คือเราทะเลาะกับที่บ้านมานานมากตั้งแต่ช่วงประถม จนตอนนี้เราจะขึ้นปีหนึ่ง ก็ยังทะเลาะอยู่ 
เรารู้สึกตัวเองเป็นอาการทางจิตอ่อนๆ แต่ไม่เคยไปหาหมอจริงจัง เพราะที่บ้านไม่สนับสนุนและเชื่อว่าที่เป็นแบบนี้เพราะนอนดึก ( ไม่ว่าจะเป็นอาการปวดท้อง ปวดหัว เจ็บท้อง เจ็บหลัง ทุกอย่างคือนอนดึก )
ทุกครั้งเวลาที่เราทะเลาะกับที่บ้าน เราจะดิ่งมาก เรารู้สึกไม่มีหนทาง หมดหวัง อยากตายมันเดี๋ยวนั้นเลย ตั้งแต่ขึ้นมอปลายมา ไม่มีวันไหน
ที่เราไม่อยากตายเลย เรื่องเดียวที่จะทำให้เราพอมีความหวังได้ก็คือมหาลัย เพราะเราคิดว่าถ้าได้ขึ้นมหาลัยเราจะมีแพชชั่นใหม่ๆ และเราคงมีหวังที่จะได้ทำอะไรมากมายในชีวิตนี้อีกมากขึ้น 

ที่บ้านเรา แม่เรามีลูกสี่คน คือเรา น้องคนกลาง และคนเล็กสองคน ซึ่งสองคนหลังเป็นลูกของพ่อเลี้ยง แม่เรามีความรักใหม่ ซึ่งพ่อเลี้ยงเราเขาก็ไม่ค่อยมายุ่งอะไรกับเรา แต่จะคอยกำกับอยู่เงียบๆมากกว่า ฟีลแบบวันไหนไม่พอใจก็ฝากแม่มาว่าให้ เราอ่านหนังสือก็ปิดไวไฟเรา อะไรประมาณนี้

ปัญหาในชีวิตเราเรื่องเดียวเลยคือทะเลาะกับแม่จริงๆ เราเหนื่อยมากทุกครั้งที่ทะเลาะกับแม่ เราไม่เคยชนะเลย เพราะเขาทะเลาะกับเราเขายังมีแฟนเขามีลูกเขา แต่เราทะเลาะกับเขาแล้วเราไม่มีใครเลย  เราเสียใจจนอยากจะหายไปซะตรงนั้น หลายครั้งที่เราเกือบจะชั่ววูบ 
อแล้วปีนี้เราก็เข้ามหาลัยด้วย เราไม่อยากเครียดเรื่องทะเลาะกับแม่อีกแล้ว ใครก็ได้บอกวิธีเราทีที่จะไม่ทะเลาะกับเขา