สวัสดีค่ะ ขอปรึกษาปัญหาความรักหน่อยค่ะ ตอนนี้เราอายุ21ปีค่ะ อายุเท่ากันทั้งสอง เรากันแฟนคบกันมา4ปีกว่าค่ะ ความรักของเรา ตอนแรกอยู่มัธยมเราอยู่ด้วยกันบ่อย แทบจะทุกวันนอนบ้านเดียวกัน ตอนนั้นเราทะเลาะกันบ่อยนะคือเราไม่ชอบเลยตอนทะเลาะ เค้าเสียงดังเค้าขี้หงุดหงิด หงุดหงิดง่ายมากๆซึ่งเราไม่ชอบเลยคนแบบนี้ แต่เวลาเค้าง้อเราก็ชอบ ชอบที่โดนง้อมันน่ารักคือโกรธไม่ลงอ่ะ ตอนแรกๆเค้าทำเราร้องไห้บ่อยนะ ช่วงเวลา1-2 ปี ที่อยู่ด้วยกันร้องไห้เสียใจแต่ก็ยังอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นคิดจะเลิกบ่อยนะ แต่มีเหตุผลที่ต้องอาศัยบ้านเค้าอยู่เลยทำใจอยู่ แต่ตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองรักนะ ทะเลาะกันแตาเค้าก็คอยไปรับไปส่ง หาอะไรให้กินคอยดูแลดีมาก มันรู้สึกดีนะตอนเขาดูแล พอเรียนจบออกมาทำงานตอนนี้เกือบ2ปีแล้ว ที่ กทม นะ บ้านอยู่อีสาน ตอนทะเลาะกันช่วงที่อยู่ด้วยกันคิดนะว่าถ้าออกมาต้องเลิกเลย ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันถ้าทะเลาะแบบนี้ต้องเลิกให้ได้ แต่พอห่างกันมันก็คิดถึงทะเลาะกันน้อยลง ช่วงหลังๆนี่ไม่ทะเลาะเลยค่ะ เค้ามาเราบ่อยช่วงหลังๆตอนเค้ามาหาไม่มีทะเลาะกันเลย ความรู้สึกของเราคือ อยากดูแลเค้า อยากให้เค้าเจอสิ่งดีๆ เจอคนดีๆเป็นห่วง กลัวเค้าเป็นอันตราย เวลาอยู่ด้วยกันเรามีความสุขนะ แต่เราไม่แน่ใจว่ะ ใจเราไม่เต้นแรงแล้วอ่ะ เรามีความสุขนะเวลาอยู่กับเค้า ชอบกอดชอบอ้อน แต่คือบางครั้งก็สับสน ชอบพาเค้าไปเที่ยวไปนั่นไปนี่คือเราสบายใจที่อยู่กับเค้า ในชีวิตนี้คือเราอยู่กับเค้าแล้วเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด  แล้วเค้าก็ทำให้รู้สึกว่าเค้ารักเรามากๆ อยากใช้ชีวิตไปกับเราตลอดไป เวลาเค้าพูดแบบนี้แล้วเราสับสนว่ะ เราจะอยู่กับคนนี้ไปตลอดหรอ มันทำให้คิดที่เวลาทะเลาะกัน การที่ใจเราไม่เต้นแรงแล้ว คือเราสับสนว่า มันเป็นความผูกพันรึป่าว มันถึงจุดอิ่มตัวใช่ไหมหรือเรากลัวการไม่มีเค้าในชีวิต เราคิดว่าถ้าเราสับสนมันไม่ควรไปต่อ แต่จะบอกเค้ายังไง ในเมื่อทุกวันนี้เราก็รักกันดี ?