เกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นโรคซึมเศร้า+แพนิค อาการซึมเศร้าจะเป็นหนักช่วงก่อนประจำเดือนมา (ร้องไห้และอยากทำร้ายตัวเองแบบไม่มีเหตุผล) ส่วนอาการแพนิคมีอาการเกือบทุกวัน บางวันเป็นหนักถึงขั้นหายใจไม่ออก ควบคุมร่างกายไม่ได้ ตัวสั่นและท้องเสียอาเจียน เรารักษามาสองปีแล้วค่ะ ตอนนี้ก็ยังทานยาพบแพทย์อยู่นะคะ

เข้าเรื่องเลยนะคะ ช่วงโควิดเนี่ย ยอดขายบริษัทตก80-90%เลยค่ะ เราพยายามประคองบริษัทตั้งแต่รอบ1 รอบ2 จนมาถึงรอบนี้ เงินที่พอประคองได้เริ่มหมดลง จึงต้องแจ้งพนักงานว่าขอจ่ายเป็นรายวันเฉพาะวันที่มาทำงาน (งานไม่มี จึงจำเป็นต้องลดวันทำงาน) ตอนนี้เข้าเดือนที่3แล้วที่เราจ่ายรายวัน แต่พนักงานขอลาออกเฉพาะอาทิตย์นี้ไป4คนแล้ว (จริงๆมันก็ดีนะคะ เพราะไม่มีงาน) แต่สภาพจิตใจบอกไม่ถูกเลยค่ะ มันรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง อุปทานหมู่แบบพนักงานเขียนใบลาออกตามกันเรื่อยๆ หัวใจมันหวิว มวนท้อง อยากร้องไห้ และเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆว่าเราทำผิดอะไร และเราจะผ่านมันไปได้ยังไง? เรารู้สึกโทษตัวเองที่ไม่เก่งพอที่จะพาพนักงานไปถึงฝั่งที่ฝันได้ เราท้อแท้จนไม่อยากทำอะไร ไม่อยากกิน ไม่อยากรับรู้อยากกินยานอนหลับแล้วนอนไม่ต้องตื่นมาดิ้นรนอีกต่อไป

ทุกคนเป็นอย่างไรกันบ้างคะ แย่เหมือนกันไหม? รู้สึกท้อแท้กันบ้างรึเปล่าคะ? ☹