เรากับแฟนคบกันมาประมาณหนึ่งปี แต่ทะเลาะกันบ่อยมากๆ บอกเลิกกันก็หลายครั้ง โดยส่วนใหญ่เป็นสาเหตุที่เขาชอบน้อยใจ คิดมาก คิดไปเองโดยเฉพาะคิดว่าเราไม่รักและจะไปคุยกับคนอื่นทั้งที่เราเป็นคนคุยกับคนยากมากกก ตัวเขาเองก็น่าจะรู้เพราะกว่าจะจีบเราติดก็ใช้เวลานานพอสมควร แต่ก็มีบ้างนะคะที่เราเอาแต่ใจใช้อารมกับเขา แต่ก็คืนดีกันมาทุกครั้งโดยคุยกันว่าต่อไปจะไม่ทำแบบที่แล้วๆมาอีก
เกริ่นก่อนว่าเราเป็นผู้หญิง อายุ 30 ปี ส่วนแฟนอายุ 39 ค่ะ เรื่องของเรื่องคือพึ่งเลิกกับแฟนมาด้วยสาเหตุงงๆ วันนั้นก็คุยโทรศัพท์กันอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆแฟนก็พูดขึ้นมาว่า ตัวเองแอบคุยกับใครอยู่ใช่ไหม ซึ่งตามปกติแล้วแฟนเราขี้หึงมากกกกกกกกก จะพูดอะไรทำนองนี้อยู่บ่อยครั้ง ตอนนั้นเราคิดว่าพูดแซวเล่นๆเลยตอบเขาไปว่า พูดอะไรเพ้อเจ้อพร้อมหัวเราะๆ แต่เหมือนเขายังไม่หยุด พูดเรื่องอื่นแล้วก็วกกลับมาเรื่องนอกใจ มีคนอื่นอีกหลายครั้ง จนเราบอกว่าถ้าไม่หยุดจะโกรธจริงๆแล้วนะ ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นเริ่มมีอารมโกรธแล้ว รู้สึกว่าเค้าไม่ให้เกียรติเราเลย ทำไมดูถูกคิดว่าเราจะไปมีคนอื่นทั้งที่เราไม่เคยทำและไม่คิดจะทำด้วย โตๆกันแล้วเรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาเลย
จากนั้นก็ทะเลาะกันว่าทำไมถึงชอบพูดจาแบบนี้ เราอยู่ของเราเฉยๆมากล่าวหาทำไม เขาก็บอกว่าระหว่างไม่ได้คุยกันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุยกับใคร พอทะเลาะกันหนักเข้าเขายิ่งใจน้อยและใจร้อน (ซึ่งปกติเขาเป็นคนขี้ใจน้อยมากอยู่แล้วค่ะ ชอบคิดไปเองว่าเราไม่รักเขา ไม่อยากบอกคนอื่นว่ามีแฟน) เราที่ตอนนั้นโมโหและโกรธอยู่แล้วที่เขาไม่ให้เกียรติยิ่งอารมขึ้นหนักเลยค่ะ ล่ะเขาก็ท้าเลิกว่าอยากเลิกมากนักใช่ไหมล่ะ งั้นก็ได้ แล้วก็วางสายไป (ตัดเรื่องมีคนอื่นอล้วหาเรื่องเลิกออกไปได้เลยค่ะ มั่นใจว่าไม่มี)
อีกวันหนึ่งเขาโทรมาแต่เรารู้สึกว่าไม่พร้อมจะคุยเลย เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เคยรู้สึกว่าทำผิดและคิดจะขอโทษกับการไม่ให้เกียรติเรา เลยตัดบทวางสายตอนเขากำลังพูดๆอยู่และไม่อ่านไลน์หรือคุยกับเขาอีกเลย หลังจากนั้นเรามีโอกาสได้ฟังจิตแพทย์ท่านหนึ่งพูดถึงโรคเจตเภทแบบระแวง paranoid personality disorder และคิดว่าเขาน่าจะเข้าข่ายควรบอกเขาดีไหมคะ
มีใครเคยเจอเหตุการณ์ยังงี้บ้างไหมคะ เรารู้สึกว่าการเลิกกันมันดูงี่เง่ามาก มาจากเรื่องที่เขาคิดไปเองและมันไม่จริงสักกะนิด เรายังรักเขาอยู่นะคะแต่มันไม่อยากไปต่อแล้ว สับสนไปหมดเลยค่ะไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงหรือควรจะเสียใจไหม เราควรพอแค่นี้ถูกไหมคะ
เลิกกับแฟนเพราะแฟนขี้มโนและขี้ระแวงทำไงต่อดีคะ
เกริ่นก่อนว่าเราเป็นผู้หญิง อายุ 30 ปี ส่วนแฟนอายุ 39 ค่ะ เรื่องของเรื่องคือพึ่งเลิกกับแฟนมาด้วยสาเหตุงงๆ วันนั้นก็คุยโทรศัพท์กันอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆแฟนก็พูดขึ้นมาว่า ตัวเองแอบคุยกับใครอยู่ใช่ไหม ซึ่งตามปกติแล้วแฟนเราขี้หึงมากกกกกกกกก จะพูดอะไรทำนองนี้อยู่บ่อยครั้ง ตอนนั้นเราคิดว่าพูดแซวเล่นๆเลยตอบเขาไปว่า พูดอะไรเพ้อเจ้อพร้อมหัวเราะๆ แต่เหมือนเขายังไม่หยุด พูดเรื่องอื่นแล้วก็วกกลับมาเรื่องนอกใจ มีคนอื่นอีกหลายครั้ง จนเราบอกว่าถ้าไม่หยุดจะโกรธจริงๆแล้วนะ ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นเริ่มมีอารมโกรธแล้ว รู้สึกว่าเค้าไม่ให้เกียรติเราเลย ทำไมดูถูกคิดว่าเราจะไปมีคนอื่นทั้งที่เราไม่เคยทำและไม่คิดจะทำด้วย โตๆกันแล้วเรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาเลย
จากนั้นก็ทะเลาะกันว่าทำไมถึงชอบพูดจาแบบนี้ เราอยู่ของเราเฉยๆมากล่าวหาทำไม เขาก็บอกว่าระหว่างไม่ได้คุยกันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุยกับใคร พอทะเลาะกันหนักเข้าเขายิ่งใจน้อยและใจร้อน (ซึ่งปกติเขาเป็นคนขี้ใจน้อยมากอยู่แล้วค่ะ ชอบคิดไปเองว่าเราไม่รักเขา ไม่อยากบอกคนอื่นว่ามีแฟน) เราที่ตอนนั้นโมโหและโกรธอยู่แล้วที่เขาไม่ให้เกียรติยิ่งอารมขึ้นหนักเลยค่ะ ล่ะเขาก็ท้าเลิกว่าอยากเลิกมากนักใช่ไหมล่ะ งั้นก็ได้ แล้วก็วางสายไป (ตัดเรื่องมีคนอื่นอล้วหาเรื่องเลิกออกไปได้เลยค่ะ มั่นใจว่าไม่มี)
อีกวันหนึ่งเขาโทรมาแต่เรารู้สึกว่าไม่พร้อมจะคุยเลย เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เคยรู้สึกว่าทำผิดและคิดจะขอโทษกับการไม่ให้เกียรติเรา เลยตัดบทวางสายตอนเขากำลังพูดๆอยู่และไม่อ่านไลน์หรือคุยกับเขาอีกเลย หลังจากนั้นเรามีโอกาสได้ฟังจิตแพทย์ท่านหนึ่งพูดถึงโรคเจตเภทแบบระแวง paranoid personality disorder และคิดว่าเขาน่าจะเข้าข่ายควรบอกเขาดีไหมคะ
มีใครเคยเจอเหตุการณ์ยังงี้บ้างไหมคะ เรารู้สึกว่าการเลิกกันมันดูงี่เง่ามาก มาจากเรื่องที่เขาคิดไปเองและมันไม่จริงสักกะนิด เรายังรักเขาอยู่นะคะแต่มันไม่อยากไปต่อแล้ว สับสนไปหมดเลยค่ะไม่รู้จะต้องทำตัวยังไงหรือควรจะเสียใจไหม เราควรพอแค่นี้ถูกไหมคะ