คือเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 2-3 ปีก่อนพ่อกับแม่ผมทะเลาะกันครับ ซึ่งตั้งแต่ผมเกิดมาจนจำความได้ พ่อกับแม่ผมไม่ได้ทะเลาะกันแรงขนาดนี้ ผมจำได้แค่ว่าวันนั้นเป็นวันจันทร์ ผมมีพี่น้อง 2 คน มีน้องสาว กับผม วันที่พ่อแม่ทะเลาะกันวันนั้นน้องผมไปโรงเรียนพอดี แต่วันนั้นผมไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะเป็นวันหยุดภายใน

เรื่องมันมีอยู่ว่า พ่อผมมีกิ๊ก แล้วแม่ผมจับได้ จนได้ทะเลาะกันหนักมาก แต่พ่อก็ไม่ได้ทำร้ายแม่นะคับ แค่แบบว่าด่ากันแรงมาก พูดถึงเรื่องอดีต เรื่องความยากลำบากตอนมีผมกับน้อง
แล้วมันมีประโยคประโยคนึงที่พ่อผมพูดลั่นออกมาว่า "รู้ไหมตอนท้องไอเพชร จะทำอะไรมัน ถ้าไม่ได้กุแล้วมันจะมีชีวิตจนถึงทุกวันนี้ไหม" (ผมชื่อเพชรครับ) ซึ่งตอนนั้นที่ผมได้ยินประโยคนี้มันทำให้ผมที่ได้ยินถึงกับน้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัวเลย ผมก็พยายามนั่งกลั้นน้ำตาตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้ คือมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ที่ได้ยินประโยคประโยคนี้ แล้วตั้งแต่นั้นมาผมก็เปลี่ยนไปมาก จากที่เคยติดบ้านไม่ชอบไปไหนไกล โทรหาคุยไลน์กับพ่อแม่ตลอด ทุกวันนี้มันสวนทางกันหมดคับ ชอบเก็บตัวเงียบๆ ไม่มีเพื่อนฝูง ไม่มีเพื่อนสนิท แม้แต่น้องก็ไม่ค่อยคุยด้วย จนตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี3แล้ว ประโยคกับคำๆนั้นก็ไม่เคยลบออกจากหัวผมได้เลย เพราะเวลาที่แม่ หรือ พ่อผมโทรมาผมชอบคิดถึงประโยคนั้นตลอดเลย 
มีใครพอจะมีวิธีให้คิดถึงเรื่องนั้นให้นน้อยลงไหมครับ ไม่มากก็ให้มันบรรเทาลงบ้าง