คือหนูทะเลาะกับที่บ้านบ่อยมากๆเรื่องไร้สาระเค้าก็ยังหามาด่าหนูได้ตลอดช่วงนี้คือทะเลาาะกันทุกวันจนแถบมองหน้ากันไม่ติดแล้วแล้วที่บ้านก็ทะเลาะกันบ่อยด้วยแค่หนูอยู่เฉยๆเค้าก็จะหาเรื่องพูดถึงหนูตลอดบางทีก็ไปพูดกับคนอื่นเหมือนเป็นเรื่องสนุกคือหนูเหนื่อยมากๆทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่เคยทำอะไรถูกเลยสักอย่างหนูทนมาตลอดแหละไม่เคยตอบโต้ไรเลยแต่ช่วงนี้คือมันหนักมากๆทะเลาะโดนด่าตลอดทุกวันหนูมานั่งร้องไห้ทุกวันคือรู้สึกเหนื่อยมากๆตอนนี้หนูอายุ 15 จบม.3 แล้วเตรียมขึ้น ม.4 แต่คงไม่ได้เรียนต่อเพราะที่บ้านเค้าบอกจะไม่ส่งเรียนแล้วทุกคนในบ้านก็มีแต่บอกไม่ต้องเรียนหรอกเรียนไปก็โง่เหมือนเดิมแม้แต่ญาติยังไม่เอาส่วนพ่อก็ทิ้งไปตั้งแต่เด็กแม่ก็มีแฟนใหม่แล้วก็มีน้อง 1 คนน้องเป็นโรคสมองช้าค่ะเรียนรู้อะไรจะช้ากว่าคนอื่นเวลาน้องทำอะไรผิดหนูก็ต้องเป็นคนโดนด่าโดนว่าเสมอถึงแม้จะไม่ได้ทำผิดเค้าตะบอกตลอดเป็นพี่ก็ต้องดูแลน้องได้ยินคำนี้มาตลอดอะไรๆก็หนูผิดเวลาที่แม่เค้าไม่พอใจอะไรก็จะยึดโทรศัพท์ไม่คืนบางทีก็อ่านแชทหนูหมดทุกแชทหนูรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวไรเลยหนู 15 แล้วแต่เค้าไม่เคยให้ความเป็นส่วนตัวเลยสักนิดอ่านแชทหนูแล้วมาด่าหนูแล้วก็ยึดโทรศัพท์ไปบางทีก็แอบรู้สึกเหมือนเด็กที่โดนเก็บมานะคะเพราะแม่ท้องในวัยเรียนหนูมันก็แค่เด็กที่เกิดมาจากความผิดพลาดของคน 2 คนแล้วต้องมาเป็นเหมือนตัวระบายอารมณ์ของเค้าตลอดหนูยอมรับนะคะว่าหนูไม่ได้เป็นเด็กดีอะไรก็มีปัญหาบ้างบางครั้งแต่ไม่ถึงขั้นร้ายแรงก็เหมือนเด็กมีปัญหาทั่วไปเคยระบายกับเพื่อนนะคะก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ถ้าไม่มีหนูสักคนในบ้านนี้ทุกคนก็คงจะดีใจเพราะไม่มีใครอยากให้หนูอยู่บ้านนี้ด้วยซ้ำ
หนูรู้สึกอยากหนีออกจากบ้าน
คือหนูทะเลาะกับที่บ้านบ่อยมากๆเรื่องไร้สาระเค้าก็ยังหามาด่าหนูได้ตลอดช่วงนี้คือทะเลาาะกันทุกวันจนแถบมองหน้ากันไม่ติดแล้วแล้วที่บ้านก็ทะเลาะกันบ่อยด้วยแค่หนูอยู่เฉยๆเค้าก็จะหาเรื่องพูดถึงหนูตลอดบางทีก็ไปพูดกับคนอื่นเหมือนเป็นเรื่องสนุกคือหนูเหนื่อยมากๆทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่เคยทำอะไรถูกเลยสักอย่างหนูทนมาตลอดแหละไม่เคยตอบโต้ไรเลยแต่ช่วงนี้คือมันหนักมากๆทะเลาะโดนด่าตลอดทุกวันหนูมานั่งร้องไห้ทุกวันคือรู้สึกเหนื่อยมากๆตอนนี้หนูอายุ 15 จบม.3 แล้วเตรียมขึ้น ม.4 แต่คงไม่ได้เรียนต่อเพราะที่บ้านเค้าบอกจะไม่ส่งเรียนแล้วทุกคนในบ้านก็มีแต่บอกไม่ต้องเรียนหรอกเรียนไปก็โง่เหมือนเดิมแม้แต่ญาติยังไม่เอาส่วนพ่อก็ทิ้งไปตั้งแต่เด็กแม่ก็มีแฟนใหม่แล้วก็มีน้อง 1 คนน้องเป็นโรคสมองช้าค่ะเรียนรู้อะไรจะช้ากว่าคนอื่นเวลาน้องทำอะไรผิดหนูก็ต้องเป็นคนโดนด่าโดนว่าเสมอถึงแม้จะไม่ได้ทำผิดเค้าตะบอกตลอดเป็นพี่ก็ต้องดูแลน้องได้ยินคำนี้มาตลอดอะไรๆก็หนูผิดเวลาที่แม่เค้าไม่พอใจอะไรก็จะยึดโทรศัพท์ไม่คืนบางทีก็อ่านแชทหนูหมดทุกแชทหนูรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวไรเลยหนู 15 แล้วแต่เค้าไม่เคยให้ความเป็นส่วนตัวเลยสักนิดอ่านแชทหนูแล้วมาด่าหนูแล้วก็ยึดโทรศัพท์ไปบางทีก็แอบรู้สึกเหมือนเด็กที่โดนเก็บมานะคะเพราะแม่ท้องในวัยเรียนหนูมันก็แค่เด็กที่เกิดมาจากความผิดพลาดของคน 2 คนแล้วต้องมาเป็นเหมือนตัวระบายอารมณ์ของเค้าตลอดหนูยอมรับนะคะว่าหนูไม่ได้เป็นเด็กดีอะไรก็มีปัญหาบ้างบางครั้งแต่ไม่ถึงขั้นร้ายแรงก็เหมือนเด็กมีปัญหาทั่วไปเคยระบายกับเพื่อนนะคะก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ถ้าไม่มีหนูสักคนในบ้านนี้ทุกคนก็คงจะดีใจเพราะไม่มีใครอยากให้หนูอยู่บ้านนี้ด้วยซ้ำ