อยู่ๆก็สงสัยขึ้นมา ย้อนอ่านกระทู้ก่อนๆได้นะคะ ส่วนคำถามอยู่ที่หัวกระทู้แล้วไม่ต้องไปย่อหน้าสุดท้ายแล้ว
บางทีก็สงสัย ทำไมเวลาทำอะไรสักอย่าง ทำงาน อาบน้ำ หรือนั่งรู้สึกเวลามันผ่านไปเร็วแปลกๆ รู้สึกเหมือนทำไปเหม่อไป อาบน้ำก็ถือฝักบัวราดตัวไว้จนเปื่อย สำหรับเรามันไม่นานนะ แต่เวลามันผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว หรือจะหยิบขนมก็ไม่รู้ว่าไปหยิบมาตอนไหน คิดว่าตัวเองมีสติอยู่ตลอดแหละ แต่เราก็ลืมๆ ลืมวิธีพูดตัวเอง ฟังเพลงไปมาอยู่ๆก็ไม่ได้ยินเสียงเพลง ทั้งๆที่เพลงไม่ได้หยุด ไม่ได้วนเพลงเดิม แต่เราไม่ได้ยินเสียง พอตั้งสติได้ถึงพึ่งจะได้ยิน รู้สึกเหม่อบ่อยๆ ใจลอยไปเรื่อย เวลาทำอะไรๆก็เลยนาน แต่ไม่รู้เกี่ยวกันมั้ย แต่ตั้งสมาธิไม่ได้ แต่ขอผ่านเรื่องทางธรรมแน่ๆนั่งสมาธิเท่าไหร่ๆใจก็ลอยทุกที เผลอหลับอีก มันมีปัญหากับงานเลยกังวลว่ามันจะมีปัญหารึเปล่า เวลาเดินออกไปข้างนอกแล้วต้องคุยกับใครสักคนก็ลืมว่าจะพูดอะไร เพื่อนพูดอะไร ครูพูดอะไรก็จำไม่ได้ ไม่ได้ยินบ้าง เหม่อบ้าง จับใจความไม่ได้ เวลาโดนใช้ไปเอาของคนอื่นก็ต้องถามย้ำๆว่าจำได้มั้ย ไม่งั้นก็หยิบของมาผิด แม่บอกหยิบโค้กไอเราก็ไปหยิบอย่างอื่นมาแทน ลืมว่ายังกินขนมไม่หมด บางทีเผลอเอาไปทิ้งก่อนจะกินหมดเพราะเข้าใจว่ากินหมดไปแล้ว จำสถานที่ก็ไม่ได้ แม้แต่ตั้งกระทู้ก็ด้วย หลายๆครั้งรู้สึกเหมือนเขียนไปก็งงไป เอะ เราถามไปรึยัง ยังหรอกมั้ง ตั้งเสร็จไปนั่งย้อนอ่านกระทู้ตัวเองสรุปก็ถามเรื่องซ้ำๆกันเลย ถ้าทำได้อยากได้คำตอบมากกว่าพวกคลิปหรือลิ้งค์ เหมือนโดนไล่ให้ไปนั่งอ่านเลย แล้วมันรู้สึกเหมือนตอบไม่ตรงคำถามก็เลยอยากให้พิมพ์มาเลยมากกว่า เรื่องสติไม่อยู่กับตัวจริงๆเกิดมานานแล้วถ้าคิดไม่ผิด เพราะเวลาคนพูดอะไรก็จับใจความไม่ได้สักอย่าง จนหลายๆครั้งก็ไปนั่งอัดเสียงอัดคลิปมานั่งย้อนฟังหลายๆรอบถึงจะเข้าใจบ้างก็มี เหม่อลอยไปเรื่อย ตั้งสมาธิไม่ได้ แล้วก็ติดนอนอีก รู้สึกเหมือนเป็นคนไม่ได้เรื่องสุดๆเลย-- อยากลองไปหาหมอตรวจแต่ติดเรื่องระยะไกล คนที่บ้านก็ไม่มีใครจะพาไป อายุยังไม่ถึง20เลยด้วยซ้ำแท้ๆ แต่ก็มีปัญหากับความจำจริงๆ เคยลองไปทำแบบทดสอบดูแล้วนะคะ ก็ไม่ได้เป็น แต่เรื่องความทรงจำมันก็จำไม่ได้จริงๆ ภาพเลือนๆ อนุบาลจำได้แค่นั่งเล่นของเล่นคนเดียว ตัดๆไปประถมก็เพื่อนแกล้ง หัวเราะใส่ เหยียด บูลลี่ มัธยมหรือตอนนี้ก็จำไม่ได้ เราไม่ได้โดนแกล้งแล้ว แต่เรื่องที่โดนแกล้งเมื่อก่อนทั้งหลายก็เข้ามาไม่หยุดจนตั้งสมาธิไม่ได้ แล้วก็เครียด เครียดที่เราจำอะไรในตอนนี้ไม่ได้ตีกับความคิดตัวเองไปมา ทำได้แค่ทรมานกับอาการหูแว่วของตัวเอง อดีตของตัวเอง หมกมุ่นกับการเอาคนอื่นมาอยู่ด้วยในอนาคตจนคิดจะบังคับให้มาอยู่ด้วยจนทำสมาธิทำงานอะไรไม่ได้เลย รู้สึกเหมือนจขกท.จะชอบการโดนทำร้ายร่างกาย แต่ก็ไม่ถูกทั้งหมด ไม่เชิงว่าชอบขนาดนั้น แต่เหมือน2จิต2ใจมากกว่า ใจนึงก็ชอบ อีกใจนึงก็ไม่ชอบ เสพติดการเอาคัตเตอร์ปาดแขน เวลาไม่มีสติก็เอาคัตเตอร์มานั่งปาด พอรู้ตัวอีกทีเลือดก็เต็มแขน ถึงตอนนี้จะโดนยึดไปแล้ว แต่ก็เสพติดจริงๆ แค่เอามาระบายอารมณ์เฉยๆไม่ขนาดที่เอาไปกรีดส่วนสำคัญ

จริงๆแอบงงอยู่ว่าทำไมเขียนกระทู้แนวนี้ทีไรauto tagชอบเอาโรคย้ำคิดย้ำทำขึ้นมาจัง สมาธิสั้นด้วย ไสยศาสตร์ก็ขยันขึ้น แต่ก็ไม่อยากแท็กอยู่ดี