่อเดือนที่แล้วคะ ปรึกษาหมอแล้วเบื้องต้น และเราเป็นแม่บ้านแบบฟลูทาร์ม ค่อยช่วยงานแฟนทำสำนักงานเล็ก ๆ  มีสามีเป็นคนยืนหลัก ส่วนเราจะคอยช่วยแบล็คหลังทุกอย่างที่ทำได้ เราสองคนพยามสร้างบ้าน ซื้อรถ และที่ดินมาด้วยกัน ผ่านทุกข์สุขมาด้วยกันทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวดีขึ้น

แต่แฟนเพิ่งมาบอกเมื่อวานคะ ว่าทำผู้หญิงท้องได้ 7 เดือน เพราะว่าพลาด
มีอะไรแค่ครั้งเดียวแล้วท้อง และจะต้องรับผิดชอบฝ่ายหญิงโดยการไปแต่งงาน ผู้หญิงมีหน้าที่การงาน ฐานะที่ร่ำรวยกว่า และจะฆ่าตัวตายถ้าแฟนไม่รับผิดชอบ ทางแฟนยอมรับกับเราว่าผิดแต่ไม่แก้ปัญหาตั้งแต่ต้นใดๆ เลยปล่อยล่วงเลยโดยที่ไม่บอกเราตั้งแต่ตอนแรก เราบอกกับแฟนว่าให้รับผิดชอบแค่ลูกได้ไหม แต่ไม่ต้องถึงขั้นแต่งงานให้นัดคุยกัน แฟนบอกว่ามันเลยจุดที่ต้องคุยและไม่มีความจำเป็นที่เราต้องคุบผู้หญิงคะ

แฟนกลับมาบอกว่าถ้าเป็นเราท้องก็คงดีคงไม่เป็นแบบนี้  เรายิ่งหน้าชาหนักกว่าเก่าอีกคะ ทำใจรับไม่ได้ไม่ได้ ยอมรับเสียใจมาก เพราะเราก็พยามจะมีลูก ด้วยที่อยู่ด้วยกันมานานในเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเหลือแต่ไปทำกิ๊บเพราะแฟนระบุอยากได้ลูกสาว แต่แฟนมักอ้างเหตุผลต้องไปทำงานต่างจังหวัด ในเวลาที่เราไข่ตกคะ ใช้ที่เทสไข่ตกส่งให้ดู เขาพยามออกไปทำงานพอกลับมาบอกว่าเครียดตลอดจนไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เราจะ xx ช่วงไข่ตกคะ
เขามาขอให้เรารอให้เขาแก้ไปไขก่อนก่อนให้เด็กคลอดจะตรวจดีเอ็นเอ ถ้าไม่ใช่เขาจะยอมจบ แต่พอเราถามว่าถ้าใช่จะทำยังไง เขาบอกเขาไม่รู้คะ

**เราตัดสินใจว่าเราจัเป็นคนเดินออกมาเองคะ แบบนี้เขาบอกว่าเราไม่รักเขามากพอที่จะสู้ไปด้วยกัน เราผิดไหมคะ เพราะหมือนฟ้าผ่าลงตรงหัวเลยคะ 😭 ที่เจอแบบนี้

💧ขอวิธีทำยังไงให้จิตไม่ตกดิ่งถึงที่สุดบ้างคะ
เครียดเหลือเกินคะ สร้างทุกอย่างด้วยกัน วางอนาคตไว้ทุกทาง
สุดท้ายเราทำร้ายเด็กไม่ลงคะ เราอยากมีลูกมาก เราเลยคิดว่าเด็กต้องการพ่อและแม่ เราต้องจึงฝ่ายตัดสินใจว่าเราจะออกจากชีวิตพวกเขาไปเลยคะ
เหนื่อยใจเหลือเกินคะ ชีวิตนี้แย่และทรมารเหลือเกินคะ
จะทำยังไงให้รู้สึกดีบ้างคะ ทรมารใจมากคะ ตอนนี้จิตดิ่งแบบต่ำสุดเลยคะ