หนูกับแม่สนิทกันนะคะสนิทตั้งแต่เด็กมีอะไรหนูก็กล้าที่จะบอกแต่ไม่ใช่ทุกเรื่องพอเวลาทะเลาะกันเราทะเลาะกันรุนแรงเหมือนไม่ใช่แม่ลูก แล้วเดียวนี้หนูก็เริ่มทะเลาะกับแม่บ่อยขึ้นหนูก็บอกแม่ว่า"ทำไมแม่ไม่

เราเคยสนิทกับเพื่อนคนๆนึงในอินเทอร์เน็ต เราคุยกันทุกเรื่อง มีอะไรเขาก็จะมาเล่าให้เราฟังตลอด แล้วเราก็จะปลอบแล้วก็ให้คำปรึกษาเขา วันไหนที่เราเหนื่อยหรือท้อ เขาก็ทำแบบนี้กับเรา พวกเราจะมาแชร์เรื่องที่เจ

สวัสดีค่ะหนูอายุ 15ปี เป็นเด้กขี้ลืมซุ่มซ่าม มันดูปกตินะคะแต่พอเป็นแบบนี้บ่อยๆในสายตาของยายแล้วก็แม่มันทำให้ท่านหงุดหงิด โดยเฉพาะยายเราเป็นคนแรงปากร้าย พอลืมหน่อยก็โดนด่าว่าไม่มีสมองแค่นี้ยังจำไม่ได้จ

คือแบบทะเลาะกับพี่ช่วงปีใหม่หรือวันสำคัญๆ  ไม่ใช่เรื่องที่ดีครับ มันทำให้พอถึงวันสำคัญที่เราทะเลาะกัน เราจะนึกถึงมัน มันทำให้ผมเเลียดวันสำคัญวันนั้นไปเลย (ทะเลาะเพราะผมมัวแต่เลือกของขวัญแต่พี่มัน

ช่วงนี้ร้องไห้บ่อยมากเวลาโทรคุยกับแฟนช่วงนี้เราก็ชอบถามซ้ำๆว่าเธอจะทิ้งเค้ามั้ยเค้ากลัวเธอจะทิ้งเค้าแล้วก็ร้องไห้ออกมาแรกๆเขาก็ปลอบแหละแต่พอมาวันนี้เราถามแบบนั้นอีกเพราะกลัวที่ถามแบบนี้เพราะว่าเวลาเรา

ผมอายุ25ปีมีแฟนคนนึงคบมาเข้าปีที่5 พอไม่พอใจอะไรเขาก็จะบอกเลิกหรือไม่ก็ด่าถึงพ่อถึงแม่เราตลอดพอเราทำงานก็ไม่พอใจหาว่าเรามีเวลาน้อย ทะเลาะกันก็จะด่าเรา ที่เรามีให้ได้ไม่เหมือนแฟนคนอื่นประมานว่าอิจฉาคนอ

ตามที่บอกไปนั่นแหละค่ะ ช่วงนี้ร้องไห้ทุกวัน ทุกคืน ยิ่งช่วงกลางคืนยิ่งร้อง สาเหตุก็คือครอบครัวอีกตามเคย........ เหมือนพวกเขาเป็นคนที่ไม่พอใจง่ายอ่ะค่ะ แล้วพอเขาไม่พอใจ เขาก็จะพูดออกมาเลย โดยไม่หาเหตุผ

ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ เหนื่ิอยใจและท้อมากจริงๆ

สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากระบายและขอคำปรึกษาปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่จะเรียนจบแล้วมามีปัญหากับเพื่อนช่วงฝึกงานทำให้ทะเลาะกันจนเกลียดกันไปเลยพอ กลับมาจะส่งโครงการเพื่อนเหล่านั้นยังตามราวีไม่เลิกเลยควรทำไงค่ะเร

ขอเล่าย้อนไปตอนหนูอายุ7-12 ครอบครัวหนูปกติมากๆ(ไม่ได้ยุกับพ่อแต่พ่อก้มาหาบ้างปกติและรักเราปกติ) เราอาศัยอยู่กับก๋ง(อายุ77)(พ่อของแม่อ่ะคะ) ตั้งแต่7ขวบ เราอยู่ต่างจังหวัดและก๋งเป็นคนกรุงเทพ แม่ซื้อบ้าน