คบกับแฟนมาเกือบปีแล้ว อยู่ด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกัน ไปไหนไปกัน ทะเลาะกันบ่อย เพราะความต่างของอายุ (แฟนเด็กกว่า) และความเฟรนลี่ของแฟน ทะเลาะกันบ่อยประมาณเดือนละ 2-3 ครั้ง ไม่เคยใช้กำลัง แรงสุดก็แค่ไม่พูดกันวันสองวัน เขาง้อบ้าง เราง้อบ้าง ช่วงสวีทกัน ก็สวีทจนคนอื่นอิจฉา เธอขี้อ้อน อ้อนจนเราหลง แต่สุดท้ายทะเลาะกันจนทนไม่ไหว บอกเลิกแล้วให้แฟนย้ายกลับไปอยู่บ้าน (ไม่ไกลกัน) โดยกำชับว่า "ขอร้องนะ ไม่ว่าเราจะใจอ่อนยังไง ไปตามเธอกลับมา ขอร้องว่า อย่ากลับมา" ประโยคนี้แหละ ที่ทำร้ายทั้งเธอและตัวเราเอง จากนั้น เธอก็จากไป สัปดาห์แรกผ่านไป เรายังคงไม่รู้สึกอะไร เพียงแต่แปลกๆ นิดนึงตรงที่กลับมาบ้านแล้วไม่เจอใคร พอเข้าสัปดาห์ที่สอง ความรู้สึกเหงาจับใจเข้ามาแทนที่ ลืมเรื่องที่ทะเลาะกับแฟนจนหมด และคิดถึงมาก มากจนอยากได้เธอกลับมา แต่เธอไม่กลับมาแล้ว ใช้ชีวิตประจำวันก็จะมีความคิดถึงเธอแว๊บๆ เข้ามาเป็นระยะ ทรมานจริงๆ ส่งข้อความอะไรไปก็โดนบล็อกหมดทุกช่องทาง เธออาจจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่เราก็รักเธอ รักในสิ่งที่เธอเป็น ตอนนี้ไม่จำข้อเสียของเธออีกต่อไปแล้ว กลับถึงบ้าน ทุกพื้นที่ มีแต่ความทรงจำ เคยเห็นแต่ในละครว่า มองไปตรงไหน ก็นึกถึงภาพในอดีตตอนที่เธออยู่ด้วย ไม่นึกว่ามันจะเป็นยังงั้นจริงๆ ทุกวันนี้เจ็บปวดทุกวัน น้ำตาไหลทุกวันเพราะคิดถึงมาก อยากจะขอโทษในสิ่งที่ทำลงไป เพราะทิฐิและอีโก้แท้ๆ จริงๆ เราก็หน้าตากลางๆ ดูภูมิฐาน ทุกอย่างครบแล้ว ทั้งงานที่มั่นคงและความสะดวกสบาย ไม่ใช่หาใหม่ไม่ได้นะ แต่ใจที่ยังไม่เปิดออกให้ใครมาแทนที่ คงต้องใช้เวลา หรือใครมีวิธี หรือเทคนิคในการง้อแฟนเก่า ช่วยเราด้วย

ใครที่มีรักอยู่ ก็ขอดูแลกันให้ดี หนักนิดเบาหน่อย ค่อยให้อภัยกัน เวลาผ่านไป จะเรียกย้อนกลับมาไม่ได้ สุดท้ายอาจต้องทุกข์ทรมานแบบเรา