คือเราเองได้เจอปัญหาชีวิตที่หนักมาอยู่พอสมควร ชีวิตแทบฟัง แต่ก็หน้าด้านอยู่ต่อ แล้วมรสุมก็พลัดเปลี่ยนหมุนเข้ามาเรื่อยๆ จนเราเอามีอาการแปลกๆ อารมณ์รุนแรง ฉุนเฉียว เวลาใครมาขัดจังหวะการทำงาน ขาดสมาธิ จนเราเองก็สงสารคนใกล้ตัว แต่เราระงับเอาไว้ไม่อยู่จริงๆ จนตัดสินใจพบจิตแพทย์ หมอก็บอกว่าเป็นซึมเศร้าระดับน้อย แต่ด้วยภาระงานที่ขยันถาโถมมาตลอดเวลาทำให้เรา เครียดบ่อยๆ และพออาการออกน้องที่ทำงานด้วยกันก็จะเตือน โดยเฉพาะเวลาเราพูดไม่เพราะ ด่าลูกบ่อยๆ ซึ่งตอนเย็นเราจะไปรับลูกมาที่ทำงานแล้วทำงานต่อ ยอมรับว่าดูแลเขาได้ไม่ดีเลย งานก็จะทำ ลูกก็ต้องดู เครียดก็ปี๊ดไม่มีเหตุผล เบื่อตัวเองมากๆ  และในบางครั้งมันมีอาการตอนที่มีคนเสียดัง วุ่นวาย หรือ เสียงอะไรก็ตามที่มันกระทบหูมันทำให้เรารู้สึกหงุดหงิด หูก็มีเสียงรบกวนตลอด เบื่อมากแล้วบางที น้องที่ทำงานมันมาพูดบางอย่างกระทบจิตใจเราซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันบอกว่ามันรักเราถึงเตือน แต่ว่ามันห้ามสิ่งที่เราเป็นทั้งที่เราทำไปบางทีไม่ทันได้รู้ตัวเลยมั่ง เราจะเถียงก็ไม่ดีกว่าเดี๋ยวยาวและเดี๋ยวพูดแรง แต่มันก็กระทบใจเราหลายครั้ง คือ ห้ามเราไม่ให้ทำสิ่งนั้นโดยที่เราเองก็คุมเองไม่ได้ เราพยายามจะไม่โกรธไม่อธิบายอะไร เพราะพูดไปก็แค่ฟัง ไม่เข้าใจหรอก เคยอธิบายแล้ว ยังงัยมันก็คิดว่าสิ่งที่มันทำกับเรา มันหวังดีกะเราแล้ว จนบางครั้งเรามานึกว่า เห้ยกุทำไม่ได้หว่ะ พยายามแต่ก็เป็นอีก จนสุดท้ายก็วนมาจนถึงตอนที่กูไม่อยากอยู่แล้วหว่ะกูเบื่อ ไม่อยากทำอะไรสักอย่าง แบบชีวิตตัวเองยังคุมไม่ได้ กลายเป็นคนไม่ดี เวลาจะคุยกับใครที่เป็นโรคแบบนี้ต้องระวัง