รีวิวนี้เป็นสัญญาใจที่ผมมีให้ “น้าเอก” เจ้าของขุนฝางสวนม้าโฮมสเตย์ ผมได้ไปเยือนและท่านต้อนรับขับสู้คณะผมเป็นอย่างดี ... ทั้งๆที่ผมไปสายกว่าเวลาที่นัดหมายกันมาก นัดบ่าย มาถึงจริงสองทุ่มกว่าๆนู่น!!! มิหนำซ้ำยังมีเรื่องให้น้าเอกช่วยตลอดการเดินทาง ซึ่งท่านก็บริการพวกผมอย่างเต็มที่เกินร้อย ... จากความประทับใจครั้งนั้นเลยอยากจะเขียนรีวิวนี้เพื่อฝากสถานที่แห่งนี้ไว้เป็นหมุดหมายของเพื่อนๆนักเดินทางทุกท่าน ... หมดวิกฤตไวรัสระบาดเมื่อไหร่ ฝากสถานที่แห่งนี้ไว้ในอ้อมใจทุกๆท่านด้วยครับ ... ขุนฝาง ภูแล ตาดผาแดง อุตรดิตถ์
.

.
.
.
.
.
จุดเริ่มต้นของการเดินทางในครั้งนี้เริ่มจาก ... "เฮียเป๋ง" บอกว่ามีพิกัดการเดินทางที่น่าสนใจ ... ขุนฝาง อุตรดิตถ์ … มีเจ้าถิ่นชี้เป้าว่า จุดกางเต็นท์ที่นี่วิวจัดจ้าน มีเส้นทางให้ได้ลุยให้สมใจ
.
อืมม ... ได้ความมาเช่นนั้นผมก็ไม่รอช้ากด เสริชเอนจิ้นดูเลยว่ามันอยู่ตรงไหนนะ ตัวผม ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน 

.
โอ้ว ... เห็นแค่มุมองศาที่ตั้งก็เฟี้ยวฟ้าวแล้ว จากแผนที่หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ในพิกัดที่มีภูเขาล้อมรอบกันเลยทีเดียว ... ผมเลยตอบรับร่วมทริปแบบไม่รั้งรีรอ
.
ขุนฝาง อยู่ห่างจากตัว อ.เมือง จ.อุตรดิตถ์ ไปราวๆสามสิบกว่ากิโล การเดินทางไปขุนฝางในครั้งนี้เราใช้เวลา 2 คืน เราตั้งใจว่าจะไปเที่ยว 2 จุดไฮไลท์ของที่นี้ คือ ภูแล และ ตาดผาแดง ... และแน่นอนครัวว่านี้คือการเดินทางของ Tactical Camp Thailand หรือ TCT ยานพาหนะที่เราเลือกใช้คือ มอเตอร์ไซค์ ที่แบกสัมภาระกันแบบแน่นๆเช่นเดิม ... เฮียเป๋ง บอสตู่ น้าสุ และ ม่อน TCT … มากัน 4 ลำ F800GS 1 ลำ F850GS 2 ลำ และ CB500X อีก 1ลำ 
.
นัดหมายกับ “นุ” เจ้าถิ่นที่จะอาสาขับ 4x4 นำทาง เข้าขุนฝางและไปส่งที่ โฮมสเตย์ของน้าเอกและจะเป็นพอครัวทำอาหารให้พวกเราในค่ำคืนนี้ด้วย ...  นัดนุไว้บ่ายๆ แต่กว่าจะถึง ไถลขี่นอกทางไปเรื่อยกว่าจะถึงจุดนัดหมายซัดเข้าไปเกือบสองทุ่ม

.
เจอเจ้านุ ณ จุดนัดหมายก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ... ไปต่อเลย ขุนฝางอยู่ห่างจากจุดหนัดหมายราวๆสิบกิโล ... เจ้านุก็เปรยว่า “พี่ๆยังไหวอยู่ใช่มั้ย เพราะ คืนนี้เราจะไม่ค้างข้างล่าง แต่ดันขึ้นเขาไปนอนข้างบนกันเลย” ... “ไหวอยู่แล้วครับ ไม่ไหวไม่มาใช้มั้ยครับเฮียเป๋ง?” ... “ฮึๆๆ” เราได้รับเสียงตอบเป็นเสียหัวเราะในลำคอ
.
ขี่ตามรถ 4x4 ของนุ มาไม่นานก็ถึงสวนม้าโฮมเสตย์ของน้าเอก ซึ่งแกเป็นเจ้าของสถานที่ละจะนำทางเราและดูแลเราในทริปนี้

.
เริ่มขึ้นเขา 6 km ตอนสองทุ่มกว่าๆ ... ลุยๆๆๆ ไปปปๆๆ โกๆๆ ... โค ตรฮีกเหิม บอกเลย ... ขี่มาราวสองกิโลเมตร ไต่ระดับทีละนิด พื้นฉ่ำๆ ฝนตกไปวันก่อนแต่ไม่ลื่นมาก ...  “ทางสบายๆ ขี่ง่ายๆ จบสวยแน่เราวันนี้ พักก่อนๆ”  
.

.
แต่ระยะทางแห่งความสุขนั้นแสนสั้นนัก ... ทางเริ่มเป็นหินลอย มีหินใหญ่ๆดักในเส้นทาง ทางเริ่มชันขึ้น คนเริ่มหมดแรง ความเมื่อยล้าสะสมที่ขี่มาทั้งวันเริ่มออกอาการ ... “โอ้ยยย” โครม ... เฮียเป๋งเปิดฉากล้มครั้งแรก!!
 
.
รถคันใหญ่รวมสัมภาระเข้าไปอย่างน้อย น่าจะหนักราวม 260-280 kg. การล้มและการยกในแต่ละครั้งนั้นกินแรงพอสมควร … ประกอบกับการล้มที่อยู่ ณ กลางเนินชัน ยิ่งยากยิ่งเหนื่อยเป็นทวีคูณ กว่าจะตั้งลำและไปต่อได้ ... ยิ่งล้ม ยิ่งเหนื่อย
.

.
ล้ม ยก ล้ม ยก ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ๆ 

.
ในที่สุดเฮียเป๋งยอม ... จำใจลงจากยอดอาชาสีหมอกอย่างเจ็บช้ำ เพราะ หมดแรงจริงๆ จากการขับขี่มาทั้งวัน จากเจ็บขาสะสมจากการล้มหลายๆรอบ หัวใจเต้นระรัวหน้าซีดเผือด ... และยอมนั่งท้ายรถกระบะของเจ้านุไป ... 

.
ในระหว่างที่เรากำลังตกลงกันว่าจะทำอย่างไรกับรถเฮียเป๋งว่าเราจะขึ้นไปก่อนเอาของลงแล้วค่อยขี่ซ้อนแล้วกลับมาเอารถ ... ในระหว่างที่เรายืนตกลงกันอยู่ .. น้าเอกเจ้าของสถานที่ก็เอกขึ้นมาว่า “ผมขับได้นะ ให้ผมขี่ขึ้นให้มั้ย?” ... “เอาเลยครับน้า ขี่เลย” .... เท่านั้นละครับ น้าเอกแกขี่ F800 ไปแบบจ๊วดๆ ไต่เขาขึ้นไปเลย เรายืนมองกันพร้อมกับโห่ร้องถึงความสุดจัดของน้าเอก ... เจ้านุเฉลยกับเราว่าน้าเอกแกเป็นแชมป์โมโตครอสเก่าแต่ประสบอุบัติเหตุเลยเลิกแข่งมานาน ... นี่ละครับที่เขาเรียกว่า ... จอมยุทธ์ใช้กระบี่เล่มไหนก็ยังสามารถสำแดงฝีมือได้ ... น้าเอก นี่ละครับ จอมยุทธ์ที่แท้จริง
.
ราวๆ ห้าทุ่มกว่า เราก็ถึงจุดหมายแบบไร้เรี่ยวแรง ... ถึงแล้วโว้ยยยย ... ภูแล ขุนฝาง

.

.
นั่งคลายอิริยาบถ พูดคุยกัน น้าเอกเล่าให้เราฟังว่าอากาศที่นี้เย็นตลอดปี ในหน้าหนาวอุณหภูมิอาจจะลงไปแตะที่สิบห้าองศาเลยทีเดียว … น้าเอกบอกเราว่า  TCT เราเป็นกลุ่มแรกๆที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ใหญ่แบบนี้ขึ้นมากที่นี่ ... โดยปกติขึ้นมาที่นี่จะใช้รถ 4x4 เป็นหลัก มอเตอร์ไซค์เล็กก็มีมาบ้าง ส่วนคณะอื่นที่มาด้วยรถที่ไม่เหมาะกับการขึ้น น้าเอกแกก็มีบริการรถ 4x4 พาขึ้นมาจากโฮมสเตย์ด้านล่างด้วย
.
เจ้านุกับน้าเอกโชว์ฝีมือพ่อครัว

.
หลับกันแบบเต็มๆ ... ตื่นมาแบบสดชื่นๆ ... ภาพมุมสูงจากจุดพักแรม มองไปเบื้องล่าง

.

.
จุดหมายของเราในวันนนี้คือ ตาดผาแดง ซึ่งเป็นแก่งหิน อยู่ห่างออกไปจากจุดนี้ 4 กิโลเมตร แต่น่าเสียกายที่น้าสุ CB500x ต้องปลีกตัวกลับก่อน เหลือกันสามลำ ซึ่งเราตกลงกันว่าจะถอดสัมภาระชิ้นใหญ่ๆไว้ที่นี่ และ ขนไปเพียงแค่ของแห้ง น้ำ และ ของกินสำหรับ 1 มื้อในป่าวันนี้ และ จะกลับออกมานอนที่เดิม ... แต่ความเซอร์ไพรซ์ยังไม่จบ น้าเอกขอตัวแป๊ปนึงเพื่อเตรียมตัวนำพวกเราไป แต่แกบอกว่าจะเอารถใหญ่ไปกับเราเห็นที่จะไม่เหมาะเลยขับรถใหญ่ลงไปเปลี่ยนเป็นวิบาก CRF เพื่อมาขี่พาเราเข้าป่าในวันนี้ สุดจริงๆ ... CRF เสื้ออินเนอร์ขี่มอเตอร์ไซค์สีดำรัดรูป รองเท้าบูทยางที่ใช้เข้าสวน เอวเหน็บพร้าเล่มนึ่ง เป็นสะพายพอดีตัว และ หมวกกันน็อก Arai
.
น้าเอก พร้าแหนบเอว โค รตเฟี้ยว

.
ออกตัวจากที่พักได้ไม่นาน ...  สวบบบบๆ ผมร่วงเป็นลำแรก พุ่งเข้าพงหญ้า ล้มเป็นคนแรกของวัน ... ในภาพ เพื่อนตู่ผม กำลังสาธิต การช่วยเพื่อนที่ถูกวิธีคือเมื่อเพื่อนล้ม คือ การถ่ายรูปเยาะเย้ย ก่อนช่วยยก ... ช่วยกูก่อนเหอะรถทับขา 555+

.
เฮียเป๋งไม่ได้ล้มนะครับ แกแค่อยากพักเฉยๆ 55+

.
ขี่ไป ล้มไปพอประมาณ แต่ไม่เหนื่อยเท่าเมื่อวานเพราะ รถเบาขึ้นเยอะ ... ในที่สุดเราก็ถึงจุดที่ต้องจอดรถไว้ ต้องเดินเท้าเข้าไปอีก 300 เมตร

.
ถึงแล้ววววว ตาดผาแดง

.
บินโดรนสักดูป่าสักหน่อย

.
ต้นไม้แน่นมากๆ เขียวฉ่ำๆ ... เห็นพวกเรามั้ยครับ จุดเล็กๆที่ยืนบนหิน มุมล่างๆของภาพ

.
มาถึงน้ำตกทั้งที งานนี้ต้องลงน้ำ

.
 

.

ส่วนผมนะหรือครับ ... ขอนอนเอาแรงสักแป๊ป

.
หลังจากนอนพักผ่อนเล่นน้ำทานข้าวง่ายๆเสร็จก็เดินทางกลับที่พักเพื่อแคมป์ปิ้งชิลล์ๆ ... เมื่อคืนมีแค่ผมกับน้าสุที่กางเต็นท์ เฮียเป๋งกับตู่ไม่ได้กางนอนสวมถุงนอนในศาลาเลย วันก่อนเหนื่อยจัด ... วันนี้เลยอยากตั้งเต๊นท์กัน

.
กางเต็นท์กันคนละมุม สองมุม ฟรีสไตล์

.
  
น้าเอกเจ้าของสถานที่ เริ่มก่อไฟให้พวกเราครับ

 
.
เชฟเป๋ง นั่งควบคุมคุณภาพเมนู “เนื้อนึ่งกระบอกไม่ไผ่” อย่างใกล้ชิด
 

.
อ่อออ ... เนื้อจะหมดอยู่แล้วพึงหยิบกล้องออกมาถ่ายรูป 

.
คือนั้นฝนตกหนักครับ ลมแรงมาก จนผมตื่นขึ้นมากลางดึก นอนฟังเสียงฝนไปนึกถึงสภาพขาลงพรุ่งนี้และก็หลับต่อ
.

.
ตื่นเช้ามา ฝนก็ยังไม่หยุด แต่เราต้องเดินทางกลับแล้วเก็นของกันแบบเปียกๆเลย

.

.
คงไม่ต้องบรรยายต่อครับว่าเราล้มมั้ยในขาลง ... ขี่ลงเข้าท่ามกลางสายฝน แน่นอนครับว่าล้ม 555+
.
นี่เป็นสัญญาใจว่าผมต้องรีวิวการเดินทางในครั้งนี้ ถึงแม้วันเวลามันจะผ่านมาพักนึงแล้วก็ตาม ... น้าเอก เจ้าของขุนฝางสวนม้าโฮมสเตย์ แกใจดีเป็นกันเองมาก สถานที่สวยงาม ประทับใจ ทั้งภูแล ทั้งตาดผาแดง แต่เสียดายที่เรายังไม่ได้เห็นม้าและไม่ได้พักที่รีสอร์ทของแก ครั้งหน้าตั้งใจว่าจะพักข้างล่างสักคืนค่อยขึ้นข้างบน รอสถาณการณ์ไวรัสทุเลาลงเราจะกลับไปเยือนขุนฝางอีกครั้งแน่นอน
.
ผมขอร่ำลากันด้วยภาพนี้ครับ .... ไปคนเดียวอาจจะไปได้เร็ว แต่ถ้าไปด้วยกันจะไปได้ไกลกว่าแน่นอน!!
.
“ พร้อมมั้ยพวกเรา? ”

.
ลงชื่อผู้บันทึกเรื่องราว
ม่อน TCT
มาม่ากับปลากระป๋อง
...[^_^]…
.
ติดตามการเรื่องราวของเราได้ในช่องทางเหล่านี้ครับ
https://www.facebook.com/tacticalcamp
https://www.youtube.com/c/TacticalCamp/featured