คือเราทะเลาะกับแม่เพราะไม่ล้างจาน เราผิดมากป่ะ
คือทุกคนก็เป็นใช่ไหมความขี้เกียจอ่ะ ทุกคนมีเรารู้ เราก็บอกแม่ไป อีกเดี๋ยว นั้นแหละเป็นจุดเริ่มต้นให้ทะเลาะกัน คืออีกเดี๋ยว อีกแปบ แปบหนึ่งเนี่ย ที่พูดไปก็ไม่ใช่ไม่ทำป่ะ เราก็ทำตลอดอ่ะ แต่ทำไมต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วย แค่ไม่ล้างจานนี้เราผิดมากหรอ แล้วเวลาบ้านเราทะเลาะกันเนี่ย มันไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องอขานะ เวลาทะเลาะกันเนี่ย ทำเหมือนคนไม่รู้จักกันอ่ะ เงินไม่ให้ไปรร.  ข้าวไม่ทำให้กิน บางทีเราต้องอยู่แต่ในห้องทั้งวันก็มี เขาห็ไม่สนใจ ไม่พูด ไม่คุย ไม่เรียกกินข้าว เขาก็คุยพูดกันตามปกติ หัวเราะ ดูหนัง จนกูคิดว่าตกลงกูใช่ลูกเปล่าว่ะ. กุผิดมากหรอแค่ไม่ล้างจานเนี่ย ตอนทะเลาะกันนะเขาก็พูดโน้นพูดนี้ ด่านู้นด่านี้ ตะคอกนู้นนั้น ขึ้นกู แล้วเข้าใจอารมณ์วัยรุ่นไหม อารมณ์ร้อน อารมณ์ขึ้นง่าย คือเราพยายามไม่พูดตะคอกไม่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่แล้วป่ะ สุดท้ายก็จบแบบนี้ทุกที ไม่คุย ไม่สนใจ เดินผ่านกัน เดินสวนกันในบ้านทำอย่างกับเราเป็อากาศ คือกุผิดมาก? กุไปฆ่าคนตาย กุไปตบตีกับชาวบ้านแย่งผช. ? มันใช่หรอ เรายอมรับว่าความผิดที่เราไม่ล้างจาน แต่เหตุผลแค่เนี่ย คือต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่หรอ มันหลายทีเเล้วแหละ ที่ทะเลาะกันแล้วทำอย่างกับกุเป็นคนไม่รู้จักกัน เฮ้ออ!! บางทีกุก็เหนื่อยกับชีวิตนะ โตครท้อเลย
ก็มีเรื่องอยากระบายเท่านี้แหละ
ปล.ตอนแรกเขียนเยอะอธิบายละเอียดกว่านี้มาก แต่เพราะเกิดเหตุการณ์ที่มือไปโดนกดออก เลยทำให้ต้องมานั่งพิมพ์มันเลยขี้เกียจ ย่อเอาแต่ใจความล่ะกัน