ที่บ้านมีทั้งหมด4คน เเม่ เรา พี่ชาย2 เราเป็นน้องคนเล็ก เวลาเเม่ด่าเเม่จะด่าเเต่เรา เเละคำพูดเเต่ละคำของเเม่เราฟังเเล้วต้องเก็บมาร้องไห้คนเดียวอยู่ตลอดไม่เคยบอกใคร เเละไม่มีวันไหรที่ไม่คิดถึงเรื่องนี้ เวลาเเม่ด่าเราเเม่จะด่าว่า ชาติหน้าอย่าเกิดมาเป็นลูกกูอีก ลูกเวร ลูกเปรต หน้าห* เเละเเม่จะชอบเเช่งให้ไปตายทุกครั้ง เเม่จะบอกว่าไปตายโหงที่ไหนก็ไป จะไปผูกคอตาย ให้รถชนตายก็ไป
เเม่ด่าเราเเรงมากเเม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อย เเต่กับพี่ชายคนกลางไม่เคยที่จะด่าเลยค่ะ นอนอยู่บ้านวันๆไม่ทำอะไรเลย เคยหลอกถามเเม่ว่าทำไมกับคนกลางถึงไม่ด่าเลย เเม่ตอบเราว่า เพราะคนกลางขี้เครียด ขี้น้อยใจ ฟังเเล้วเเบบเเล้วเราล่ะ ที่ด่ามาตั้งเเต่ประถมจนตอนนี้มัธยมปลายเเล้วอะ ด่าเราเเละเเช่งเราคนเดียวมาตลอด เวลาเราอยากได้อะไรจากเเม่เราขอเกือบตายไม่ซื้อให้ เเต่กับพี่คนกลางเเค่พูดออกมาคำเดียววันต่อไปซื้อให้ เเบบนี้เรียกรักลูกเท่ากันหรอ 
ไม่เคยมีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเรื่องที่เเม่ด่าเราเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวันเลย อยากตายมากๆ อยากรู้ว่าเเม่คนอื่นเป็นเเบบนี้ไหม กับลูกคนกลางไม่กล้าเเม้เเต่จะด่าสักคำ เเต่กับเราด่าเหมือนหมูเหมือนหมา เหมือนไม่ใช่ลูกอะค่ะ ทุกวันนี้คือรู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตทำไมไม่รู้เหมือนกัน ชีวิตนี้ไม่เคยมีความสุขเลยค่ะในครอบครัว ด่าเราให้คนอื่นฟัง เราเป็นคนเรียนไม่เก่งเราชอบภาษ เเต่เรียนสายวิทย์-คณิต เกรดเราเลยเเย่ เเม่ก็จะด่าเราทุกวันว่าถ้าไม่อยากเรียนก็ออก ไม่ต้องเรียน อย่ามาผลาญเงินกูนะ พูดเเบบนี้ทุกวันจนรู้สึกไม่อยากที่จะเรียน คนรอบข้างลุงป้าน้าอาก็พูดเเบบเดียวกันอีก ชีวิตนี้รู้สึกเหนื่อยเพราะคำว่าครอบครัวจริงๆค่ะ หากวันใดเราตายไป เเม่เราคงไม่คิดโทษตัวเองหรอกค่ะ คงโทษเราอีกว่าเราอะเอาเเต่ใจ เเต่ใครไม่เจอไม่รู้หรอกค่ะ มันเหนื่อยมาก อยากหายไปจากโลกนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรอีกเเล้ว ยังมีอีกหลายสิ่งที่อยากระบายออกมา เเต่ไม่รู้จะเรียงคำพูดยังไง หากวันใดเราตายไปที่ไม่ใช่เพราะอุบัติติเหตุหรือเเก่ตายก็คงตายเพราะเรื่องๆนี้เเหละค่ะ เราเก็บมาคิดตั้งเเต่เด็กมันเหมือนเป็นปมไปแล้วอะค่ะ ใครที่กำลังเผชิญปัญหานี้อยู่บอกหน่อยค่ะว่าเราควรทำยังไง เเต่เราคงเลิกคิดมากไม่ได้หรอกค่ะ มันเป็นปมไปแล้ว🥲