คือบ้านใครเป็นแบบนี้บ้างแม่เราถ้าเป็นปกติก็ดีมาตลอดนะคะ แต่เวลา
เขาอาราณ์ไม่ดีบางทีเขาก็พาลแล้ว
คนอื่นคือมีบางอย่างเราทำผิดเรารู้นะคะว่าบางอย่างเราผิดจริงเรายอมรับแต่บางอย่างที่เขาสอนที่เขาว่าเราบางคำมันแรงมากเรารู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีคุณค่าเลยรู้สึกเหนื่อยกับการใช้ชีวิตพอโดนว่าเรา
ก็ทำอะไรไม่ได้ช่วงโดนแรกๆเราก็
อธิบายบางอย่างที่แกว่าเราแล้วมันเกินกว่าที่เราทำแกก็หาว่าเถียงช่วง
หลังๆเราเลยเลือกที่จะเงียบพอโดน
ว่าเราก็เข้าห้องร้องไห้เงียบๆคนเดียวตลอดเราก็คิดตลอดเราผิดมาหรอ
มากจนบางทีก็เหนื่อยมากจนเคยคิดสั้นแต่เรารู้สึกเราทำแบบนั้นไม่ได้ยังใช้ชีวิตไม่คุ้มที่เกิดมาเลย ตอนนี้เราสับสนบางทีเขาก็ดีการดูแลเอาใจใส่ในเรื่องต่างไปเช่นกับข้าวกินตอนเย็น หรือล้างจาน
ให้บ้างวันที่หนูไม่ได้ทำ แต่ตอนเขาอารมณ์ไม่ดีมันหน้ากลัวมากเขาชอบ
เอาเรื่องเก่าที่พี่หนูทำผิดพลาดมา
ว่าหนูเช่นถ้าหนูพลาดมีลูกเขาจะไม่รับและจะไล่หนูไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น แต่หนูผู้ที่ไม่เคยแสดงออกเรื่องนอกลู่นอกทางเรื่องผู้ชายน้องแทบ
ไม่สนใจด้วยซ้ำช่วงแรกที่เขาพูดน้อง
ก็เข้าใจว่าแกระแวงกลัวซ้ำรอยเดิม
แต่พอนานๆเข้าเขาพูดมันบ่อยนะ
จนคิดมากทำไมเขาต้องเปรียบเทียบ
หรือเอาหนูไปวัดกับพี่หนูกับพี่หนูมัน
คนละคนกัน
*ถ้าทุกคนเจอแบบนี้ทุกคนจะทำยังไงคะตอนนี้เราไม่กล้าพูดกับเขาตรงๆเลยได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว