สวัสดีค่ะ เราเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน เรามีน้องชาย 1 คน ครอลครัวเรามีทั้งหมด 4 คน พ่อแม่ เราและน้อง ตอนนี้สถานการณ์ครอบครัวแย่มาก เราหนักใจมากและไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ถ้าใครพอมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ
ย้อนไปตอนเราอยู่ประถม น้องเราเพิ่งจบออนุบาล ตอนนั้นเราสนิทกันดี เล่นด้วยกันทุกวันรักกันมาก แต่อยู่มาวันนึง เรากับน้องเล่นต่อสู้กัน เราเผลอถีบน้องเราจนชนกับตู้กระจกที่บ้าน ตอนกระจกแตกเราตกใจมาก หลังจากหูเราวิ๊งงงไป สติเราก็กลับมาตอนได้ยินเสียงน้องเราร้องไห้ กระจกตู้ที่แตก มันเสียบไปที่ร่างกายน้องเรา เข้าไปประมาณ เกือบ 1 นิ้ว เลือดน้องไหลหยดเป็นทาง ตอนนั้นเราเสียใจและตกใจมาก แต่เราร้องไห้ไม่ออก ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เราอายุ 25 แล้ว แต่เราก็ยังจำวันนั้นและความรู้สึกตอนนั้นได้
พ่อกับแม่วิ่งเข้ามาอุ้มน้องไปรพ. ทุกอย่างชุลมนมาก จนทุกอย่างกลับมาเงียบอีกครั้งตอนพ่อแม่เราพาน้องไปรพ. เหลือแค่เราที่ยืนอยู่บ้านคนเดียว จนค่ำๆแม่จึงให้ยายมารับเราไปรพ.ที่น้องต้องเย็บแผล
ทีแรกทุกคนแค่คิดว่ามันไม่มีอะไรมาก แค่เย็บแผลก็คือจบ หมอไม่ยอมเอ็กซเรย์ให้ บอกว่าดูแล้วไม่มีเศษแก้วเลยทำการเย็บแผลแล้วเราก็กลับบ้าน
หลังจากกลับบ้าน พ่อแม่ก็โมโหเรามาก ด่าเราต่อว่าเราและสั่งห้ามไม่ให้เรากับน้องหยอกล้อกันอีก...
แต่หลังจากวันนั้น 1 วัน น้องเราได้ถ่ายเป็นเลือด เราจึงะาน้องไปรพ.รอบสอง รอบนี้ไปอีกรพ. เพราะพ่อโกธรที่หมอรพ.ก่อนหน้าไม่เอ็กซเรย์ให้น้อง พอไปรพ.ใหม่ เราถึงรู้ว่า กระจกมันได้แทงไปลำไสของน้องด้วย ทำให้น้องต้องอดอาหารและผ่าตัดด่วนในวันถัดไป หลังจากวันอาทิตย์กว่า แผลน้องอักเสบ น้ิงต้องดึงไหมออกแล้วเย็บแผลใหม่อีกรอบ แผลน้องยาวมาก ประมาณเกือบ 30 เข็มได้ แล้วคิดดูหมอต้องดึงไหมออกแล้วเย็บใหม่อีกครั้ง จากนั้นมันก็ยังไม่จบ เะราะลำไส้มันไม่ต่อกัน หมอต้องผ่าตัดน้องอีก ต้องตัดลำไส้น้องออกแล้วต้องพักลำไส้ไว้หน้าท้องอีก 2 เดือน และผ่าตัดอีกครั้งเพื่อต่อลำไส้ไว้ที่เดิม😢 จนกว่าน้องจะหายปกติ มันกินเวลามากกว่า 1 ปี
และหลังจากหาย ลำไส้น้องเกิดผังพืดจึงต้องผ่าตัดอีกครั้ง และต้องเคยระวังเรื่องผังผืดในลำไส้อีก
จากเหตุการณ์วันนั้น เราก็ไม่ได้หยอกหรือเล่นกับน้องอีกเลย เราจะเกร็งทุกครั้งที่เข้าใกล้น้อง เราพยายามทำทุกอย่าง ให้ทุกอย่างเท่าที่จะให้ได้ เพื่อพยายามทดแทนให้น้อง ทพเเทนเวลาที่น้องต้องสูญเสียไป ไม่ได้วิ่งเล่นเหมือนเด็กคนอื่น คนรอบกายเราก็เหมือนกัน จะพยายามเติมเต็มน้องให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เติมเต็มและให้ทุกอย่างแก่น้องเราหลังจากที่น้องผ่านเวลาที่เลวร้ายนั้นมา ยิ่งพ่อแม่เรา ยิ่งไม่เคยห้ามอะไรเลย น้องเราอยากได้หรืออยากทำอะไร พ่อแม่จะให้ตลอด บางทีให้น้องแต่ไม่ให้เรา เรารู้ว่าบางครั้งมันไม่แฟร์ แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า มันก็สมเหตุสมผลดี
แต่ตอนนี้กลายเป็นว่า การที่ทุกคนเต็มเติมให้น้อง มันทำให้น้องเรากลายเป็นคนเอาแต่ใจและเอาแต่ความคิดตัวเอง ปัญหาใหญ่สุด คือน้องเราติเการพนัน ติดหนี้กว่าแสนบาท แล้วพ่ิอแม่เราต้ิองตามใช้หนี้ให้ มีคนโพสประจานหน้าเฟสบุ๊คว่าเป็นหนี้แล้วไม่จ่าย แล้วก็เรื่องที่น้องเราคบแต่เพื่อนำไฮโซ ของทุกอย่างที่ใช้จึงมีแต่ราคาแพงๆ เราคิดว่าเรื่องที่น้องติดการพนัน มันอาจจะเกิดจาก ตอนที่น้องเกิดมา ตั้งแต่เด็กๆน้องเราใบ้หวยถูกหลายงวด ทุกคนที่ถูกหวยจริงรักน้องมาก โดยเฉพาะพ่อแม่เรา แล้วพอเราทำน้องเกิดอุบัติเหตุ มันเลยทำให้ทุกคนสงสารน้องเเละเต็มเติมน้องมากเกินไป และน้องคลุกคลีกับวงการพนันมาตั้งแต่เด็ก ทำให้โตขึ้นเรื่องพนันเป็นเรื่องใกล้ตัว และมีเรื่องที่น้องยึดแต่ความคิดตัวเองเป็นหลัก ปากจัด และอารมณ์ฉุนเฉียวทำให้คนรอบข้างเริ่มเอื่อมระอากับน้อง ไม้เว้นแม้แต่พ่อแม่เรา คนที่รักน้องมากกว่าใคร ยังระอากับสิ่งที่น้องทำ พ่อแม่และน้องเราทะเลาะกันบ่อยมาก ตั้งแต่น้องเราเข้าม.ปลายจนมหาลัย พ่อแม่ทะเลาะกับน้องบ่อยมากๆ หลายครั้งที่น้องหนีออกจากบ้าน แม่เราก็โทรมาร้องไห้กับเรา เราก็เป็นตัวกลางให้พ่อกับแม่และน้องตลอด เราเองก็โอเค ที่อย่างน้อยเวลาน้องมีปัญหา เวลาน้องไม่เหลือใครน้องยังนึกถึงเรา ยังไม่เกลียดเรา
แต่เมื่อวานนี้ เป็นวันที่เราผิดหวังมาก
เกริ่นก่อนว่า น้องเราเป็นคนรักแมวมาก แต่เราเป็นคนกลัวแมว ที่บ้านเพิ่งรับเลี้ยงแมวจรอยู่ช่วงที่เราจบม.ปลาย ทำให้ช่วงไปมหาลัยเราไม่ได้อยู่กับแมวที่บ้านเท่าไหร่ มันเลยไม่ใช่ปัญหา แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีแมวตัวเมียหลงมาที่บ้าน และที่บ้านเราเดิมเลี้ยงแมวจรอยู่แล้ว เลยรับเลี้ยงแมวตัวนี้ต่อโดยไท่บอกเรา จนมาวันนึงแม่เราเผลอพูดกับเราว่า แมวตัวใหม่มันมาแย่งซีนแมวตัวเก่าแล้ว เราเลยถามแม่ว่าแมวใหม่ตัวผู้รึตัวเมีย แม่เราเลยบอกว่าเป็นตัวเมีย แล้วแม่ก็ถ่ายรูปแมวตัวใหม่มาให้เราดู ท้องน้องแมวป่องมาก เหมือนมีลูกเลย เราเห็นแล้วเราเซ็งมาก สิ่งที่เรากลัวที่สุด กำลังจะยั๊วเยี้ยเต็มบ้านเรา ตอนนี้บ้านเรามีแมวยุแล้ว 5 ตัว ตัวนี้มานับเป็น6 ตัว แล้วถ้าออกลูกอีก เต็มบ้านแน่ๆ พอเรารู้ยังงั้นเราเลยเงียบไป แม่เราเลยรู้ว่าเราไม่โอเค เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้ง แต่ถ้ามีอะไรมาทำให้เราไม่โอเค เรายิ่งไม่พูดเลย จนวันรุ่งขึ้น แม่ส่งขค.มาหาเราว่า เดี๋ยวจะไล่แมวออกจากบ้าน ( ขค.ประมาณประชด) เราเลยคุยกับแม่ไปว่า " อย่ามาประชดแบบนี้ มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาแระชดแบบนี้เลย หนูไม่ใช่คนใจดำจนไม่ยอมให้แมวหลงมาพักพิงที่บ้าน แต่ช่วยทำหมันมันได้ไหม พาไปอุตร้าซาวน์ชะ ว่ามีลูกรึป่าว ถ้ามีก็เอากลับมาบ้านก่อน ถ้าคลอดแล้วต้องทำหมันเลย ถ้ามีจิตเมตตาก็ต้องมีความรับผิดชอบด้วย" แล้วโอนเงินให้แม่ไป 1,500 บาท (ทำหมัน 1,200 + อัลตราซา
วนด์300 ) หลังจากนั้นแม่ก็โอเคกับข้อตกลงกับเรา
ปล. แมวห้าตัวที่บ้าน ผู้1. กับเมีย4. ตัวเมียจับทำฟมันหมดแล้ว เพราะคอกนี้เป็นคอกที่สามแล้ว เราไม่อยากเลี้ยงคอกที่4 อีก มันเยอะไป
เมื่อวานแม่เลยจะพาแมวตัวใหม่ไปอัลตร้าซาวนด์ก่อนว่าน้องมีลูกมั้ย จับใส่กล่องไปแล้วเอาขึ้ยรถ แมวมันไม่เคยขึ้นรถและไม่เคยอยู่ในกล่อง มันเลยกลัวมาก แล้วพยายามออกจากกล่อง มันออกมาได้จริงๆแล้วจะไปข่วนเบาะ เพื่อหาทางออก แม่เลยจอดรถแล้วจะจับมันลงกล่อง จังหวะเปิดรถ แมวมันวิ่งเอาเป็นเอาตาย สรุป หลุด ไปไม่ถึงสัตวแพทย์ ตอนที่หลุด มันหลุดบริเวณในหมู่บ้าน ห่างจากบ้านเราประมาณ 10 เมตร แมวหายไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนกลางคืนก็ยังไม่กลับมา แต่แม่เราบอกว่า มันเคยกินข้าวบ้านเราแล้ว ยังไงก็ต้องกลับมา
แต่พอตอนกลางคืนแมวยังไม่กลับมา แต่ที่มาคือขค.จากน้องเรา "เป็นเพราะ คนไม่มีจิตใจ บลาๆๆๆ ด่าเราและแช่งเรา ประมาณว่าให้เราได้รับผลกรรมที่ทำกับแมว ไม่ให้มีลูก ประมาณนั้น" คำด่าที่ด่ามา มันทำเราจุกมาก เรารู้ว่าน้องเราปากจัด แต่นานแล้วที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะน้องผิดใจกับพ่อแม่ตลอด ฉะนั้นมีแค่เราที่ยังคุยกับน้อง แต่เมื่อวานน้องด่าเราแบบสติหลุดมาก แต่เราไม่ได้ตอบกลับอะไรเลย เราผิดหวังนะ เเละเหนื่อยกับพฤติกรรมน้องมาก เหนื่อยมาตั้งแต่ติดหนี้เป็นแสน เอาเงินไปชื้อแต่ของแพงๆ ทั้งที่ฐานะบ้านเราไม่ได้รวย จำนำไอแพดที่เรากับแม่ออกตังค์กันชื้อให้ และอื่นๆอีก เหนื่อยจนบางทีไม่อยากจะติดต่อหรือพูดอะไรด้วยเลย แต่พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เราทำให้น้องต้องเข้ารับการผ่าตัดและเจ็บปวดหลายเดือน เราก็ตัดขาดไม่ได้ มันยังเป็นปมอยู่ แต่เราเหนื่อยกับน้องแล้ว เหนื่อยกับคำด่าแรงๆ พฤติกรรมก้าวร้าวละพฤติกรรมไม่ดีต่อคนรอบข้าง เเต่เราหนีไม่ได้ เพราะติดหนี้ความผิดพลาดที่เคยทำกับน้องไว้....
ปล.อีกครั้ง เมื่อเช้าแมวกลับมาแล้ว แต่น้องไม่ทักมาขอโทษเราเลย เราผิดหวังมาก เพราะน้องเหลือเราคยเดียวที่คุยกับน้อง ดพราะพ่อแม่ไม่คุยกับน้องแล้ว เพราะทะเลาะกัน น้องเหลือเราคนเดียวที่คุยด้วย แต่น้องยังด่าเราได้แรงขนาดนี้
ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงคะ? เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกเรายังไง ถ้าคุณเป็นเรา...คุณจะทำยังไงคะ?
ใครเคยมีปมในใจกับพี่น้องแท้ๆ แล้วแก้ไขยังไงคะ?
ย้อนไปตอนเราอยู่ประถม น้องเราเพิ่งจบออนุบาล ตอนนั้นเราสนิทกันดี เล่นด้วยกันทุกวันรักกันมาก แต่อยู่มาวันนึง เรากับน้องเล่นต่อสู้กัน เราเผลอถีบน้องเราจนชนกับตู้กระจกที่บ้าน ตอนกระจกแตกเราตกใจมาก หลังจากหูเราวิ๊งงงไป สติเราก็กลับมาตอนได้ยินเสียงน้องเราร้องไห้ กระจกตู้ที่แตก มันเสียบไปที่ร่างกายน้องเรา เข้าไปประมาณ เกือบ 1 นิ้ว เลือดน้องไหลหยดเป็นทาง ตอนนั้นเราเสียใจและตกใจมาก แต่เราร้องไห้ไม่ออก ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เราอายุ 25 แล้ว แต่เราก็ยังจำวันนั้นและความรู้สึกตอนนั้นได้
พ่อกับแม่วิ่งเข้ามาอุ้มน้องไปรพ. ทุกอย่างชุลมนมาก จนทุกอย่างกลับมาเงียบอีกครั้งตอนพ่อแม่เราพาน้องไปรพ. เหลือแค่เราที่ยืนอยู่บ้านคนเดียว จนค่ำๆแม่จึงให้ยายมารับเราไปรพ.ที่น้องต้องเย็บแผล
ทีแรกทุกคนแค่คิดว่ามันไม่มีอะไรมาก แค่เย็บแผลก็คือจบ หมอไม่ยอมเอ็กซเรย์ให้ บอกว่าดูแล้วไม่มีเศษแก้วเลยทำการเย็บแผลแล้วเราก็กลับบ้าน
หลังจากกลับบ้าน พ่อแม่ก็โมโหเรามาก ด่าเราต่อว่าเราและสั่งห้ามไม่ให้เรากับน้องหยอกล้อกันอีก...
แต่หลังจากวันนั้น 1 วัน น้องเราได้ถ่ายเป็นเลือด เราจึงะาน้องไปรพ.รอบสอง รอบนี้ไปอีกรพ. เพราะพ่อโกธรที่หมอรพ.ก่อนหน้าไม่เอ็กซเรย์ให้น้อง พอไปรพ.ใหม่ เราถึงรู้ว่า กระจกมันได้แทงไปลำไสของน้องด้วย ทำให้น้องต้องอดอาหารและผ่าตัดด่วนในวันถัดไป หลังจากวันอาทิตย์กว่า แผลน้องอักเสบ น้ิงต้องดึงไหมออกแล้วเย็บแผลใหม่อีกรอบ แผลน้องยาวมาก ประมาณเกือบ 30 เข็มได้ แล้วคิดดูหมอต้องดึงไหมออกแล้วเย็บใหม่อีกครั้ง จากนั้นมันก็ยังไม่จบ เะราะลำไส้มันไม่ต่อกัน หมอต้องผ่าตัดน้องอีก ต้องตัดลำไส้น้องออกแล้วต้องพักลำไส้ไว้หน้าท้องอีก 2 เดือน และผ่าตัดอีกครั้งเพื่อต่อลำไส้ไว้ที่เดิม😢 จนกว่าน้องจะหายปกติ มันกินเวลามากกว่า 1 ปี
และหลังจากหาย ลำไส้น้องเกิดผังพืดจึงต้องผ่าตัดอีกครั้ง และต้องเคยระวังเรื่องผังผืดในลำไส้อีก
จากเหตุการณ์วันนั้น เราก็ไม่ได้หยอกหรือเล่นกับน้องอีกเลย เราจะเกร็งทุกครั้งที่เข้าใกล้น้อง เราพยายามทำทุกอย่าง ให้ทุกอย่างเท่าที่จะให้ได้ เพื่อพยายามทดแทนให้น้อง ทพเเทนเวลาที่น้องต้องสูญเสียไป ไม่ได้วิ่งเล่นเหมือนเด็กคนอื่น คนรอบกายเราก็เหมือนกัน จะพยายามเติมเต็มน้องให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เติมเต็มและให้ทุกอย่างแก่น้องเราหลังจากที่น้องผ่านเวลาที่เลวร้ายนั้นมา ยิ่งพ่อแม่เรา ยิ่งไม่เคยห้ามอะไรเลย น้องเราอยากได้หรืออยากทำอะไร พ่อแม่จะให้ตลอด บางทีให้น้องแต่ไม่ให้เรา เรารู้ว่าบางครั้งมันไม่แฟร์ แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า มันก็สมเหตุสมผลดี
แต่ตอนนี้กลายเป็นว่า การที่ทุกคนเต็มเติมให้น้อง มันทำให้น้องเรากลายเป็นคนเอาแต่ใจและเอาแต่ความคิดตัวเอง ปัญหาใหญ่สุด คือน้องเราติเการพนัน ติดหนี้กว่าแสนบาท แล้วพ่ิอแม่เราต้ิองตามใช้หนี้ให้ มีคนโพสประจานหน้าเฟสบุ๊คว่าเป็นหนี้แล้วไม่จ่าย แล้วก็เรื่องที่น้องเราคบแต่เพื่อนำไฮโซ ของทุกอย่างที่ใช้จึงมีแต่ราคาแพงๆ เราคิดว่าเรื่องที่น้องติดการพนัน มันอาจจะเกิดจาก ตอนที่น้องเกิดมา ตั้งแต่เด็กๆน้องเราใบ้หวยถูกหลายงวด ทุกคนที่ถูกหวยจริงรักน้องมาก โดยเฉพาะพ่อแม่เรา แล้วพอเราทำน้องเกิดอุบัติเหตุ มันเลยทำให้ทุกคนสงสารน้องเเละเต็มเติมน้องมากเกินไป และน้องคลุกคลีกับวงการพนันมาตั้งแต่เด็ก ทำให้โตขึ้นเรื่องพนันเป็นเรื่องใกล้ตัว และมีเรื่องที่น้องยึดแต่ความคิดตัวเองเป็นหลัก ปากจัด และอารมณ์ฉุนเฉียวทำให้คนรอบข้างเริ่มเอื่อมระอากับน้อง ไม้เว้นแม้แต่พ่อแม่เรา คนที่รักน้องมากกว่าใคร ยังระอากับสิ่งที่น้องทำ พ่อแม่และน้องเราทะเลาะกันบ่อยมาก ตั้งแต่น้องเราเข้าม.ปลายจนมหาลัย พ่อแม่ทะเลาะกับน้องบ่อยมากๆ หลายครั้งที่น้องหนีออกจากบ้าน แม่เราก็โทรมาร้องไห้กับเรา เราก็เป็นตัวกลางให้พ่อกับแม่และน้องตลอด เราเองก็โอเค ที่อย่างน้อยเวลาน้องมีปัญหา เวลาน้องไม่เหลือใครน้องยังนึกถึงเรา ยังไม่เกลียดเรา
แต่เมื่อวานนี้ เป็นวันที่เราผิดหวังมาก
เกริ่นก่อนว่า น้องเราเป็นคนรักแมวมาก แต่เราเป็นคนกลัวแมว ที่บ้านเพิ่งรับเลี้ยงแมวจรอยู่ช่วงที่เราจบม.ปลาย ทำให้ช่วงไปมหาลัยเราไม่ได้อยู่กับแมวที่บ้านเท่าไหร่ มันเลยไม่ใช่ปัญหา แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีแมวตัวเมียหลงมาที่บ้าน และที่บ้านเราเดิมเลี้ยงแมวจรอยู่แล้ว เลยรับเลี้ยงแมวตัวนี้ต่อโดยไท่บอกเรา จนมาวันนึงแม่เราเผลอพูดกับเราว่า แมวตัวใหม่มันมาแย่งซีนแมวตัวเก่าแล้ว เราเลยถามแม่ว่าแมวใหม่ตัวผู้รึตัวเมีย แม่เราเลยบอกว่าเป็นตัวเมีย แล้วแม่ก็ถ่ายรูปแมวตัวใหม่มาให้เราดู ท้องน้องแมวป่องมาก เหมือนมีลูกเลย เราเห็นแล้วเราเซ็งมาก สิ่งที่เรากลัวที่สุด กำลังจะยั๊วเยี้ยเต็มบ้านเรา ตอนนี้บ้านเรามีแมวยุแล้ว 5 ตัว ตัวนี้มานับเป็น6 ตัว แล้วถ้าออกลูกอีก เต็มบ้านแน่ๆ พอเรารู้ยังงั้นเราเลยเงียบไป แม่เราเลยรู้ว่าเราไม่โอเค เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้ง แต่ถ้ามีอะไรมาทำให้เราไม่โอเค เรายิ่งไม่พูดเลย จนวันรุ่งขึ้น แม่ส่งขค.มาหาเราว่า เดี๋ยวจะไล่แมวออกจากบ้าน ( ขค.ประมาณประชด) เราเลยคุยกับแม่ไปว่า " อย่ามาประชดแบบนี้ มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาแระชดแบบนี้เลย หนูไม่ใช่คนใจดำจนไม่ยอมให้แมวหลงมาพักพิงที่บ้าน แต่ช่วยทำหมันมันได้ไหม พาไปอุตร้าซาวน์ชะ ว่ามีลูกรึป่าว ถ้ามีก็เอากลับมาบ้านก่อน ถ้าคลอดแล้วต้องทำหมันเลย ถ้ามีจิตเมตตาก็ต้องมีความรับผิดชอบด้วย" แล้วโอนเงินให้แม่ไป 1,500 บาท (ทำหมัน 1,200 + อัลตราซา
วนด์300 ) หลังจากนั้นแม่ก็โอเคกับข้อตกลงกับเรา
ปล. แมวห้าตัวที่บ้าน ผู้1. กับเมีย4. ตัวเมียจับทำฟมันหมดแล้ว เพราะคอกนี้เป็นคอกที่สามแล้ว เราไม่อยากเลี้ยงคอกที่4 อีก มันเยอะไป
เมื่อวานแม่เลยจะพาแมวตัวใหม่ไปอัลตร้าซาวนด์ก่อนว่าน้องมีลูกมั้ย จับใส่กล่องไปแล้วเอาขึ้ยรถ แมวมันไม่เคยขึ้นรถและไม่เคยอยู่ในกล่อง มันเลยกลัวมาก แล้วพยายามออกจากกล่อง มันออกมาได้จริงๆแล้วจะไปข่วนเบาะ เพื่อหาทางออก แม่เลยจอดรถแล้วจะจับมันลงกล่อง จังหวะเปิดรถ แมวมันวิ่งเอาเป็นเอาตาย สรุป หลุด ไปไม่ถึงสัตวแพทย์ ตอนที่หลุด มันหลุดบริเวณในหมู่บ้าน ห่างจากบ้านเราประมาณ 10 เมตร แมวหายไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนกลางคืนก็ยังไม่กลับมา แต่แม่เราบอกว่า มันเคยกินข้าวบ้านเราแล้ว ยังไงก็ต้องกลับมา
แต่พอตอนกลางคืนแมวยังไม่กลับมา แต่ที่มาคือขค.จากน้องเรา "เป็นเพราะ คนไม่มีจิตใจ บลาๆๆๆ ด่าเราและแช่งเรา ประมาณว่าให้เราได้รับผลกรรมที่ทำกับแมว ไม่ให้มีลูก ประมาณนั้น" คำด่าที่ด่ามา มันทำเราจุกมาก เรารู้ว่าน้องเราปากจัด แต่นานแล้วที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะน้องผิดใจกับพ่อแม่ตลอด ฉะนั้นมีแค่เราที่ยังคุยกับน้อง แต่เมื่อวานน้องด่าเราแบบสติหลุดมาก แต่เราไม่ได้ตอบกลับอะไรเลย เราผิดหวังนะ เเละเหนื่อยกับพฤติกรรมน้องมาก เหนื่อยมาตั้งแต่ติดหนี้เป็นแสน เอาเงินไปชื้อแต่ของแพงๆ ทั้งที่ฐานะบ้านเราไม่ได้รวย จำนำไอแพดที่เรากับแม่ออกตังค์กันชื้อให้ และอื่นๆอีก เหนื่อยจนบางทีไม่อยากจะติดต่อหรือพูดอะไรด้วยเลย แต่พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เราทำให้น้องต้องเข้ารับการผ่าตัดและเจ็บปวดหลายเดือน เราก็ตัดขาดไม่ได้ มันยังเป็นปมอยู่ แต่เราเหนื่อยกับน้องแล้ว เหนื่อยกับคำด่าแรงๆ พฤติกรรมก้าวร้าวละพฤติกรรมไม่ดีต่อคนรอบข้าง เเต่เราหนีไม่ได้ เพราะติดหนี้ความผิดพลาดที่เคยทำกับน้องไว้....
ปล.อีกครั้ง เมื่อเช้าแมวกลับมาแล้ว แต่น้องไม่ทักมาขอโทษเราเลย เราผิดหวังมาก เพราะน้องเหลือเราคยเดียวที่คุยกับน้อง ดพราะพ่อแม่ไม่คุยกับน้องแล้ว เพราะทะเลาะกัน น้องเหลือเราคนเดียวที่คุยด้วย แต่น้องยังด่าเราได้แรงขนาดนี้
ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงคะ? เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกเรายังไง ถ้าคุณเป็นเรา...คุณจะทำยังไงคะ?