สวัสดีค่ะ อยากสอบถามผู้มีประสบการณ์ว่าผ่านเหตุการณ์คล้ายกันนี้มาได้อย่างไร และคุณมีความรู้สึกหวาดระแวงใครต่อใครอยู่ไหมคะ
เรื่องของเรื่องคือเราเกือบโดนเพื่อนสนิทข่มขืน ขออนุญาตไม่ลงรายละเอียดมากนะคะ
ซึ่งก่อนจะหนีออกมาได้นั้น เราถูกคุกคามทั้งทางวาจาและการกระทำ
ซึ่งทำให้เรารู้ได้เลยว่า ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแน่ๆแต่เป็นเรื่องที่วางแผนไว้แล้ว
ก่อนที่เราจะบล๊อคการติดต่อไป ทางนั้นได้พยายามส่งข้อความมาขอโทษ มาบอกว่าจริงๆแคร์เรารักเรา
แต่เราก้ไม่สามารถหลอกตัวเองได้ว่านั่นไม่ใช่คำโกหก
ใจจริงๆเราอยากให้มันเป็นแค่ฝันร้าย ถึงใจเราจะสลายมากๆ
โดยที่เรารู้ว่าไอ้เลวนั่นก้ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
เราอยากจะแจ้งความนะคะ แต่ด้วยความที่ไม่คาดคิดมาก่อน จึงไม่มีหลักฐานอะไรที่จะสามารถทำได้
เราเกลียดตัวเองที่บางครั้งยังคิดถึงอดีต คิดถึงความทรงจำดีๆที่มีร่วมกันมานาน
แล้วก้ทำได้แต่รู้สึกแค้นใจที่ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องหลอกลวง
ในใจมันคงด่าเราโง่มาก ที่เปิดใจ เปิดโอกาส จนมันเกือบจะทำสิ่งอุบาทว์สำเร็จ
เราเกลียดตัวเอง ที่บางครั้งยังตัดพ้อว่ามีแค่เราที่คิดว่ามันเป็นเพื่อน ทั้งๆที่เรานึกถึงและดีกับมันเสมอ
บางครั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็ยังนึกถึงว่าอยากจะคุยกันสัพเพเหระสารพัดอย่างเพื่อนที่สนิทสนมรู้ใจเหมือนเมื่อก่อน
ทั้งๆที่มันวางแผนจะทำลายชีวิตเราเพียงเพื่อสนองความต้องการชั่วคราวของตัวเองโดยไม่คิดถึงเราแม้แต่นิดแท้ๆ
เราไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดีค่ะ สภาพจิตใจย่ำแย่แม้ว่าจะผ่านมาสักพักแล้ว
และเรายอมรับว่าการคิดถึงเรื่องนี้เป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตเรา
แต่เราก้ไม่สามารถหยุดคิดได้
คนในครอบครัวที่รักเราก้ให้กำลังใจเรา และบอกเราว่าเราโชคดีมากแล้วที่มันทำไม่สำเร็จ
แต่เราก้ไม่สามารถที่จะหยุดหวาดระแวงใครต่อใครได้เลยค่ะ
จึงอยากขอคำปรึกษาว่าควรจะทำอย่างไรดีคะ
ถูกคนที่ไว้ใจหักหลัง
เรื่องของเรื่องคือเราเกือบโดนเพื่อนสนิทข่มขืน ขออนุญาตไม่ลงรายละเอียดมากนะคะ
ซึ่งก่อนจะหนีออกมาได้นั้น เราถูกคุกคามทั้งทางวาจาและการกระทำ
ซึ่งทำให้เรารู้ได้เลยว่า ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแน่ๆแต่เป็นเรื่องที่วางแผนไว้แล้ว
ก่อนที่เราจะบล๊อคการติดต่อไป ทางนั้นได้พยายามส่งข้อความมาขอโทษ มาบอกว่าจริงๆแคร์เรารักเรา
แต่เราก้ไม่สามารถหลอกตัวเองได้ว่านั่นไม่ใช่คำโกหก
ใจจริงๆเราอยากให้มันเป็นแค่ฝันร้าย ถึงใจเราจะสลายมากๆ
โดยที่เรารู้ว่าไอ้เลวนั่นก้ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
เราอยากจะแจ้งความนะคะ แต่ด้วยความที่ไม่คาดคิดมาก่อน จึงไม่มีหลักฐานอะไรที่จะสามารถทำได้
เราเกลียดตัวเองที่บางครั้งยังคิดถึงอดีต คิดถึงความทรงจำดีๆที่มีร่วมกันมานาน
แล้วก้ทำได้แต่รู้สึกแค้นใจที่ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องหลอกลวง
ในใจมันคงด่าเราโง่มาก ที่เปิดใจ เปิดโอกาส จนมันเกือบจะทำสิ่งอุบาทว์สำเร็จ
เราเกลียดตัวเอง ที่บางครั้งยังตัดพ้อว่ามีแค่เราที่คิดว่ามันเป็นเพื่อน ทั้งๆที่เรานึกถึงและดีกับมันเสมอ
บางครั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็ยังนึกถึงว่าอยากจะคุยกันสัพเพเหระสารพัดอย่างเพื่อนที่สนิทสนมรู้ใจเหมือนเมื่อก่อน
ทั้งๆที่มันวางแผนจะทำลายชีวิตเราเพียงเพื่อสนองความต้องการชั่วคราวของตัวเองโดยไม่คิดถึงเราแม้แต่นิดแท้ๆ
เราไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดีค่ะ สภาพจิตใจย่ำแย่แม้ว่าจะผ่านมาสักพักแล้ว
และเรายอมรับว่าการคิดถึงเรื่องนี้เป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตเรา
แต่เราก้ไม่สามารถหยุดคิดได้
คนในครอบครัวที่รักเราก้ให้กำลังใจเรา และบอกเราว่าเราโชคดีมากแล้วที่มันทำไม่สำเร็จ
แต่เราก้ไม่สามารถที่จะหยุดหวาดระแวงใครต่อใครได้เลยค่ะ
จึงอยากขอคำปรึกษาว่าควรจะทำอย่างไรดีคะ