ตามหัวข้อเลยค่ะ สำหรับเราแล้วอยู่ในสถานะผู้ถูกกักตัว ต้องรอตรวจรอบ 2 อีก 14 วัน รายละเอียดจะมาแชร์อีกครั้งกับประสบการณ์ใหญ่เสี่ยงติดของครอบครัวเรา 

ใครบอกว่าอยู่บ้านเฉยๆแล้วสบาย เราต้องเตรียมอาหารเช้าบ่ายเย็น แยกของใช้ของกินของแต่ละคน ข้าวของต้องเช็ดเดทตอลฆ่าเชื้อ ฉีดแอลกฮอลล์ลฟุ้งทั้งวัน เมื่อก่อนเคยระวังป้องกันอย่างไรต้องคูณสองไปเลยค่ะ จะกินจะนอนก็ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรให้ร่างกายมีภูมิต้านทานพอมั้ย เอ๊ะเรามีเชื้อหรือเปล่า อันนี้ก็เครียดอยู่คิดมากจนโรคกระเพาะกำเริบ เคราะห์ร้ายยาหมดคงต้องโทรแจ้งหมอตำบลให้เอายามาส่ง

มาพูดถึงประสบการณ์ที่ได้รับ/เรียนรู้
แบ่งเป็นข้อเลยให้ดูง่ายแล้วกัน
1. การรักษาสุขภาพให้แข็งแรงการไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ อันนี้คือจริงอย่างน้อยเราก็มีภูมิต้านทานได้รับเชื้ออะไรเล็กน้อยมันคงจะแพ้ภูมิเราไป

2. เงินสำรองยามฉุกเฉิน/เงินการรักษาพยาบาล
ครอบครัวเราทำประกันการรักษาโควิดไว้ในเบี้ยที่ต่ำที่สุด อันนี้เราไม่อยากเบิกกันหรอกรอรอบ2หวังว่าจะรอดปลอดภัย ที่จะพูดถึงคือเงินสำรองยามฉุกเฉินจะว่ามีก็ไม่ถึงมีแต่คือเงินที่เราหักเก็บในทุกเดือน เราต้องซื้อน้ำยาฆ่าเชื้อ แอลกฮอล์ล หน้ากาก ฯลฯ  แต่จะหนักไปที่ยารักษาและป้องกัน ยาจีน ฟ้าทะลายโจร ยาแก้ปวดหัว เราซื้อติดๆไว้ จะให้รอยาโรงพยาบาลเชื้อคงจะลงปอดซะก่อนแน่ (คนในบ้านติด1คน อีก4คนตรวจรอบแรกไม่มีเชื้อรออีกตรวจอีกรอบ) เราก็บำรุงทั้งทานดื่มดมสมุนไพรต่างๆนานา เพราะเมื่อเรารู้ว่าที่บ้านมีคนติด ต้อวรับผิดชอบต่อสังคมคือไม่ได้ออกไปไหนกักตัวทันที อาหารของบริโภคที่มีคือไม่พอเป็นแน่  ยังดีที่เรามีพี่ชายที่แสนดีวิ่งซื้อของสด ของอุปโภคในบ้านมาส่งให้แบบให้ฟรีๆ ไม่งั้นเราอดแน่ รวมทั้งหมา2ตัวของเราที่ติดกินแต่ไก่ทอดกักตัวก็กินกันแต่ปลากระป๋อง อันนี้ก็ทุ่นค่าใช้จ่ายไป

3. ความเป็นระเบียบ ความละเอียด และการตรงต่อเวลา  เพราะจะทำอะไรก็ต้องระวังเชื้อโรคกลัวติดก็ติดคิดวางแผนทำอะไรเป็นขั้นตอนและใส่ใจรายละเอียดในสิ่งนั้นมากขึ้น  เวลาทานอาหารทานยาก็ต้องตรงเวลา จะก่อนหรือหลังอาหาร จะดมสมุนไพรช่วงไหนกี่โมง จะออกกำลังกายตอนไหน ต้องแบ่งเวลาให้ถูกไม่งั้นยาที่ทานจะไม่ครบการรักษา

4. ได้เรียนรู้ว่าดวลาที่เราเดือดร้อนใครที่สามารถเป็นที่พึ่งของเราได้บ้าง หรือมีน้ำใจกับเรา เข้าใจว่าเป็นโรคติดต่อใครๆก็กลัว แต่การแสดงน้ำใจแค่นิดหน่อยบางส่วน ถือว่าเป็นกำลังใจให้คนนั้นได้มากเลยนะ

5. ความรักและสามัคคีของครอบครัว
ยาโทษกันว่าใครนำเชื้อมาให้ติดแต่ควรระวังและดูแลซึ่งกันและกัน และเราโชคดีที่ครอบครัวเราดูแลกันอย่างดี ถึงแม้จะมีขึ้นเสียงกันบ้างในการเล้าให้ทานยาดมยา ก็เป็นตามประสาคนในครอบครัว และเรามั่นใจว่าจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปด้วยกัน

6.การประหยัดเงิน การหยุดกักตัว แน่นอนหละต้องหยุดงานซึ่งดีก็ได้เงินเต็มเดือน ร้ายหน่อยก็แล้วแต่บริษัทจะให้ วันนั้นก็โพสขายของออนไลน์ขายยากเหลือเกิน ไม่ได้ยอดสักบาท อย่างน้อยก็ทำให้คิดได้เวลาจะเอฟของแต่ละชิ้น คิดแล้วคิดอีก ได้ใช้มั้ย คุ้มค่าหรือเปล่า ราคาถูกหรือแพง การห้ามใจได้มากขึ้นเพราะเราไม่มีรายได้เลย

ที่คิดออกในส่วนประสบการณ์ที่เราได้รับเองจะมีประมาณนี้ หวังว่าทุกคนจะได้แง่คิดอะไรบ้าง เพื่อเป็นแผนสำรองต่อไป