เรื่องมีอยู่ว่า..ดิฉันคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่เคยมีครอบครัวมาก่อน (เคยแต่งงาน จดทะเบียน มีลูกกับภรรยาเก่า 1คน) ต่อมาผู้หญิงแยกย้ายออกไป ไม่เคยกลับมาเหยียบบ้านฝ่ายชายอีกเลย แต่ฝ่ายชายยังไปรับลูกเล่นวันเสาร์-อาทิตย์ เป็นแบบนี้มา 5 ปี >>> 
จนกระทั่งวันหนึ่ง...มารู้จักกับเรา ซึ่งเค้าก็บอกว่าจริงใจ จึงเริ่มคิดจะขอภรรยาเก่าหย่าขาด..
>เราก็ถามว่าที่ผ่านมาถ้าเลิกกันจริงทำไมไม่หย่า?(เรากลัวโดนหลอกว่าเค้ายังไม่ได้เลิกกัน เพราะก่อนหน้านี้เคยโดนหลอกให้กินน้ำใต้ศอกคนอื่นมาก่อน)
>เค้าตอบว่าเมียเก่า ขอทรัพย์สิน มูลค่ากว่า 5 ล้าน เค้าไม่ให้(จริงๆ สินสมรสเค้า ถ้าแบ่งครึ่งจะได้ไม่ถึง/สามีเลยก่ะว่า งั้นอยากรอก็รอไป ใครตายก่อนก็เอาไปละกัน) 
ต่อมา...เราค้นหาความจริง พบว่าเค้าเลิกกันแล้วจริงๆ เพราะเราเข้าไปอยู่ที่บ้านของครอบครัวเค้า และเช็คไลน์ทุกอย่าง เค้าไม่มีความสัมพันธ์รักใคร่ ห่วงใยอะไรกันแล้วจริงๆ (เหลือแค่ทะเบียน ที่ไปเจรจา 3 ครั้งหลังจากคบเรา ก็ยังล้มเหลว) 
ต่อมา...แฟนเราตัดสินใจฟ้องหย่า>แต่ด้วยสถานการณ์โควิดและเมียเก่าพยายามบ่ายเบี่ยง จึงขอเลื่อนศาลไปเรื่อยๆ และต่อสู้จนตอนนี้ 1 ปี ไม่มีความคืบหน้า) (เขาตอบกลับมาว่า ความสัมพันธ์ผัวเมียปกติสุข ฝ่ายชายมีคนใหม่จึงขอหย่า ขอให้ศาลยกฟ้อง และขอค่าเลี้ยงดูพร้อมทั้งใส่ชื่อเค้าในทรัพย์สินสามีทั้งหมด) (ยังส่งข้อความมาว่า บอกชู้ด้วยให้เตรียกเงินไว้ให้)
ต่อมา... เราทนสถานการณ์หลบซ่อนไม่ไหว รู้สึกว่าท้อ อยากคืนผัวให้เค้าไป เรายอมแล้ว เราพลาดเองที่ไม่เห็นถึงความสำคัญของทะเบียนสมรสเอง คิดว่าจะจบง่ายๆ ร้องไห้ทุกวัน เลยขอออกมาเอง แฟนเราตกลง 
ต่อมา... 2 สัปดาห์ผ่านไป ทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ เสียใจและผิดหวังในตนเองมา รู้สึกเสียเปรียบทุกทาง จึงบอกแฟนแต่เราตัดสินใจปรึกษาและจะยุติการตั้งครรภ์ 
> แฟนเค้าไม่เห็นด้วย เค้าบอกเค้าก็รัก เรื่องหย่าอยู่ในขั้นตอนของศาล เค้าทำทุกอย่างแล้ว 
> เราบอกเราเสียเปรียบทุกทาง สภาพจิตใจก็แย่ ต้องมารับรู้เรื่องราว ทางกฎหมายก็เสียเปรียบ สังคมหน้าที่การงาน(ลาออกก็ขาดรายได้)  ครอบครัว(แม่ต้องรับไม่ได้) เราอายไปหมด 
> เขาบอกให้แก้ปัญหาทะละเรื่องและไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น ตัวและใจเค้าก็อยู่ เรื่องทะเบียนให้ใจเย็นๆ เรื่องรับผิดชอบ เค้าทำไม่ได้ตอนนี้ จึงยื่นข้อเสนอ... 
ให้เงินสดและทรัพย์สินไว้ เพื่อหากเค้าหย่ากับเมียไม่ได้ หรือเค้าทำเลวทรามกับเรา ให้เราไปพร้อมทรัพย์สินนี้ได้ทันที ส่วนลูกขอให้เค้าได้เกิด เราจะไปไหนก็ได้ หรืออยากเลี้ยงก็ช่วยกัน >> เราอารมณ์เย็นลงก็ตอบตกลง เพราะคิดว่า อนาคตจะคืนเค้าให้เมียเค้าไป เราจะอยู่กับลูกพร้อมเงินที่ส่งเสียได้จบปริญญา 
ปัจจุบัน... ท้องได้ 5-6 เดือน ร้องไห้แทบทุกวัน เหมือนตกนรกทั้งเป็น รู้สึกผิดหวังตนเอง ที่ต้องคอยเครียด กังวง ทุกข์ใจและรับรู้เรื่องขั้นตอนการสู้คดี มองเห็นชีวิตเพื่อนๆ คนรู้จัก ได้แต่งงาน อัพรูป อยู่อย่างเปิดเผย คนแห่ชื่นชม เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นคนได้แต่งงาน วันๆอยากจะตัดแฟนออกไปจากชีวิต ไม่อยากรับรู้เรื่องราวเค้ากับเมียเก่า ไม่อยากช่วยคิด ไม่อยากได้ยิน เกลียดแฟนมากขึ้นทุกวัน ที่เป็นสาเหตุทำให้เราเป็นแบบนี้ เพราะความเห็นแก่ตัวไม่อยากแบ่งเงินให้ลูกเมีย มาวันนี้อยากจะมีครอบครัวใหม่ ต้องดึงคนอื่นเข้ามาเจ็บปวด และก็เจ็บปวดการกระทำตนเอง ที่ไม่น่าปล่อยให้ท้อง แย่ไปหมด.. วันๆฟังแต่เรื่อง Single Mom และจะทำให้ได้ 

ดิฉันอยากทราบว่า เรื่องราวและความทุกข์ที่เกิดขึ้น ในความเป็นจริงแล้วสายตาคนอื่นๆ มันทุกข์ขนาดนั้นหรือไม่ เรารู้สึกว่ามันแย่มากเลย แต่แฟนกับแม่แฟนบอกว่าเราโง่ ที่เอาเรื่องนี้มาทุกข์ เพราะแฟนเค้าก็รักและดูแลเราอยู่ จะไปคิดเรื่องคดีทำไม ทุกอย่างเป็นของนอกกายทั้งหมด ควรจะดีใจที่แฟนเค้าจริงใจกับเราเพราะก่อนหน้านี้คบคนอื่นๆ เค้าไม่ติดจะฟ้องหย่า.. 
แต่มุมเรา ทำไมมันทุกข์เหลือเกิน น้อยใจโชคชะตา อยากเอาแฟนออกไปจากชีวิต ไม่อยากรับรู้ แต่ก็กังวลเล็กน้อยว่าลูกถ้าไม่มีพ่อ เค้าจะโอเคหรือเปล่า ไม่อยากรับความจริงเลยตอนนี้ ผิดพลาดที่สุดและเสียใจที่สุดในสิ่งที่เกิดขึ้นค่ะ.. 
ขอขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ