ทุกคนคือเรานะเป็นจำพวกหวงขนมหรือของกินที่ตัวเองซื้อมาข่อนข้างมากแล้ววันนี้เราซื้อขนมมาไม่ได้เยอะมากแล้วหลานเราขอขนมตอนแรกเราก็จะให้อยู่หรอกพอมา
นึกถึงเหตุการณ์ตอนหมู่บ้านเรากักตัวมีพวกอสม.มาแจกขนมเราไม่เคยได้เลยหลานเอาไปหมดพอขอก็ไม่ให้ มันเลยทำให้วันนี้เราไม่แบ่มันแล้วอยู่ๆมันก็พูดเสียงดังทำให้พ่อแม่เราได้ยินแล้วท่านก็บอกว่าทำไมไม่แบ่งหลาน เราก็อยากจะแบ่งนะถ้ามันเคยทำดีกับเราบ้าง พอเราบอกแม่ว่าไม่ให้พ่อกับแม่ก็ว่าเราใหญ่เลยว่าแต่เราว่าไม่รู้จักโตเป็นพี่ก็ต้องแบ่งหลานอายุต่างกันมากนะแต่ทำไมยังทำตัวเหมือนเด็ก มันทำให้เราน้อยใจมากแค่เราไม่แบ่งขนมให้เราผิดมากหรอท่านว่าเราเห็นแก่ตัวเราก็เคยแบ่งให้ตั้งหลายครั้งเกือบทุกครั้งเลยก็ว่าได้ที่เราซื้อมา แต่ทำไมแค่ครั้งเดียวเราถึงผิดขนาดนี้ เราไม่เข้าใจ ทุกคนว่าการที่เราหวงของของเรามากเราผิดหรอมันไม่ใช่สิทธิ์ของเราหรอที่จะแบ่งไม่แบ่งก็ได้
แบ่งขนม
นึกถึงเหตุการณ์ตอนหมู่บ้านเรากักตัวมีพวกอสม.มาแจกขนมเราไม่เคยได้เลยหลานเอาไปหมดพอขอก็ไม่ให้ มันเลยทำให้วันนี้เราไม่แบ่มันแล้วอยู่ๆมันก็พูดเสียงดังทำให้พ่อแม่เราได้ยินแล้วท่านก็บอกว่าทำไมไม่แบ่งหลาน เราก็อยากจะแบ่งนะถ้ามันเคยทำดีกับเราบ้าง พอเราบอกแม่ว่าไม่ให้พ่อกับแม่ก็ว่าเราใหญ่เลยว่าแต่เราว่าไม่รู้จักโตเป็นพี่ก็ต้องแบ่งหลานอายุต่างกันมากนะแต่ทำไมยังทำตัวเหมือนเด็ก มันทำให้เราน้อยใจมากแค่เราไม่แบ่งขนมให้เราผิดมากหรอท่านว่าเราเห็นแก่ตัวเราก็เคยแบ่งให้ตั้งหลายครั้งเกือบทุกครั้งเลยก็ว่าได้ที่เราซื้อมา แต่ทำไมแค่ครั้งเดียวเราถึงผิดขนาดนี้ เราไม่เข้าใจ ทุกคนว่าการที่เราหวงของของเรามากเราผิดหรอมันไม่ใช่สิทธิ์ของเราหรอที่จะแบ่งไม่แบ่งก็ได้