ผมจะระบายก่อนเลย โคตรอยากเลีก:)อยากเลีกมากๆ  แค่ทำปักกาอันเดียวหาย ร้านก็อยู่ใก่ๆทำไมไม่ชื้อไหม้หวะ เงินก็มีเกือบเป็นหมื่นทำไมต้องทำไห้เป็นเรื่องใหญ่ ปักกาอันละ20บาทแต่พอไปชื้อไห้ไหม่ก็ไม่พอใจอยา

สวัสดีค่ะ คือหนูมีเรื่องราวมาเเชร์คะ จากเรื่องเเละประสบการณ์ที่เคยเจอมากับตัว อยากรู้ว่าความคิดของพี่ๆที่ได้มาอ่านเรื่องราวของหนูคิดยังไงกันบ้าง เล่าย้อนไปตั้งเเต่ตอนเด็ก7-8ขวบคือครอบครัวหนูติดการพนั

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราสมัครเป็น Temp ตำแหน่งล้างจานเข้างาน 13.00-22.00น. ไปถึงถามว่าเราเคยล้างมั้ย (เราเคยล้างแต่เป็นที่อื่นเจอแต่คนน่ารัก) ที่โอ๋กระจู๋ สาขา

เราอึดอัดเเละไม่อยากทำอะไรเลย รู้สึกชีวิตล้มเหลว ทั้งการเรียนทั้งการใช้ชีวิต  วันนี้ทะเลาะกับที่บ้าน ขอเกริ่นก่อนพ่อเเต่งงานใหม่(เราเรียกเขาว่าน้า)เราไม่สนิทกับน้า ออกไปทางไม่ชอบเราเลยด้วยซ้ำ เพร

ขอคำแนะนำค่ะ เดิมจุดนี้เป็นจุดระบายน้ำเวลาล้างพื้น รูเล็กมาก ด้านใต้มีท่อนิ้วครึ่งวางนอนออกไปยังท่อระบายน้ำ อยากจะเพิ่มท่อไว้ระบายน้ำเครื่องซักผ้าฝาหน้าและเครื่องล้างจาน ต้องต่อขึ้นมาจากพื้นค่ะ ไม่สา

เมื่อวานผมกินข้าวดึก เพราะข้าวหมด แม่กับพ่อเลี้ยงกินข้าวหมดแล้วแล้วพอผมมาเขาบอกว่าห้าวหมดแล้วหุงใหม่เลย  ผมก็ไปหุงข้าวใหม่เพื่อมากินข้าว พอเวลาผ่านไปสักพัก ผมเล่นเกมรอ เล

คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่หนูบอกว่าหนูอ่ะเป็นคนที่ทำอะไรดูไม่มีแรง,ไม่ตั้งใจทำเช่นแบบการยกของหรืออะไรพวกนี้อ่ะค่ะแล้วก็เรื่องพวกการถือจานไปล้างคือหนูถึงจานด้วยปลายนิ้วเพราะมันเปื้อนหนูไม่สามารถทำใจจับไปตรง

เรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็กประมาณป.4ตอนนั้นหนูอยู่กับแม่แต่ปู่กับย่าเขามารับหนูไปอยู่ด้วยเขาเอาโทรศัพมาล่อหนูแต่เยาบอกกับแม่หนูว่าจะเอามาเรียนที่จันแค่ปีเดียวตอนนี้ผ่านมา8ปีแล้วหนูก็ได้กลับไปหาแม่บ้างไม่ได