เราไม่ได้ออกไปไหน 2 เดือนกว่าๆแล้วค่ะเพราะเป็นช่วงโควิด เราไม่ต้องออกไปทำงานเพราะเราสามารถทำงานที่ห้องได้ 
ด้วยนิสัยของเราคือชอบอยู่คนเดียวในห้องค่ะ ปกติไม่ค่อยชอบให้เพื่อนมาหาบ่อยๆเท่าไหร่ (เหนื่อยที่ต้องมาเก็บกวาดตอนเพื่อนกลับ 5555)นานๆทีถึงจะให้เพื่อนมาหา ปกติจะออกไปเจอเพื่อนๆข้างนอกบ้าง แต่ช่วงสถานการณ์แบบนี้เราก็ไม่ได้เจอเพื่อนมา4เดือนแล้ว 
ประเด็นคือเราเหงาค่ะ จากที่เราชอบอยู่คนเดียวเงียบๆในห้อง แต่ช่วงนี้เราฟุ้งซ่านมากค่ะอาจจะเพราะเราอยู่คนเดียวมากเกินไปแล้ว ช่วงดึกๆเรารู้สึกเหงา เศร้าจนร้องไห้ หาหนังดูก็แล้ว ดูข่าว เล่นโซเชียล คุยกับพ่อแม่ เพื่อน หานู้นหานี่ทำ หัดทำอาหาร แต่เรารู้สึกว่ามันไม่พอที่จะทำให้เราหายเหงา ก่อนหน้านี้ถึงไม่เจอเพื่อนก็ยังออกไปนั่งร้านอาหารเดินห้างได้แก้เบื่อ แต่ตอนนี้ทำได้แค่อยู่ในห้อง มีใครแนะนำได้บ้างไหมคะว่าจะทำยังไงดี อยากกลับบ้านไปเจอพ่อแม่ก็ไปไม่ได้เพราะโควิดก็อย่างนี้ ตอนนี้นั่งพิมพ์ไปก็น้ำตาซึมไป รู้สึกตัวคนเดียว เศร้าๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก เราเข้าข่ายภาวะซึมเศร้าไหมคะแบบนี้ มีใครเป็ยเหมือนเราไหมคะเพราะสถานการณ์ทำให้เป็นแบบนี้ ทุกคนมีวิธีอะไร หรือรับมือกับความรู้สึกแบบนี้บ้างคะ ช่วยแชร์หน่อยได้ไหมคะ หรือคุยอะไรในนี้ก็ได้ค่ะ รู้สึกหว่าเว้มากจริงๆ 
ไม่เอาสวดมนต์นั่งสมาธินะคะ เรากลัวเบื่อกว่าเดิม

ขออภัยหากพิมพ์งงๆนะคะ เราเรียบเรียงคำพูดไม่เก่งเท่าไหร่ มันอาจจะไม่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนอื่น แต่มันเป็นปัญหากับเรามากค่ะ TT