ดูแล้วสามีคุณกับ ผญ คนนั้น น่าจะเป็นคนที่เคมีตรงกัน คุยกันแล้วคลิก รู้สึกใช่ รู้สึกเติมเต็ม แต่มันเป็นในเวลาที่ไม่ถูกต้อง เพราะทั้งคู่มีครอบครัวของตัวเองอยู่แล้ว แต่ทั้งคู่ก็มองข้ามความถูกต้อง เลือกความถูกใจของตัวเอง

ในขณะเดียวกันเขาก็เห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมปล่อยครอบครัวของตัวเองกันทั้งคู่ เพื่อมาคบกันให้ถูกต้องเสียเลย ในเมื่อรู้สึกว่าคุยแล้วมีความสุข เติมเต็มกำลังใจให้กัน

เรามองว่า เขาสองคนก็ไม่มั่นใจมากพอว่าจะไปกันรอด การใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆ มันคนละเรื่องกับความสบายใจในการคุย เขาต้องการกันแค่นั้น (จะแอบมีนอกกายด้วยมั้ยก็อีกเรื่อง แต่ไม่คิดว่ามันเป็นประเด็นสำคัญสำหรับพวกเขา) คือมีกันและกัน แต่ไม่ต้องรับผิดชอบ เพราะมีครอบครัวของตัวเองต้องรับผิดชอบอยู่แล้วทั้งคู่

ในส่วนของ จขกท เคยสำรวจมั้ยว่า ที่เขารู้สึกว่าคุณไม่เข้าใจเขา ไม่สามารถให้กำลังใจได้ มันจริงหรือเปล่า มันเป็นยังไง แล้วคุณเคยปรับตัวในส่วนนี้หรือยัง อันนี้ไม่อยากให้มองว่าที่เขาทำมันถูกนะ แต่การที่เรามองในส่วนของเราเองด้วย มันทำให้เราจะไม่รู้สึกติดค้างอีกต่อไป ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ถ้าเขายังไม่สามารถเติมเต็มกับเราได้เพียงคนเดียว เราจะได้ปล่อยเขาได้อย่างหมดใจ จากคำพูดของเขาเราจับความได้ว่าเขาโทษคุณเป็นคนทำให้เขาต้องนอกกายนอกใจ คุณไปสำรวจตัวเองดีๆ ว่าเป็นอย่างที่เขากล่าวอ้างจริงรึเปล่า คุณดีกับเขาไม่เท่า ผญ คนนั้นจริงรึเปล่า

คุณปล่อยเวลาผ่านมานานเกินไป แต่ก็ไม่สายเกินที่จะคิดแก้ไข เลือกให้ชัดเจนสักทาง ถ้าเขายังทำตัวเหมือนเดิม ไม่ว่าคุณจะพยายามปรับตัวดีที่สุดแล้ว คุณต้องใจแข็งที่จะตัดเขาออกไปให้ได้ค่ะ ไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนยังไง บอกให้เขารู้ว่าคุณให้โอกาสเขามานานเกินพอแล้ว แต่เขาไม่สามารถทำให้คุณสบายใจได้เลย ในเมื่อมองความสุขกันคนละจุดมันก็ไปกันไม่ได้ เขาคิดว่าเขาดูแลครอบครัวดี แต่คุณต้องการคนที่มั่นคงกับคุณคนเดียว ไม่ว่อกแว่กกับใครทั้งสิ้น คุณคุยกับเขาให้ชัดเจน ว่าเขาอยากให้คุณเป็นแบบไหน และคุณอยากให้เขาเป็นแบบไหน สามารถปรับกันได้แค่ไหน ซึ่งถ้าครั้งนี้ทำไม่ได้ ต้องยอมที่จะจบกันจริงๆ