อิมินา ปุญญะกัมเมนะ, (ด้วยบุญนี้ ที่เราทำ) ;
อิมินา อุททิเสนะ จะ, (และอุทิศ ให้ปวงสัตว์) ;
ขิปปาหัง สุละเภ เจวะ, (เราพลันได้ ซึ่งการตัด) ;
ตัณหุปาทานะเฉทะนัง, (ตัวตัณหา อุปาทาน);
เย สันตาเน หินา ธัมมา, (สิ่งชั่ว ในดวงใจ) ;
ยาวะ นิพพานะโต มะมัง, (กว่าเราจะถึงนิพพาน) ;
นัสสันตุ สัพพะทา เยวะ, (มลายสิ้น จากสันดาน) ;
ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว, (ทุก ๆ ภพ ที่เราเกิด) ;
อุชุจิตตัง สะติปัญญา, (มีจิตตรง และสติทั้งปัญญาอันประเสริฐ) ;
สัลเลโข วิริยัมหินา, (พร้อมทั้งความเพียรเลิศ เป็นเครื่องขูดกิเลสหาย) ;

มารา ละภันตุ โนกาสัง, (โอกาส อย่าพึงมีแก่หมู่มาร สิ้นทั้งหลาย) ;
กาตุญจะ วิริเยสุ เม, (เป็นช่อง ประทุษร้ายทำลายล้างความเพียรจม) ;
พุทธาทิปะวะโร นาโถ, (พระพุทธผู้บวรนาถ) ;
ธัมโม นาโถ วะรุตตะโม, (พระธรรมที่พึ่งอุดม) ;
นาโถ ปัจเจกะพุทโธ จะ, (พระปัจเจกะพุทธสม-) ;
สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง, (ทบพระสงฆ์ ที่พึ่งผยอง) ;
เตโสตตะมานุภาเวนะ, (ด้วยอานุภาพนั้น) ;
มาโรกาสัง ละภันตุ มา,  (ขอหมู่มาร๑ อย่าได้ช่อง) ;
ทะสะปุญญานุภาเวนะ, (ด้วยเดชบุญ ทั้งสิบป้อง) ;
มาโรกาสัง ละภันตุ มา. (อย่าเปิดโอกาสแก่มาร เทอญ).

กล่าวถึง มารได้ช่อง นี้ ฉันใด ?

.