เคยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างจะไม่โอเคสำหรับตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก เกิดจากนิสัยตัวเองด้วย และคำพูด+การกระทำต่างๆของคนรอบข้างด้วย จนปัจจุบันนี้ เวลาได้ยินอะไรที่มันกระทบต่ออารมณ์และจิตใจ เราจะรู้สึกดาวน์มาก แบบไม่อยากตอบ หรือพูดกับใครทั้งนั้น บางทีร้องไห้คนเดียว อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ พอในหัวมันสงบ เราจะรู้สึกดีขึ้นเอง ตอนนี้มีแฟน ตอนแรกคิดว่าเขาคือเซฟโซนที่ดีที่สุดสำหรับเรา แต่พอนานเข้า ก็จะมีเรื่องทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิมนี่แหล่ะเป็นปกติของคนเป็นแฟนกัน แต่ส่วนมากจะทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆเรื่องเล็กน้อยมาก (ถ้าเป็นสมัยอายุ17-18 เวลาทะเลาะกันคือจะเถียง จะสู้แบบขาดใจ)  แต่พออายุเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็เลือกที่จะไม่ตอบโต้อะไร นิ่งๆ อยู่ในมุมของตัวเอง เดี๋ยวก็ดีเอง แต่เรารู้สึกว่าแฟนเราใส่ใจเรา แต่ไม่ได้ละเอียดกับเรื่องเล็กน้อยเท่าไหร่ ซึ่งเคยเปิดใจคุยกันหลายครั้งมากๆ แต่ก็ยังเหมือนเดิม จนบางทีเราเหนื่อย ที่จะต้องตอบอะไรแบบซ้ำๆ ย้ำๆ (เคยบอกเลิกเขาหลายครั้ง แต่เลิกไม่ได้ รักเค้า 🥹) ไม่รู้สิว่าตัวเองเป็นอะไร แบบมันคิดอะไรเยอะมาก จนแฟนถามว่า 'เป็นอะไรมากป่ะ! ถามก็ไม่ตอบ มีปากก็ไม่ยอมพูด ทำหน้าตึงใส่' เราเคยถามตัวเองด้วยนะ 'นี่เราเป็นบ้าไปแล้วหรอ เป็นคนมีปัญหาทางอารมณ์หรอ เข้าข่ายซึมเศร้ามั้ย โรคจิตป่ะ อะไรแบบนี้' แต่ไม่เคยทำร้ายร่างกายอะไรเลยนะ มากสุดก็แค่ร้องไห้ อยู่เงียบๆซักพักก็ดีเอง เคยบอกแฟนไปแล้วด้วยว่า (ตอนแรกเธอเป็นเซฟโซนนะ แต่ตอนนี้คืดว่าคงไม่ใช่แล้ว) ด้วยคำพูด บางทีเรา2คน เผลอพูดอะไรออกไปโดยไม่นึกถึงอีกฝ่ายไง แบบคนพูดไม่คิดอะไร แต่คนฟังมันจำไม่ลืม เกิดกับตัวเราเองเป็นส่วนใหญ่ ทุกครั้งที่พอได้ยิน เราก็ถอนหายใจบ่อยมาก คิดนู้นนี่เยอะไปหมด มีแต่คำถามวนเวียนในหัวตลอด ว่า 'ทำไม ทำไม ทำไม' เลยอยากมาถามว่า ตัวเราเองมีปัญหาในเรื่องพวกนี้บ้างมั้ย (ซึมเศร้า มีปัญหาด้านอารมณ์ ไบโพลา เครียด) หรือเป็นเพราะนิสัยเราเอง #ต้องขอโทษด้วยนะคะ คำพูดทั้งหมดนี้ไม่แน่ว่าคนอ่านจะเข้าใจมั้ย เพราะเราไม่ได้เรียบเรียงอะไรเลย คือคำพูดในหัวมีเยอะมาก แต่พอจะพิมพ์ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี #ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะคะ  🙏