23เมษายน2024 (ย้ำมันเป็นความคิดของผมมันอาจจะไม่ถูกต้อง100% และทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเองและสามารถใช้ความคิดของตัวเองได้ แต่ถ้าคุณมีคู่รักและอยากอยู่กันให้นานๆจงแบ่งความคิดความเข้าใจจากใจกันและกันอย่าเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ เชื่อผมเถอะผมผ่านมาแล้วจากข้อผิดพลาดที่ผมเคยทำผิดไปอย่ารอให้ผิดก่อนค่อยแก้แบบผมเลยมันไม่คุ้มหรอก) โน๊ตนี้ผมเขียนมาเพราะอยากให้รู้ว่าในใจผมคิดไงบ้างกับแฟนคนนี้ที่ตอนนี้ก็ทะเลาะกันหนักแหละ วันนี้ก็มีแค่ผมที่ยังคุยยังถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนเดิมทั้งที่มันก็ทะเลาะและแตกหักกันมาเรื่อยๆแต่ผมคิดว่ามันเริ่มจะแย่สุดๆตั่งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้วันที่23ก็หน้าจะวันที่22ไม่ก็21มั้งที่เค้าโกรธผมมาอีกเรื่องก็นั่นแหละเห็นใช่มั้ยว่าผมยังจำวันที่เรื่องมันเกิดไม่ได้ด้วยซ้ำผมไม่ได้แกล้งที่จะจำมันไม่ได้นะว่าตกลงมันเกิดวันไหนกันแน่แต่ผมเป็นคนที่ขี้ลืม เรื่องทุกอย่างมันก็เป็นเพราะผมนี่แหละที่ขี้ลืมเป็นประจำแบบนี้สัญญาอะไรไว้ก็ลืมทำไม่ได้ตลอด เรื่องคร่าวๆก็ประมาณว่าผมนี่แหละขี้ลืมไม่ทำตามสัญญาที่พูดให้กับเค้าไว้ บางทีก็ทำอะไรไม่สนใจความรู้สึกของแฟนผม แฟนผมก็ขี้น้อยใจสะด้วยสิถึงภายนอกจะดูไม่ได้อะไรขนาดนั้นนะแต่ข้างในเป็นคนที่เก็บไปคิดขี้น้อยใจเก่งมาก555จนมันมาถึงเดือนนี้ เดือนเมษายน ที่เราสองคนเริ่มไม่เข้าใจกันมากๆก็เนาะปกติเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันเวลากลับบ้านผมก็จะพาเค้ากลับกับผมให้ได้ตลอดถึงเค้าจะมีพี่ที่คอยพากลับอยู่แล้วแต่ผมจะอาสาพาไปส่งตลอดเพราะจะได้ไปไหนด้วยกันทำอะไรด้วยกันตอนยังไม่ปิดเทอมมันก็มีความสุขดี (ดีมากด้วย) แต่จนมาถึงปิดเทอม เราก็ไม่ได้เจอกันเลยเพราะผมก็ทำงานเค้าก็มีเหตุผลของเค้าที่เจอกันไม่ได้ แต่ส่วนตัวผมเป็นคนติดเค้ามากถึงจะคบกันมาได้แค่6เดือนผมก็นั่งคิดอยู่นะว่าทำไมคบมาแค่นี้ถึงติดเค้าได้ขนาดนี้ตอนยังไม่เจอกันก็ยังอยู่ได้แต่พอได้มีกันแล้วจะให้กลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้แล้วมันอยู่ไม่ได้อะถ้าไม่มีเค้า นอกเรื่องมาเยอะละ555ต่อๆ ด้วยความที่ผมติดเค้างอมแงมแบบนี้แหละช่วงที่ปิดเทอมก็คิดถึงแหละแรกๆก็พอทนได้เพราะเค้ายังไม่ได้ทำงานเหมือนตอนนี้ผมกลับจากทำงานมาก็ยังโทรหานั่งคุยกับเค้าได้อยู่พอได้หายคิดถึงกัน แต่พอเค้าเริ่มอยากทำงานเค้าไปหางานทำกับเพื่อนพอเค้ามีงานทำก็คุยกันน้อยลงเพราะงานที่เค้าได้มันหนักนะสำหรับความคิดผมเข้างานเช้ากลับกลับดึกมากบางวันตีหนึ่งหรือมากกว่านั้นก็มี และด้วยความที่คุยน้อยลงนี่แหละผมที่ติดเค้ามากก็ยิ่งคิดถึงมากตอนแรกๆก็รู้นะว่าเค้าทำงานหนักอาจจะไม่ได้คุยมากแต่หลังๆเริ่มที่จะตอบผมน้อยลงวันหนึ่งหรือเพราะผมน้อยใจจนคิดไปเองมั้งวันนึ่งถามแค่ได้กินข้าวมั้ยกินข้าวเที่ยงยังแค่นี้ พอมันได้แค่นี้มันก็ไม่พอสำหรับความคิดถึงของผมที่มันมีมากทีนี้ก็งอแงใหญ่เลยว่าทำไมเค้าไม่มีเวลาให้ผมได้คุยเยอะกว่านี้หน่อย แต่ๆลืมบอกผมก็ไม่รู้นะเค้าโกรธผมตั่งแต่ตอนไหนแล้วเก็บไว้นานขนาดไหนจำได้ป่ะว่าเค้าเป็นคนขี้น้อยใจชอบเก็บไว้คิดคนเดียวไม่บอกอะ เออนั้นแหละมันเริ่มแย่ขึ้นเพราะแฟนเก่าผมเนี่ยแอดเฟสผมมาเพราะผมซื่อบื้อเองแหละที่เป็นคนเลิกบล็อกเพราะผมเข้าเล่นๆเฟสกดดูนู่นดูนี่แล้วเห็นว่าเออผมบล็อกคนไว้เยอะก็คงคิดว่าถึงแก้บล็อกไปก็คงไม่มีอะไรเพราะแต่ละคนก็ไปไหนแล้วก็ไม่รู้กับแฟนเก่าก็ด้วยผมก็คิดว่ามันคงจบๆไปละแก้ไปก็คงไม่มีอะไรแต่ด้วยความที่ผมคิดแค่นี้นี่แหละที่ไหนได้หลังจากที่ผมแก้ไปวันสองวันกลับแอดเฟสผมมานั่นแหละผมไม่ได้ลบออกจากนั่นแฟนผมมาเห็นเลยเกิดการทะเลาะกัน แล้วสิ่งที่เค้าเก็บไว้ในใจมานานก็เปิดเผยออกมาก็คือ เค้าได้เข้าไปอ่านแชตผมกับแฟนเก่าที่ตอนยังคบกันผมก็ไม่รู้นะเค้าไปอ่านส่วนไหนอาจจะเป็นส่วนที่กำลังจะเลิกกันหรือส่วนที่ยังมีความสุขด้วยกันแต่ก็เนาะเค้าคงคิดว่าถ่านไฟเก่ามันจะติดอีกครั้งมั้ง (แต่สำหรับผมมันไม่มีทางกลับมาเป็นแบบเดิมได้แล้วจริงๆไม่ว่าทางไหนก็ไม่มีทางแล้ว) แต่ก็เข้าใจแฟนผมแหละเห็นกับตาตัวเองแบบนี้ก็มีน้อยใจกันเป็นธรรมดา แต่อันนี้ผมขอถามทุกคนที่กำลังอ่านโน้ตนี้หน่อยนะ คือผมต้องเป็นคนต้องมาจัดการกับรักที่มันหมดที่มันพังไปอีกรอบหรอทั้งๆที่ผมเริ่มใหม่กับเค้าแล้วผมบอกกับเค้ายืนยันกับเค้าตลอดว่ารักเค้าจะอยู่กับเค้า ส่วนตัวผมเห็นแฟนมาเห็นอะไรที่ไม่สบายใจแบบนี้ก็พยามอธิบายในความคิดของผม ผมก็ไม่อยากให้แฟนผมคิดมากหรอกแต่คือคนน้อยใจเนาะพอน้อยใจงี้มันก็เริ่มละเรื่องที่ผมทำไว้มากมายในใจเค้าก็เริ่มทำให้เค้าแย่จนเราคุยกันน้อยลงไปอีกคำพูดที่พูดกันก็เหมือนคนไม่อยากจะคุยกันตอนแรกๆผมก็ถามเค้าตลอดนะว่าโกรธขนาดนั้นเลยหรอทำไมไม่ฟังเค้าบ้างว่าจริงๆเค้าคิดไง ประมาณว่าทำทุกอย่างให้เค้าหายให้เค้าเข้าใจในแบบที่ผมกำลังคิดกำลังทำ(แต่มันก็เหมือนจะเป็นข้อเสียด้วยที่พูดกดดันเค้ามากขึ้นไปอีกอันนี้ผมก็พึ่งมานั่งคิดได้ทีลัง) แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเค้าไม่ฟังอะไรผมเลยและด้วยความขี้น้อยใจผมที่มันแย่อยู่แล้วคิดถึงมากอยู่แล้ว แล้วตอนนี้ทะเลาะกันไม่ได้คุยเหมือนเดิมแล้วเค้าดันมีงานอีกคือมันยิ่งห่างกันเรื่อยๆมันทำให้ผมน้อยใจสุดๆว่าทำไมผมได้น้อยลงทุกๆวันผมก็พูดกับเค้าให้เค้าอธิบายไม่ให้ผมคิดมากตลอดว่าทำไมเปลี่ยนขนาดนี้ไม่พูดคุยเหมือนแต่ก่อนแต่เค้ากลับไม่บอกอะไรไม่พูดอะไรปล่อยไว้แบบนี้ช่วงแรกๆที่เป็นแบบนี้ผมคิดว่าเค้าไม่รักผมแล้วด้วยนะ แต่ด้วยความที่ผมรักมากผมก็ยอมอยู่ต่อฝืนต่ออาจจะมีเซ้าซี้ถามเค้าบ้างแต่ก็เหมือนเดิมไม่ตอบโกรธกว่าเดิมด้วย ผมก็หนักเข้ากว่าเดิมเข้าไปอีกจนตอนนี้จากใจให้เค้าเต็ม100มาตลอด เริ่มลดลงเหลือ90 จากนั้นผมก็เริ่มจะทำใจบอกตัวเองทนๆไปก่อนอาจจะดีขึ้นลองหาวิธีง้อดูผมปรึกษาทั้งแม่เค้าพี่เค้าเพื่อนเค้าอีกพูดแล้วก็สมเพชตัวเองที่ดิ้นรนหาวิธีแก้ขนาดนี้ จากที่ถามหลายๆคนและมีเวลานั่งคิดก็เริ่มรู้เริ่มเข้าใจมากขึ้นในตัวเค้า แต่ผมก็ยังไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นขนาดนั้นหรอกเพราะตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้เลย มันก็ยังแย่เหมือนเดิม จนเรื่องมาเกิดอีกจากแย่อยู่แล้วมาแย่ขึ้นอีกคือความซื่อบื้อของผมอีกละครับจากแต่ก่อนไอจีผมแทบจะไม่ฟอลใครเลยเพราะเอาออกจากการทะเลาะเรื่องก่อนอันนี้ขอไม่เล่าละกันรู้แค่ว่าผมเอาออกเพราะทะเลาะรอบก่อนละกัน นั่นแหละผมก็เริ่มฟอลเพื่อนผมกลับมาคืนและมีคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสมัย ม.ต้นที่เรียนห้องเดียวกันมาตลอดช่วง ม.ต้น ซึ่งตอนนั้นก็เคยคบเป็นแฟนกันด้วยความเป็นเด็กอะเนาะอยู่ห้องด้วยกันก็ชอบกันเองตามประสาความรักเด็กๆตอนนั้นคบไม่ถึงสัปดาห์ด้วยซ้ำด้วยความที่ผมเห็นเป็นเพื่อนสมัยเรียนแล้วก็แยกย้ายกันไปแล้วก็อยากฟอลไว้จะได้รู้แต่ละคนทำอะไรเป็นไงกันบ้างอันนี้ไม่ได้เจาะจงคนนี้นะคือผมก็แอดหลายคนแต่ไม่รู้เค้ามีความคิดอะไรที่เค้าพูดกับเพื่อนเค้าว่าผมแอดแฟนเก่าแอดสาวทั้งๆที่ก็มีแต่เพื่อนๆเก่าผมทั้งนั้นมันก็มีผู้หญิงผู้ชายปะปนกันไป แต่ด้วยความที่ผมเคยเล่าให้แฟนฟังมั้งแต่ก่อนว่าเคยมีแล้วมากี่คนก็รวมๆกันหมดทั้งตอนเด็กไม่รู้จักความรักดีก็เอามาหมดพอแฟนผมเห็นคนนี้ที่ผมฟอลไปและเค้ารู้ว่าเคยเป็นแฟนมาก่อนผมก็ไม่รู้เค้าคิดไงนะหรือเค้าน้อยใจอะไรของเค้าก็ไม่รู้เค้าดันเอามาโกรธผมสะงั้นผมก็อธิบายให้เค้าฟังว่ามันนานแล้วตอนนั้นไม่รู้จักความรักด้วยซ้ำแต่ก็ไม่รู้เค้าคิดไงหรอกหรือเค้าไม่ยอมเข้าใจเหตุผลที่ผมบอกเค้าเลยก็ไม่รู้เค้าก็เอามาน้อยใจมาโกรธเพราะด้วยความที่เห็นเป็นแฟนเก่านั้นแหละผมว่าเรื่องนี้มันงี่เง่ามากเลยแต่ทำไงได้เค้าเสียใจผมก็ต้องง้อต้องแก้ผมก็ลบฟอลออก(ทุกครั้งที่ผมง้อผมพูดขอโทษเค้ามักจะคิดว่าผมปัดปัญหาทิ้งตลอดด้วยคำว่าขอโทษทั้งๆที่มันก็ไม่มีคำไหนจะพูดแล้วนอกจากขอโทษ ระหว่างที่เค้าโกรธผมก็พยามอยู่ข้างๆเค้าตลอดอย่างน้อยก็ให้รู้นะว่าไม่ได้ทิ้งไปไหนยังอยู่ด้วยนะ)แต่ก็เนาะเรื่องเก่ายังไม่ดีขึ้นเลยเรื่องใหม่มาละตอนแรกก็เหนื่อยนะแต่ผมก็รู้ว่าเค้ายังรักผมอยู่และผมก็รักเค้าเหมือนกันก็เลยยอมทนต่อไปอีกแต่พอเกิดเรื่องที่สองนี้ขึ้นมาเค้าหนักขึ้นคือไม่ตอบแชตผมเลยทีนี้จากแต่ก่อนก็ตอบน้อยอยู่แล้วผมก็พอถูๆไถๆอยู่ได้แต่นี่ไม่ตอบอะไรเลยผมยิ่งทำให้ผมคิดเลยว่าเค้าเห็นแก่ตัวกับผมเกินไปรึเปล่าที่เค้าไม่ฟังเหตุผลของผม อีกใจก็คิดผมก็คงทำเค้าเยอะด้วยแหละเลยเจองี้ (ฝากถึงตัวนะถ้าเค้าส่งให้ตัวอ่านหรือตัวมาเจอ ตอนนี้เค้าเริ่มสับสนแล้วว่าเค้าจะเอาไงต่อที่ผ่านมาที่ทะเลาะกันไม่ดีกันสักทีตัวทิ้งให้เค้าคิดเองตัดสินใจเองทั้งหมดเลยว่าเค้าจะอยู่หรือจะไปเค้าก็คิดมาตลอดเลยนะว่าตัวไม่รักเค้าแล้วรึเปล่าเลยทำงี้ไส่เค้าแต่มันก็ยังมีส่วนที่คิดว่าตัวก็ยังรักเค้าอยู่แหละ) ตอนแรกผมจะถามเค้าตรงๆเอาให้จบตั่งแต่วันนี้แล้ว วันที่23 เรื่องความสัมพันธ์ว่าจะเอาไงต่อแต่ก็กลัวถามไปแล้วมันยังไม่แน่ใจว่าเค้าอาจจะแค่น้อยใจอยู่แล้วผมไปกดดันให้เค้าคิดว่าผมอยากจะออกมาอีกมันยิ่งจะทำให้เค้าตัดสินใจทิ้งกันง่ายๆไปอีกผมเลยคิดว่าเออว่ะลองอดทนอีกนิดให้แน่ใจไปก่อนว่าเค้าไม่รักแล้วจริงๆแล้วค่อยออกมาจะได้ไม่เสียใจทั้งคู่ (นอกเรื่อง ได้เขียนโน้ตแบบนี้ก็ได้ระบายอารมณ์เหมือนกันนะทุกคนที่เครียดๆก็ลองทำกันดูอาจจะดีขึ้น) ผมไม่รู้นะว่าถ้าทุกคนมาเห็นโน้ตนี้ผมจะยังอยู่กับเค้ามั้ยหรือเลิกลากันไปแล้วแต่ผมก็อยากขอเตือนทุกคนที่มีคู่รักนะครับพยามฟังเหตุผลของอีกฝ่ายมีอะไรพูดกันทำความเข้าใจกันให้มากที่สุดถ้าเกิดเรื่องไหนที่มันไม่ได้จริงๆที่จะปรับหรือเข้าใจก็ควรรู้ว่านั่นแหละคือข้อเสียเค้าที่แก้ไม่ได้มันก็อยู่ที่คุณแล้วว่าจะรับข้อเสียนี้ได้มั้ย (โน้ตนี้ผมก็เขียนตามความคิดความรู้สึกของผมบางเรื่องแฟนผมอาจจะมีเหตุผลของเค้าที่ผมไม่รู้และไม่เข้าใจ) หวังว่าทุกคนอ่านโน้ตนี้แล้วจะเข้าใจความรักมากขึ้นและหวังว่าบทเรียนความรักของผมจะทำให้คู่รักของคุณเข้าใจกันมากขึ้นนะครับ ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจเยอะแยะไปหมด ป.ล.ความรักมันมีอะไรที่ต้องฝ่าฟันกันอีกเยอะ