ผมฝึกนั่งสมาธิตั้ง แต่เด็กครับ แล้วจุดสุดท้ายของสมาธิของผมคือหลับ... เป็นทุกครั้ง แก้ไม่ตก บางคนก็ว่าจิตตกผวังบ้าง เป็นนิวรบ้าง แต่ผมเรียกมันว่าอาการหลับ นั้งหลับเนียแหละครับ แต่พอหลับแล้วฝันครับ ฝันว่ายังไม่หลับ ตาลืมอยู่ เอาละสิ ก็นั้งไปเรือย รุ้สึกตัวอีกที. อ้าวกุหลับนี้หว่า ผมพยามเอาภาพตอนหลับมาเปรียบเทียบกับภาพตอนที่รุ้สึกตัว มันมีความใกล้เครียงกันมากครับ แต่ไม่ทั้งหมด แล้วผมก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก จนผมคิดว่าเป็นเรื่องปกติ

มีใครเป็นแบบผมปล่าวครับ แล้วมันมีความหมายอะไรหรือปล่าว

ลักษณะอาการมันรุ้สึกตัวครับได้ยินเสียงภายนอกแต่จับใจความไม่ได้ คือมันเหมือว่าเรายังไม่หลับมากแถมลืมตาอีกแต่สติไม่ค่อยมีมีแต่ความสงบ ถ้าครั้งไหนมีสติหน่อยก็จะจำลายละเอียดได้แล้วมาเปรียบเทียบกับความจริงครับ