เมื่อก่อนหนูเห็นคนตลกหลายๆคนเวลาเศร้าให้คนเห็น พอเขากลับมาตลกอีกรอบมันก็เหมือนจะไม่ตลกอีกแล้ว หนูเลยอยากจะลองเป็นคนตลกที่ไม่มีวันเศร้าและยังจะคงความสุขของคนอื่นต่อไปให้คนอื่นสนุกคลายเครียกจากความตลกของหนู แต่กลายมาเป็นว่าหนูเครียดสะสมมากมากไม่กล้าร้องไห้แม้กระทั่งกับตัวเองคนเดียวก็ไม่กล้าร้องไห้ให้ตัวเองเห็นเพราะต่อให้ร้องให้ตอนอยู่คนเดียวไม่มีใครเห็นแต่จิตใต้สำนึกมันเห็นอะค่ะหนูเลยไม่กล้าร้องไห้กับตัวเองหรือคนอื่นเลย
หนูเลยทำได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อนไปเรื่อยๆๆจนเวลาหนูเครียด หนูเริ่มยิ้มแบบไม่รู้ตัวแล้วจนแม่ถามว่ายิ้มอะไรถึงเพิ่งรู้ตัวว่ายิ้มแต่ก็จะบอกแม่กลับไปตลอดว่าดูคลิปตลกมา คุยกับเพื่อนมา ประมาณนี้อ่ะค่ะ
สรุปโดยรวมคือ เวลาที่หนูเศร้า เครียด เหงา ก็จะยิ้มเองอัตโนมัตเลยค่ะตอนแรกก็ไม่รู้ตัวแต่หลังๆมาเหงาบ่อยเพราะต้องเรีบนออนไลน์อยู่บ้าน แม่ก็ทำงานทั้งวัน เลยเหงาบ่อยก็จะเห็นเงาตัวเองยิ้มในโทรศัพท์อยู่บ่อยๆเลยอยากถามคนที่รู้ว่า
อาการที่หนูมีมันปกติมั้ยคะ แล้วถ้ามันผิดปกติ หนูเป็นอะไรคะใครรู้ช่วยบอกหน่อยนะคะ🥺🥺🥺