สวัสดีค่ะ อายุ 22 ปี มีลูกตอนอายุ 21 ปี
(เรียนจบปริญญาตรีแล้วนะ) แต่งงานกับคนอายุมากกว่า 10 กว่าปี ทำผมสีเหลือง
ชายเสื้อยืด+กางเกงฮานาโกะ+รองเท้าแตะ เวลาไปไหนมาไหนชอบโดนด่าว่าเป็นเด็กแก่แดด บางครั้งก็ต้องถามว่าเป็นผู้หญิงขายตัว บางครั้งก็มีความคิดว่าเป็นเมียน้อยเหมือนกัน ไม่สวยมากเป็นเวลาเกือบ 3 ปีมาแล้วที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ได้ยินจนเสียงก้องอยู่ในหูตลอดเวลา บางครั้งก็นอนไม่หลับเป็นเวลามากกว่า 3 คืน พยายามอธิบายให้ฟังแล้ว ว่าเราไม่เหมาะแก่การในบ้าน แต่เขาอยากให้เราอยู่บ้าน หน้าเรารู้สึกว่าเรากำลังจะกลายเป็นโรคประสาทในไม่ช้า เวลาไปปรึกษาใครทุกคนก็เราพูดใครๆกันว่าอย่าไปสนใจกับคนที่ไม่ได้เข้าให้น้องเรากิน ถ้าเราไม่สามารถทำอย่างนี้ก็เขาพูดได้ อาจจะเป็นเพราะว่าเราคำพูดคนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวก็ได้ แต่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโทรหาเลยนะขนาดนี้มาก่อนเลย มีความรู้สึกว่ามันเป็นช่วงที่โหดร้ายเหลือเกิน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมองโลกให้เป็นคนเข้มแข็งได้อย่างไร ถ้าตอนนี้ฉันมันกลายเป็นคนอ่อนแอไปแล้ว ฉันไม่อาจรับสภาพได้กับการที่เวลาไปไหนมาไหนก็ควรพูดถึงฉันว่าฉันสร้างความเดือดร้อนให้กับสังคมเป็นอย่างมาก ฉันกลายเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยพูดกับผู้คน เพื่อนของฉันก็เริ่มหายไปทีละคน ฉันรู้สึกว่าฉันยอมเพียงลำพังเวลาที่ประสบปัญหาแต่แท้จริงฉันไม่ใช่ตัวคนเดียว ฉันรู้สึกสับสน ฉันรู้สึกว่าเป็นคนที่กำลังจะไม่มีความดีของเราอยู่แล้ว ฉันเคยได้ยินคนพูดว่า "มีสามีแก่ขนาดนั้นไม่ให้เรียก.......จะให้เรียกอะไร??" ฉันรู้สึกสับสนกับเรื่องเราที่เกิดขึ้นกับฉัน ผู้หญิงชราคนหนึ่งถือจี้รูปหัวใจมาใส่ไว้ในมือของฉันแล้วบอกกับฉันว่า"แม่ฝากดูแมขลหัวใจดวงน้อยๆของแม่ด้วย" ในวันนั้นฉันไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง ในวันแต่งงานฉันมีความสุขมากๆแต่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะเป็นวันสุดท้ายของความสุขของฉัน ฉันมันกำลังตกนรกฉันไม่รู้วา่เมื่อลูกของฉันโตขึ้นแล้วได้ยินคำเหล่านี้ เขาจะรู้สึกยังไง
หน้าเด็ก.....เสียงเล็ก 😂
(เรียนจบปริญญาตรีแล้วนะ) แต่งงานกับคนอายุมากกว่า 10 กว่าปี ทำผมสีเหลือง
ชายเสื้อยืด+กางเกงฮานาโกะ+รองเท้าแตะ เวลาไปไหนมาไหนชอบโดนด่าว่าเป็นเด็กแก่แดด บางครั้งก็ต้องถามว่าเป็นผู้หญิงขายตัว บางครั้งก็มีความคิดว่าเป็นเมียน้อยเหมือนกัน ไม่สวยมากเป็นเวลาเกือบ 3 ปีมาแล้วที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ได้ยินจนเสียงก้องอยู่ในหูตลอดเวลา บางครั้งก็นอนไม่หลับเป็นเวลามากกว่า 3 คืน พยายามอธิบายให้ฟังแล้ว ว่าเราไม่เหมาะแก่การในบ้าน แต่เขาอยากให้เราอยู่บ้าน หน้าเรารู้สึกว่าเรากำลังจะกลายเป็นโรคประสาทในไม่ช้า เวลาไปปรึกษาใครทุกคนก็เราพูดใครๆกันว่าอย่าไปสนใจกับคนที่ไม่ได้เข้าให้น้องเรากิน ถ้าเราไม่สามารถทำอย่างนี้ก็เขาพูดได้ อาจจะเป็นเพราะว่าเราคำพูดคนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวก็ได้ แต่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโทรหาเลยนะขนาดนี้มาก่อนเลย มีความรู้สึกว่ามันเป็นช่วงที่โหดร้ายเหลือเกิน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมองโลกให้เป็นคนเข้มแข็งได้อย่างไร ถ้าตอนนี้ฉันมันกลายเป็นคนอ่อนแอไปแล้ว ฉันไม่อาจรับสภาพได้กับการที่เวลาไปไหนมาไหนก็ควรพูดถึงฉันว่าฉันสร้างความเดือดร้อนให้กับสังคมเป็นอย่างมาก ฉันกลายเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยพูดกับผู้คน เพื่อนของฉันก็เริ่มหายไปทีละคน ฉันรู้สึกว่าฉันยอมเพียงลำพังเวลาที่ประสบปัญหาแต่แท้จริงฉันไม่ใช่ตัวคนเดียว ฉันรู้สึกสับสน ฉันรู้สึกว่าเป็นคนที่กำลังจะไม่มีความดีของเราอยู่แล้ว ฉันเคยได้ยินคนพูดว่า "มีสามีแก่ขนาดนั้นไม่ให้เรียก.......จะให้เรียกอะไร??" ฉันรู้สึกสับสนกับเรื่องเราที่เกิดขึ้นกับฉัน ผู้หญิงชราคนหนึ่งถือจี้รูปหัวใจมาใส่ไว้ในมือของฉันแล้วบอกกับฉันว่า"แม่ฝากดูแมขลหัวใจดวงน้อยๆของแม่ด้วย" ในวันนั้นฉันไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง ในวันแต่งงานฉันมีความสุขมากๆแต่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะเป็นวันสุดท้ายของความสุขของฉัน ฉันมันกำลังตกนรกฉันไม่รู้วา่เมื่อลูกของฉันโตขึ้นแล้วได้ยินคำเหล่านี้ เขาจะรู้สึกยังไง