สวัสดีค่ะข้อความนี้ไม่มีอะไรมากค่ะแค่รู้สึกท้อกับตัวเองมากๆทำไรก็ขัดใจไปหมด อะไรที่ชอบทำก็รู้สึกทำได้ไม่ดีรู้สึกนอยมากๆ หนูโดนรังแกมาเยอะมากๆด้วยความที่หนูตัวเล็กตอนประถมหนูโดนบูลลี่หนูโดนเกลียด จนตอนนี้หนูยังฝังใจอยู่เลย555 แต่พอขึ้นม.1ทุกอย่างมันดีขึ้นแบบมากๆจนถึงที่สุด แต่พอม.2-ม.3หนูเปลี่ยนกลุ่มค่ะเนื่องจากหนูได้มาอยู่ห้องท้ายเลยทำให้ห่างจากเพื่อนที่สนิทตอนม.1แต่ก็มีเพื่อนตอนม.1มาด้วยคนนึงคนนี้เป็นคนที่หนูรักมากเป็นเพื่อนที่หนูไว้ใจมากๆสัพพอร์ตทุกอย่างเลี้ยงนู่นเลี้ยงนี่เล่านู่นเล่านี้ให้ฟังตลอกแต่พอมายุกับเพื่อนกลุ่มใหม่เขากลับไม่สนใจความรู้สึกหนูเลยสักนิดคนในกลุ่มก็ไม่สนใจหนูกันเลยค่ะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปทำอะไรให้แต่หนูจะเป็นคนที่โดนตลอดๆม่ว่าจะแซะหรือแกล้งหนูจะเป็นคนโดนตลอกเลยตอนนี้หนูก็ยังอยู่กลุ่มนั้นนะคะตอนนี้หนูเริ่มที่จะออกห่างแล้วค่ะเพราะว่าเขาพากันไปทำสิ่งที่ไม่ดีกันหนูก็ห้ามนะคะไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเพราะยังไงเขาก้ไม่สนหนูอยู่แล้ว555
หนูมีเพื่อนหลายกลุ่มค่ะ แต่ก้รักเท่าๆกัน แต่กลุ่มนี้หนูไม่ไหวจิงๆค่ะ หนูกลับบ้านมาร้องไห้ทุกวัน วันปัจฉิมหนูมีของให้ทุกคนเลยค่ะ แต่เหมือนเขาจะมีให้ทุกคนยกเว้นหนู55555ตลกเนาะ มันเจ็บมากเลยค่ะกับการที่ไม่มีใครแคร์ความรู้สึกเราเลย อยากจะระบายให้คนที่บ้านฟังมากๆแต่ก้ไม่มีใครให้ระบายเลยค่ะหนูกลัวเขาเป็นห่วงเพราะถ้าให้หนูเล่าหนูคงน้ำตาแตกก่อนเล่าจบคงเล่าไม่รู้เรื่องแล้วแถมบางที หนูก็ทะเลาะกับพ่อ พ่อชอบดื่มเหล้าค่ะแล้วเขาจะพูดประมาณแบบว่า แม่มีคนอื่น(แม่งานยุ่งค่ะพ่อคิดไปเอง) พูดเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน พูดบ่นย้ำๆ พูดเรื่องจะหนีไป บางทีก็พูดเรื่องเก่าๆที่กระทบจิตใจหนูมากๆ หนูก็ไม่รู้ก็ทำได้แต่เงียบ แล้วก้หนีเข้าห้องค่ะทุกวันนี้หนูเหนื่อยใจมากกว่ากายอีกค่ะ มันเจ็บมากจริงๆ ไม่รู้ว่าจะหาความสุขจากอะไร หนูชอบร้องเพลงค่ะแต่พอตอนนี้หนูรู้สึกว่าทำได้ไม่ดีก็ไม่อยากทำแล้ว รู้สึกหงุดหงิดมากๆเวลาทำอะไรพลาดเล็กๆน้อย มีอยู่อย่างเดรยวที่ทำแล้วอารมณ์ดีคือกินค่ะ แต่บางทีก็ไม่อยากกิน เอาเป็นว่าหนูมาระบายค่ะ อยากได้กำลังใจด้วย😭😭
รู้สึกเหนื่อย