อยู่บ้านเดียวกันกับพี่สาวและพี่เขย แต่พี่เขยแล้งน้ำใจ หวงของกินทุกอย่างในบ้าน จนเราไม่กล้าที่จะกินข้าวด้วย
เวลาซื้ออะไรมาก็ไม่เคยคิดจะแบ่งปัน เพราะเค้าคิดว่าเราเป็นคนนอก ทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ คือเค้าหวังแต่น้ำใจจากพี่น้องเมีย ทำอย่างกะพี่น้องเมียเป็นคนใช้ เราก็ทำให้เพราะเค้าใช้ผ่านพี่สาวเรา เราก็ไม่คิดอะไร ถือว่าทำให้พี่เราหลานเรา ตังค์เราก็ไม่เคยขอเค้าใช้ เพราะเราก็มีของเราเอง พอเราไม่ถูกกับพี่เขยหนักเข้า เพราะความเห็นแก่ตัวของเค้า ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร จนกลายเป็นว่าพี่สาวเราพาลเกลียดเราไปเลย เราก็น้อยใจนะ เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่บ้านแม่ดีกว่า ตัดปัญหาพี่เขยกับน้องเมียที่ต้องมาเกลียดกันเพราะความแล้งน้ำใจ อีกอย่างเราเกลียดคนเห็นแก่ตัวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ต่อให้เราทำดีแค่ไหนเค้าก็ยังมองเราเป็นคนนอกอยู่ดี พี่น้องอยู่บ้านเดียวกันมาตลอด แต่ต้องมามองหน้ากันไม่ติด เพราะแค่เราไม่ถูกกับพี่เขย
เราก็รู้พี่น้องกันตัดกันไม่ขาดหรอก แต่หลายๆครั้งทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนเค้ากลายเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่สาวเรา เราก็มีร้องไห้คนเดียวเสียใจนะ ทำดีไม่ได้ดียังถูกเกลียดอีกต่างหาก ก็เลยตัดสินใจไปดีกว่า ทั้งๆที่ก็ห่วงหลาน เรามีหลานคนเดียว กำลังโตค่ะ สิบขวบกว่าๆ หลานเราก็รัก แต่เราอยู่ เราก็ทุกข์ใจ อึดอัดใจ กับความรู้สึกที่เหมือนตัวเองเป็นคนนอก
ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะเราอยากรู้ความรู้สึกใครที่เคยเจอปัญหาแบบเราบ้างคะ มีวิธียังไง ที่ทำให้เรากลับมารู้สึกดีดีกับพี่สาวตัวเองได้อีกคะ หรือมีตัวเราแค่คนเดียวเจอปัญหาแบบนี้ (ขอพูดอีกนิดนะคะ ที่มาตั้งกะทู้นี้ไม่ได้คิดจะเอาใครประจานเพราะไม่ได้เอ่ยชื่อ แค่รู้สึกน้อยใจพี่สาวตัวเอง และอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิบค่ะ)
ใครเคยเป็นบ้างคะ ท้อ มาก ไม่ชอบพี่เขยเพราะเป็นคนแล้งน้ำใจมากๆ เห็นแก่ตัว ทำให้พี่สาวแท้ๆพาลไม่ชอบเราไปเลย
เวลาซื้ออะไรมาก็ไม่เคยคิดจะแบ่งปัน เพราะเค้าคิดว่าเราเป็นคนนอก ทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ คือเค้าหวังแต่น้ำใจจากพี่น้องเมีย ทำอย่างกะพี่น้องเมียเป็นคนใช้ เราก็ทำให้เพราะเค้าใช้ผ่านพี่สาวเรา เราก็ไม่คิดอะไร ถือว่าทำให้พี่เราหลานเรา ตังค์เราก็ไม่เคยขอเค้าใช้ เพราะเราก็มีของเราเอง พอเราไม่ถูกกับพี่เขยหนักเข้า เพราะความเห็นแก่ตัวของเค้า ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร จนกลายเป็นว่าพี่สาวเราพาลเกลียดเราไปเลย เราก็น้อยใจนะ เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่บ้านแม่ดีกว่า ตัดปัญหาพี่เขยกับน้องเมียที่ต้องมาเกลียดกันเพราะความแล้งน้ำใจ อีกอย่างเราเกลียดคนเห็นแก่ตัวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ต่อให้เราทำดีแค่ไหนเค้าก็ยังมองเราเป็นคนนอกอยู่ดี พี่น้องอยู่บ้านเดียวกันมาตลอด แต่ต้องมามองหน้ากันไม่ติด เพราะแค่เราไม่ถูกกับพี่เขย
เราก็รู้พี่น้องกันตัดกันไม่ขาดหรอก แต่หลายๆครั้งทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนเค้ากลายเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่สาวเรา เราก็มีร้องไห้คนเดียวเสียใจนะ ทำดีไม่ได้ดียังถูกเกลียดอีกต่างหาก ก็เลยตัดสินใจไปดีกว่า ทั้งๆที่ก็ห่วงหลาน เรามีหลานคนเดียว กำลังโตค่ะ สิบขวบกว่าๆ หลานเราก็รัก แต่เราอยู่ เราก็ทุกข์ใจ อึดอัดใจ กับความรู้สึกที่เหมือนตัวเองเป็นคนนอก
ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะเราอยากรู้ความรู้สึกใครที่เคยเจอปัญหาแบบเราบ้างคะ มีวิธียังไง ที่ทำให้เรากลับมารู้สึกดีดีกับพี่สาวตัวเองได้อีกคะ หรือมีตัวเราแค่คนเดียวเจอปัญหาแบบนี้ (ขอพูดอีกนิดนะคะ ที่มาตั้งกะทู้นี้ไม่ได้คิดจะเอาใครประจานเพราะไม่ได้เอ่ยชื่อ แค่รู้สึกน้อยใจพี่สาวตัวเอง และอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิบค่ะ)