เรามีพี่สาวค่ะอายุ19เราอายุ15เเล้วเเบบรู้สึกว่าพ่อเเม่จะให้ความสำคัญกับพี่สาวมากกว่าเราน้อยใจมากอย่างเช่นเเบบ พี่เราเป็นสิวเเล้วเเบบเเม่เราเลยไปปรึกษาเภสัชเรื่องสิวซื้อยาให้พี่เเล้วค่ายา2100 เเม่ก็ซื้อให้พี่
เเต่พอดราขอเงินซื้อโฟมล้างหน้าราคา150เเม่กลับบอกว่าทำไมมันเเพงจัง
เราเลยเเบบน้อยใจ เเต่เราไม่พูดเปรียบเทียบกับพี่เราก็เก็บไว้ เเล้วมีคราวนึงเเม่ไปร้านเเว่นตาเเล้วเเม่เราถามเเต่พี่เราว่าอยากได้เเว่นมั้ยเเม่จะซื้อให้ เเต่กับเราไม่ถามเลย เราเคยบอกเเม่ว่าเรารู้สึกมองไม่ชัดเเม่บอกเล่นโทรศัพท์เยอะเล่นอะไรตลอดเวลา คือเรายอมรับว่าเล่นค่ะเเต่เราใช้ทำงานทำการบ้าน คือเราขอเงินเราก็มักจะได้น้อยกว่าพี่ตลอดเรา พี่เราขอทีละพันสองพันก็ให้เเต่กับเราร้อยเดียวก็ยากเเล้วเวลาเราจะซื้อของเกี่ยวกับการเรียนค่าหนังสือเราคิดหนักมากว่าเเม่จะมีเงินมั้ยเเม่จะให้มั้ย เเม่เล่าเมื่อนานมาตอนเด็กๆเราไม่เคยได้กินนมผงดีๆเลย เราได้กินเเค่ส้ม20บาทสมัยนั้นนะคะ เราก็ไม่ได้รู้อะไรมากเเม่บอกว่าเราฉลาดกว่าพี่เเม้ไม่ได้กินนมผงดีๆเเต่เรากลับคิดว่าทำไมล่ะ จนถึงตอนนี้เวลาที่พี่อยู่บ้านเเม่ก็จะทำอาหารดีๆเเต่ะอพี่ไปเรียนเเม่ก็จะทำให้กินเเต่ที่มีๆอยู่ไม่ถามเลยว่าเเต่ละวันหิวอะไรมั้ย ครอบครัวอื่นอาจจะรักน้องมากกว่าเเต่สำหรับครอบครัวเรารักพี่มากกว่าพี่ทำอะไรก็ถูก เราอธิบายก็บอกว่าเราเถียงเราเลยไม่มีโอกาสได้พูด (อืออร้องไห้ไปพิมพ์ไป) ไม่รู้ว่าเราผิดตรงไหนเราผิดอะไรหรือผิดตั้งเเต่เกิด เเต่เราก็รักพี่มากรักพ่อเเม่รักทุกคนเเต่ทำไมเวลาอยู่ด้วยมันไม่มีความสุขมีเเต่เรื่องให้เราน้อยใจจัง เวลาพี่ปิดเทอมเราก็มักจะโดนใช้ตลอดใช้ทำนู่นทำนี้ไปตากผ้าให้พี่บ้างอะไรบ้างคือเราก็ไม่รู้จะทำยังไงอะเเต่พี่เรานอนเล่นโทรศัพท์ คือเรารู้สึกว่ามันยังไงๆเราเชื่อว่า พ่อเเม่รักลูกทุกคนเเต่ไม่ได้รักเท่ากันทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่ดีได้เเต่อั้นน้ำตามาปล่อยที่ห้อง เราไม่เคยบอกใครว่าเราร้องไห้เลยค่ะทุกคนเลยไม่สนใจเราเท่าไหร่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ😂ขอบคุณมากๆค่ะ
เราเเค่อยากระบายค่ะ ขอล่ะอย่าด่าอย่าว่าอะไรเลยนะคะเเค่นี้เราก็เจ็บมากอยู่เเล้วเราเเบบ.... มันอธิบายไม่ได้ค่ะ ใครผ่านมาเห็รกระทู้นี้เราขอกำลังใจได้มั้ยคะ🙏🏻คือเราเเบบทนมานานมากเเต่ไม่มีใครเข้าใจเราสักคนบางคนก็ว่าเป็นลูกก็ต้องให้พ่อเเม่ใช้
คือเราเป็นลูดนะคะไม่ใช้คนรับใช้ คือเราขอพูดนะเราก็ไม่ได้ขอมาเกิดพ่อเเม่เป็นคนเลือกที่จะมีลูกเองเราอระบายเท่านี้ก่อน555555 พิมพ์ไปร้องไห้ไป
รู้สึกพ่อเเม่รักพี่สาวมากกว่า
เเต่พอดราขอเงินซื้อโฟมล้างหน้าราคา150เเม่กลับบอกว่าทำไมมันเเพงจัง
เราเลยเเบบน้อยใจ เเต่เราไม่พูดเปรียบเทียบกับพี่เราก็เก็บไว้ เเล้วมีคราวนึงเเม่ไปร้านเเว่นตาเเล้วเเม่เราถามเเต่พี่เราว่าอยากได้เเว่นมั้ยเเม่จะซื้อให้ เเต่กับเราไม่ถามเลย เราเคยบอกเเม่ว่าเรารู้สึกมองไม่ชัดเเม่บอกเล่นโทรศัพท์เยอะเล่นอะไรตลอดเวลา คือเรายอมรับว่าเล่นค่ะเเต่เราใช้ทำงานทำการบ้าน คือเราขอเงินเราก็มักจะได้น้อยกว่าพี่ตลอดเรา พี่เราขอทีละพันสองพันก็ให้เเต่กับเราร้อยเดียวก็ยากเเล้วเวลาเราจะซื้อของเกี่ยวกับการเรียนค่าหนังสือเราคิดหนักมากว่าเเม่จะมีเงินมั้ยเเม่จะให้มั้ย เเม่เล่าเมื่อนานมาตอนเด็กๆเราไม่เคยได้กินนมผงดีๆเลย เราได้กินเเค่ส้ม20บาทสมัยนั้นนะคะ เราก็ไม่ได้รู้อะไรมากเเม่บอกว่าเราฉลาดกว่าพี่เเม้ไม่ได้กินนมผงดีๆเเต่เรากลับคิดว่าทำไมล่ะ จนถึงตอนนี้เวลาที่พี่อยู่บ้านเเม่ก็จะทำอาหารดีๆเเต่ะอพี่ไปเรียนเเม่ก็จะทำให้กินเเต่ที่มีๆอยู่ไม่ถามเลยว่าเเต่ละวันหิวอะไรมั้ย ครอบครัวอื่นอาจจะรักน้องมากกว่าเเต่สำหรับครอบครัวเรารักพี่มากกว่าพี่ทำอะไรก็ถูก เราอธิบายก็บอกว่าเราเถียงเราเลยไม่มีโอกาสได้พูด (อืออร้องไห้ไปพิมพ์ไป) ไม่รู้ว่าเราผิดตรงไหนเราผิดอะไรหรือผิดตั้งเเต่เกิด เเต่เราก็รักพี่มากรักพ่อเเม่รักทุกคนเเต่ทำไมเวลาอยู่ด้วยมันไม่มีความสุขมีเเต่เรื่องให้เราน้อยใจจัง เวลาพี่ปิดเทอมเราก็มักจะโดนใช้ตลอดใช้ทำนู่นทำนี้ไปตากผ้าให้พี่บ้างอะไรบ้างคือเราก็ไม่รู้จะทำยังไงอะเเต่พี่เรานอนเล่นโทรศัพท์ คือเรารู้สึกว่ามันยังไงๆเราเชื่อว่า พ่อเเม่รักลูกทุกคนเเต่ไม่ได้รักเท่ากันทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่ดีได้เเต่อั้นน้ำตามาปล่อยที่ห้อง เราไม่เคยบอกใครว่าเราร้องไห้เลยค่ะทุกคนเลยไม่สนใจเราเท่าไหร่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ😂ขอบคุณมากๆค่ะ
เราเเค่อยากระบายค่ะ ขอล่ะอย่าด่าอย่าว่าอะไรเลยนะคะเเค่นี้เราก็เจ็บมากอยู่เเล้วเราเเบบ.... มันอธิบายไม่ได้ค่ะ ใครผ่านมาเห็รกระทู้นี้เราขอกำลังใจได้มั้ยคะ🙏🏻คือเราเเบบทนมานานมากเเต่ไม่มีใครเข้าใจเราสักคนบางคนก็ว่าเป็นลูกก็ต้องให้พ่อเเม่ใช้
คือเราเป็นลูดนะคะไม่ใช้คนรับใช้ คือเราขอพูดนะเราก็ไม่ได้ขอมาเกิดพ่อเเม่เป็นคนเลือกที่จะมีลูกเองเราอระบายเท่านี้ก่อน555555 พิมพ์ไปร้องไห้ไป