อิติปิ โส ภควา - เพราะเหตุอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น
อะระหัง - เป็นผู้ไกลจากกิเลส
สัมมาสัมพุทโธ - เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
วิชชาจะระนะสัมปันโน - เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชาและจรณะ
สุคะโต - เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี
โลกะวิทู - เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง
อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ - เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้ อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า
สัตถา เทวะมะนุสสานัง - เป็นครูผู้สอนของเทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย
พุทโธ - เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานด้วยธรรม
ภะคะวาติ - เป็นผู้มีความจำเริญจำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้
-------------------
สะหวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม - พระธรรม เป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ตรัสไว้ดีแล้ว
สันทิฏฐิโก - เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติ พึงเห็นได้ด้วยตนเอง
อะกาลิโก - เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล
เอหิปัสสิโก - เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด
โอปะนะยิโก - เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว
ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญู ฮีติ - เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน , ดังนี้
------------------
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ - สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใดปฏิบัติดีแล้ว
อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ - สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติตรงแล้ว
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ - สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใดปฏิบัติ เพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว
สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ - สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใดปฏิบัติ สมควรแล้ว
ยะทิทัง - ได้แก่ บุคคลเหล่านี้คือ 
จัตตาริ ปุริสะยุตานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา - คู่แห่งบุรุษสี่คู่ นับเรียงตัว บุรุษ ได้ 8 บุรุษ
เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ - นั้นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
อาหุเนยโย - เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา
ปาหุเนยโย - เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ
ทักขิเณโย - เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน
อัญชะลีกะระนีโย - เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี
อะนุตตะรัง ปุญญะเขตตัง โลกัสสาติ - เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้