คนที่บอกเลิกเราทิ้งเราไป
เค้าท้องกับเราทั้งๆที่เค้าทิ้งเราไป
ระยะเวลาเลิกกันประมาน2เดือน
มารุ้ว่าท้องก็ตอนประมาน4เดือนครึ่ง
ผมพร้อมรับผิดชอบทุกๆอย่าง
เพราะผมยังรักเค้าอยุ่
แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาคือเค้าไม่ได้ต้องการให้เราเป็นพ่ิเด็ก
เค้าบอกว่าเค้าดีใจที่ท้อง
แต่เค้าเสียงใจที่มาท้องกับผม
ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่รุ้ว่าท้อง
ผมก็ง้อเค้า ง้อจนผมเจ็บเอง
หลังจากนั้นผมก็ไม่ติดต่อหรืออะไรเค้าไปอีกเลย
ผมเริ่มทำใจได้
จนวันที่เค้าโทรมาร้องให้แล้วบอกกับเราว่าเค้าท้อง
พอผมรุ้ปับ อีกสองวันผมก็หาเงินไปฝากท้องเลย
แต่เค้าไม่คิดจะให้อภัยให้โอกาสอะไรผมเลย
ผมพยามพูดดี ทำดี เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เอาไม่ต้องการผม
ผมอยากให้เป็นครอบครัว
สงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมา
แต่เค้าไม่เปิดโอกาสอะไรให้ผมได้ทำเลย
ทั้งคำพูดแย่ๆใส่ผม
การกระทำต่างๆนาๆ
จนล่าสุดผมทนไม่ไหวแล้วจริง
ผมพิมฝากไปบอกเพื่อนเค้าว่า
ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรอีกแล้ว
ไม่ให้เกียรติผม
ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ผม
ตอนนั้นผมตัดสินใจด้วยความน้อยใจโมโหต่างๆนาๆ
ลึกๆผมรักเค้าไม่ว่าเค้าทำพูดไม่ดีหรือทำไม่ดีกับผม
ผมอยากให้กลับมาอยุ่ด้วยกับให้อภัยกัน
แล้วมาเป็นครอบครัว
สุดท้ายผมไม่รุ้จริงๆว่าผมทำผิดหรือถูก
ผมลองปรึษาคนรอบๆตัวผมเพื่อนฝูงคนที่สนิท
เค้าบอกว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว
เพราะเพื่อนเห็นว่าผมโดนกระทำอะไรมาบ้าง
จากเพื่อนๆบอกผมว่ามืงต้องรับผิดชอบเค้าว่ายังไง
เราก็ต้องรับผิดชอบ
จนล่าสุดเพื่อนๆที่สนิทบอกว่าพอเถอะ
ทำดีไปก็ไร้ค่า
แถมได้มาแต่ความเจ็บปวด
ช่วยผมด้วยผมจะทำอย่างไงต่อดี
ช่วยผมด้วย ผมไม่รุ้ว่าผมตัดสินใจผิดหรือถูก
เค้าท้องกับเราทั้งๆที่เค้าทิ้งเราไป
ระยะเวลาเลิกกันประมาน2เดือน
มารุ้ว่าท้องก็ตอนประมาน4เดือนครึ่ง
ผมพร้อมรับผิดชอบทุกๆอย่าง
เพราะผมยังรักเค้าอยุ่
แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาคือเค้าไม่ได้ต้องการให้เราเป็นพ่ิเด็ก
เค้าบอกว่าเค้าดีใจที่ท้อง
แต่เค้าเสียงใจที่มาท้องกับผม
ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่รุ้ว่าท้อง
ผมก็ง้อเค้า ง้อจนผมเจ็บเอง
หลังจากนั้นผมก็ไม่ติดต่อหรืออะไรเค้าไปอีกเลย
ผมเริ่มทำใจได้
จนวันที่เค้าโทรมาร้องให้แล้วบอกกับเราว่าเค้าท้อง
พอผมรุ้ปับ อีกสองวันผมก็หาเงินไปฝากท้องเลย
แต่เค้าไม่คิดจะให้อภัยให้โอกาสอะไรผมเลย
ผมพยามพูดดี ทำดี เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เอาไม่ต้องการผม
ผมอยากให้เป็นครอบครัว
สงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมา
แต่เค้าไม่เปิดโอกาสอะไรให้ผมได้ทำเลย
ทั้งคำพูดแย่ๆใส่ผม
การกระทำต่างๆนาๆ
จนล่าสุดผมทนไม่ไหวแล้วจริง
ผมพิมฝากไปบอกเพื่อนเค้าว่า
ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรอีกแล้ว
ไม่ให้เกียรติผม
ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ผม
ตอนนั้นผมตัดสินใจด้วยความน้อยใจโมโหต่างๆนาๆ
ลึกๆผมรักเค้าไม่ว่าเค้าทำพูดไม่ดีหรือทำไม่ดีกับผม
ผมอยากให้กลับมาอยุ่ด้วยกับให้อภัยกัน
แล้วมาเป็นครอบครัว
สุดท้ายผมไม่รุ้จริงๆว่าผมทำผิดหรือถูก
ผมลองปรึษาคนรอบๆตัวผมเพื่อนฝูงคนที่สนิท
เค้าบอกว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว
เพราะเพื่อนเห็นว่าผมโดนกระทำอะไรมาบ้าง
จากเพื่อนๆบอกผมว่ามืงต้องรับผิดชอบเค้าว่ายังไง
เราก็ต้องรับผิดชอบ
จนล่าสุดเพื่อนๆที่สนิทบอกว่าพอเถอะ
ทำดีไปก็ไร้ค่า
แถมได้มาแต่ความเจ็บปวด