.


                    "มาถึงแล้วนะ อยู่ไหนทานข้าวเสร็จจะไปเล่นด้วยกับน้องเบส"  พอพิมพ์เสร็จเขาก็เก็บโทรศัพท์ไว้ ลงมือทานข้าวต่อด้วยความหิว ไม่สนใจว่าเนสจะอ่านหรือไม่อ่าน

                     เขาทานข้าวเสร็จแล้วเก็บจานชามมาล้างให้ย่าเรียบร้อย "น้องเบสพาพี่บูมไปเล่นบ้านยายจันทร์ได้เปล่า" เขาชวนน้องสาว ไม่กล้าไปคนเดียว

                    "โอเค น้องเบสไปทุกวันอยู่แล้ว "  เด็กหญิงตอบตกลง 

                    "น้องเบส เคยเห็นแฟนพี่เนสปะ "  บูมกะจะหลอกถามเรื่องเนส เผื่อน้องเบสจะรู้ หรืออาจจะเคยเห็นเนสพาใครมาบ้านก็ได้

                       "หื้อ ไม่เคยเห็น"  เด็กหญิงตอบตามความจริง ก็ไม่เห็นมีใครมาหาพี่เนสเลยสักคน จะมีก็แต่เพื่อนผู้หญิงที่มาบ่อย ๆ หลังเลิกเรียน

                      "แล้วเคยเห็นพี่เนสคุยโทรศัพท์กับผู้ชายบ้างเปล่า"  เขายังไม่หยุดที่เซ้าซี้น้องเบส ก็อยากถามไปงั้นแหละ เผื่อมีข้อมูลอะไรดี ๆ

                      " พี่บูมทำไมต้องถามน้องเบสเนี่ย อยากรู้ก็ไปถามพี่เนสสิ"  เด็กหญิงทำหน้าหงุดหงิดที่พี่ชายเอาแต่ถามอยู่ได้ แทนที่จะรีบล้างจาน แล้วออกไปเล่นกับพี่เนสเร็ว ๆ

                        "อ้าวไอ้แห้ง ถามไม่ได้หรือไง  เดี๋ยวไม่ให้กินขนมเลย พี่บูมซื้อมาตั้งเยอะ"  ไม่พูดเฉยบูมจับตัวน้องเบสและหวิดน้ำใส่ประหนึ่งเป็นงานวันสงกรานต์ แกล้งน้องสาว จากที่ไม่ได้เจอหลายวัน เขาคิดถึงน้องสาวคนนี้มากเหมือนกัน ทำให้พื้นในครัวเปียกหมด  

                       เมื่อเขาล้างจานเสร็จก็ชวนน้องเบสไปเล่นบ้านยายจันทร์ตามที่พูดไว้ "น้องเบสบอกยายเร็ว ไปเล่นบ้านยายจันทร์ก่อนนะว่างี้ไป" เขาสั่งน้องเบสไปบอกยาย และ น้องเบสไม่รีรอทำตามคำสั่งเขาทันที

                        สองคนพี่น้องเดินไปที่บ้านของยายจันทร์ ไฟหน้าบ้านเปิดไว้ แต่ไม่มีเจ้าของบ้านออกมานั่งเล่นข้างนอกเหมือนเคย

                     "ยาย พี่เนส" เด็กหญิงตะโกนเรียก เมื่อเดินมาหยุดที่ประตูบ้าน เห็นสองยายหลานนั่งดูทีวีกัน ส่วนบูมนั่งรอที่เปลหน้าบ้าน  

                      "เข้ามาสิเบส ไปยืนอะไรตรงนั้นเล้า"  ยายจันทร์เรียกหลานเพื่อนบ้านให้เข้ามาข้างในบ้าน ตนกำลังติดละครหัวค่ำอยู่ ไม่อยากพลาด  ส่วนเนสรู้ในทันทีว่าบูมก็มาด้วยจึงลุกเดินออกมา

                      "ยายออกไปนั่งเล่นหน้าบ้านก่อนนะ"  เนสบอกยายพร้อมลุกเดินมายังน้องเบส เดินออกมาสายตามองไปที่บูมกำลังนั่งกดโทรศัพท์รอเธออยู่

                     "ไอ้บูมมามั้ยละเบส ศุกร์นี้"  ยายตะโกนถามน้องเบส พร้อมชำเลืองมองมายังประตูหน้าบ้าน ที่ถามเพราะว่าอยากรู้ว่าหายดีแล้วหรือยัง

                       "มาครับ" เขาตอบ และ เดินมาสวัสดียายจันทร์ หลังจากพึ่งนึกได้ ตั้งแต่มายังไม่ได้สวัสดียายเลย ก่อนจะกลับมานั่งที่หน้าบ้านเหมือนเดิม

                     "เนส เงียบจังเลย อุตส่าห์มาหานะเนี่ย"   เขาพยายามทำลายกำแพงความเงียบ หรือเนสโกรธอะไรเขา เมื่อคืนก็ยังคุยกันดี ๆ อยู่ หรือเป็นอะไร

                        "อุตส่าห์ก็ไม่ต้องมา ลำบากมากก็ไม่ต้องมาเลย"  เธอตอบกลับไป รู้สึกไม่พอใจกับคำว่าอุตส่าห์ของบูมมาก เธอรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นการไม่เต็มใจที่บูมมาหาเธอ เหมือนลำบากมากกับการที่หาเวลามาหาเธอ แต่ที่จริงแล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่รู้สึกเขินแปลก ๆ เท่านั้นเอง

                        "ก็เห็นเงียบ ไม่ยอมคุยกับเค้าเลยหนิ" เขาขยับมานั่งใกล้ ๆ เนสอีก

                         "ไม่คุยกับอาร์เหรอ"  เธอลองพูดประชด อยากรู้ว่าบูมจะว่าอย่างไร เธอรู้อยู่แก่ใจว่านี่เป็นเวลาของเธอแต่ก็อยากพูด

                          "ไม่เอาน่า เคยบอกแล้วว่าอยู่ด้วยกันห้ามพูดถึงคนอื่น"  พอพูดจบเขาก็ขยับเข้าใกล้เนสอีก แต่ก็ไม่ถึงกับชิดตัว

                       เธอเงยหน้าขึ้นมามอง ตอนนี้บูมนั่งใกล้ตัวเธอมาก จากที่นั่งคนละฟาก เธอผลักบูมออกไปห่างกว่านี้ กลัวยายออกมาเห็น ไม่อยากตอบคำถาม "ขยับออกไปเลยนะ จะใกล้เกินไปแล้ว" เธอพูดพลางเอามือดันบูมออกให้ออกห่าง แต่บูมไม่มีท่าทีว่าจะขยับตามแรงที่เธอดันแม้แต่น้อย  ยิ่งโน้มตัวเข้ามาใกล้ ๆ อีก ไม่กลัวน้องเบสจะเอาไปฟ้องยายเลยสักนิด

                         "ทำไม !ใกล้แค่นี้ก็ไม่ได้ ใกล้กว่านี้ก็เคยมาแล้ว"  เขาแซวบ้าง เหมือนจะได้ผล เนสยกมือค้างจากที่จะตีเขา และเอามือลงกลับมานั่งเงียบเหมือนเดิม

                       ทั้งสามคนนั่งคุยกันจนถึงเกือบ ๆ สี่ทุ่ม น้องเบสรู้สึกง่วงนอนจึงชวนพี่ชายกลับ เขาก็เห็นด้วยกับน้องสาว เพราะใกล้จะถึงเวลาที่เขาคุยกับอาร์แล้ว สองคนพี่น้องเข้าไปลายายจันทร์กลับบ้าน

                         "เนสพรุ่งนี้เราจะเข้าไปในอำเภอนะ พาไปทำธุระหน่อย เราไปกันสองคน ไม่ให้น้องเบสไปด้วยเกะกะเปล่า ๆ "  เขาส่งข้อความไปหาเนสหลังจากกลับมาถึงบ้าน ละครหลังข่าวก็ยังไม่จบ อาร์ยังไม่สามารถคุยได้ เขาจึงส่งแชทไปคุยกับเนสก่อน เพื่อฆ่าเวลา

                       "อือ เดี๋ยวพาไป ว่าแต่ธุระอะไรล่ะ"  เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อบูมบอกว่าธุระก็คือธุระนั้นแหละ เธอหารู้ไม่ว่าบูมคิดไปไกลกว่านั้น

                       "โอเค ไปกี่โมงเดี๋ยวพรุ่งนี้บอกอีกครั้งนะ นอนได้แล้ว ฝันดีนะ"  เขาบอกฝันดีเนสเป็นการบอกว่าห้ามแชทมา หรือ โทรมาหลังจากนี้ เมื่อละครจบเขาก็ลองไลน์หาอาร์ดู ถ้ามีการอ่าน แปลว่าตอนนี้ก็คุยได้ และ อาร์ก็อ่านข้อความของเขาที่ส่งไป แปลว่าคุยได้ เขาคุยกับอาร์เกือบถึงเที่ยงคืน ก็ขอตัวนอน เขาบอกกับอาร์ว่าพรุ่งนี้ต้องไปธุระในอำเภอให้ย่า

                    เสียงไก่ขันตอนเช้า เป็นนาฬิกาปลุกชั้นดีเลยก็ว่าได้ เพราะนอนดึกไปเมื่อคืน มองดูข้าง ๆ น้องเบสก็ยังไม่ตื่น ย่าจะไม่ปลุกปล่อยให้นอนเนื่องจากเป็นวันหยุด แต่ตอนนี้นาฬิกากำลังจะแปดโมงแล้ว เขาปลุกน้องสาวให้ตื่นพร้อมกัน สายแล้ว น้องเบสงัวเงีย ลุกขึ้นนั่งทั้งที่ตายังหลับอยู่

                         "ตื่นได้แล้ว ลุก ๆ ไปหาอาบน้ำ"  เขาไล่น้องสาวให้ลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน เมื่อน้องเบสลุกออกไปจากห้อง ตัวเองก็ล้มตัวลงนอนต่อ ไม่ทันได้สังเกตที่น้องสาวหันมามองแล้วทำหน้ายักษ์ใส่

                         "ทำเป็นปลุกเค้าแล้วตัวเองก็นอนต่อ"  น้องเบสบ่น

                         "พี่บูมนอนรอน้องเบสอาบน้ำน่า ไปอาบก่อนเลย อาบเสร็จแล้วพี่บูมจะไปอาบ" เมื่อสองพี่น้องอาบน้ำเสร็จ ออกมาทานข้าวเช้าที่ย่าเตรียมไว้ให้ เขาคิดว่าจะบอกย่าอย่างไรดีที่จะชวนเนสเข้าไปในอำเภอสองต่อสอง ชวนเนสเข้าไปในอำเภอมันไม่ยากหรอก มันยากตรงนี้จะพูดแบบไหนโดยที่น้องเบสไม่ต้องไปด้วย

                       ในที่สุดก็คิดออก ชวนน้องเบสกับเนสกินหมูกระทะดีกว่า แต่ก็อีกนั่นแหละ จะพูดอย่างไรให้ยายจันทร์หรือว่าน้องเบส ยอมปล่อยให้เขาไปกันสองคน

                          "น้องเบสเย็นนี้กินหมูกระทะกัน"  ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่ชวนไว้ก่อนไม่เป็นไร

                          "โอเค ชวนพี่เนสด้วยนะ"

                            "อยู่แล้ว" ทานข้าวเสร็จเสร็จเขาเป็นคนเอาจานเข้าไปเก็บ เมื่อเก็บเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งเล่นที่หน้าบ้าน หันหน้าไปทางบ้านยายจันทร์ ทำไมเนสไม่มาเล่นกับน้องเบส

                         "เนสทำอะไรอยู่ ไม่เห็นออกมานั่งหน้าบ้านเลย" สุดท้ายก็ส่งข้อความหา เพราะทนความคิดถึงไม่ไหว

                         "ยังไม่อาบน้ำเลย เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะไปเล่นด้วย" เธอรีบตอบกลับมา

                         "รีบ ๆ มาเลยเค้าคิดถึง วันนี้จะพาเข้าไปในตัวอำเภอ"

                          "ไปทำไมอ่ะ ซื้อของเหรอ"

                          "อือ คิดถึง อยากอยู่ใกล้ ๆ แบบใกล้มาก " แล้วเขาก็ส่งสติ๊กเกอร์หน้าขำไปให้เนส

                            พอคุยกับเนสจบก็ยิ้มออกมาได้ นั่งรอเนสมาที่บ้านแบบสบายอารมณ์ และ นึกขึ้นมาได้ว่าซื้อของมาฝากน้องเบสนี่ จะใช้เป็นข้อตกลงในการไม่ให้น้องเบสตามไปด้วยล่ะ เขาถือของเล่นทั้งหมดออกมาหาน้องเบสที่กำลังไกวเปลอย่างสบายใจที่หน้าบ้าน

                            "น้องเบส เห็นอะไรมั้ย ชะแว่บ ! "  เขาโชว์ถุงของเล่นให้น้องเบสเห็น แกว่งไปแกว่งมา

                           น้องเบสกระโดดลงจากเปลเข้ามากอดพี่ชายด้วยความตื่นเต้น  "พี่บูมให้น้องเบสเหรอ เย้ ๆ ฮา " เด็กหญิงยิ้มหัวเราะด้วยความดีใจ

                       "ใช่แล้วพี่บูมซื้อมาฝาก แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ พี่บูมถึงจะให้"

                       "ให้ทำอะไรล่ะ แล้วน้องเบสจะได้แน่นะ"  เด็กหญิงเริ่มกังวลกลัวจะไม่ได้ของเล่นทั้งหมดนั่น

                       "ได้สิครับผม แต่น้องเบสต้องอ้อนยายบอกว่าอยากกินหมูกระทะ และทำให้ยายใจอ่อนยอมให้กินให้ได้" เขาแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย

                     "ได้อยู่แล้ว"  เด็กน้อยยิ้มเพราะคิดว่าทำได้แน่นอน แค่งอแงแค่นั้น

                        "แต่ ! ต้องให้พี่บูมกับพี่เนสไปซื้อแค่สองคน โอเค๊"

                        "หื้อ ไม่เอาน้องเบสอยากไปด้วย"  น้องเบสเริ่มงอแงจริงเพราะอยากไปด้วย หน้าบูดเบะปากมือก็ตีหลังพี่ชาย

                      "เลือกเอาจะให้พี่บูมไปกับพี่เนสสองคน แล้วได้ของเล่นทั้งหมดไป หรือว่าจะไปกับพี่บูมด้วยแต่ไม่ได้ของเล่น และ พี่บูมไม่ซื้อให้อีกด้วย ร้องไห้แค่ไหนก็ไม่ซื้อให้ เลือกเอานะ"    เขาต่อรองน้องสาว

                       "ไม่เอา หื้อ ๆ"   เด็กหญิงยังไม่หยุดงอแง เพราะอยากไปกับพี่ชายด้วย

                       "ไม่เอาใช่มั้ย งั้นเอาไปให้น้องพีพริ้วหลานยายน้อยดีกว่า"  ไม่พูดเฉย ๆ เขาทำท่าทางจะเดินไปจริง ๆ  เดินไปได้ประมาณ สามสี่ก้าว น้องเบสก็เรียกตาม

                         "ไม่ให้ ! เอามาเลยของน้องเบส ไม่ให้เอาไปให้พีพริ้วหรอก"  น้องเบสร้องตามแล้ววิ่งไปกอดเอวพี่ชายไว้

                        "จะทำตามที่พี่บูมสั่งมั้ย"

                        "ก็ได้ ! "  เด็กหญิงทำหน้าบึ้ง เขารักน้องสาวคนนี้เหลือเกิน ไม่อยากแกล้งให้เสียใจหรอก จากนั้นก็เอามือขยี้หัวน้องเบสเบา ๆ

                        "สัญญาแล้วนะ ถ้าไม่ทำตามสัญญาพี่บูมเอาคืน เอาไปให้น้องพีพริ้วจริง ๆ ด้วย" เด็กหญิงพยักหน้าตอบรับ ที่นี้ก็เข้าแผนที่วางไว้แล้ว รอแค่เวลาเท่านั้น แต่ก็ต้องมาลุ้นว่าน้องเบสจะอ้อนย่าได้หรือไม่ หรือน้องเบสจะตามไปด้วยไหมแค่นั้น

                          สักพักเนสก็เดินมาหาเขากับน้องเบสที่บ้านใส่ชุดเดรสสีน้ำตาลแฟชั่น ดูเข้ากันมากรับกับบุคลิกได้ดี เนสมีรูปร่างสูงโปร่งสูงกว่าอาร์นิดหน่อย ออกผอมนิด ๆ ผิวขาว วันหยุดเนสแต่งตัวแต่งหน้าอ่อน ๆ ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนใส่ชุดนักเรียน เขาชอบเนสที่เป็นเนสตอนนี้มาก

                       สายตาของเธอแอบมองไปที่โทรศัพท์ของบูมว่าบูมกำลังคุยแชทกับอาร์อยู่หรือเปล่า แต่ไม่เลย เห็นบูมกำลังเล่นเกมอยู่ เธอรู้สึกสบายใจมาก จากนั้นก็หันไปสนใจหน้าฟีดเฟซบุ๊กของเธอต่อ

                      "จะเข้าไปในตัวอำเภอทำไมบูม"  เธอถาม เพราะนึกขึ้นได้

                     "เข้าไปสิ น้องเบสอยากกินหมูกระทะเนอะเบส"  เขาหันไปจ้องน้องสาว เป็นการออกคำสั่งให้ตอบว่าใช่

                      "อือ น้องเบสอยากกิน" สาย ๆ ย่ากับยายจันทร์ก็กลับมาจากวัดพอดี น้องเบสกับเนสเดินไปรับยายช่วยถือปิ่นโตมาวางที่แคร่ บูมมองหน้าน้องเบสอีกครั้ง เป็นการออกคำสั่งให้พูดตามที่เขากำชับเมื่อสักครู่นั้น

                      "ยายน้องเบสอยากกินหมูกระทะ"  ไม่พูดเฉย ๆ น้องเบสเดินไปเขย่าแขนยายด้วย เหมือนกลัวว่าของเล่นจะตกไปเป็นของพีพริ้วหลานยายน้อยแทน