สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวที่เราเคยโดนคนในครอบครัวเรียกว่าฆาตกรค่ะ วันนั้นเป็นวันที่เราเอาหมาของพี่ที่เป็นลูกของป้าอ่ะค่ะ เเล้วป้าก็เป็นคนเลี้ยงดู ซึ่งเรานั่งเล่นกับหมาตัวนั้นเพื่อรอพี่อีกคนกลับมา พอพี่คนนั้นกลับมาเขาบอกให้เราเอาหมาไปเล่นที่บ้านเขาเพื่อจะได้เล่นกับหมาอีกตัว(ขอขยายความนิดนึงนะคะ คือบ้านเราจะเป็นบ้านคล้ายๆรีสอร์ตอ่ะค่ะ เเต่ไม่ได้ทำธุรกิจเกี่ยวกับพวกนั้นนะคะ)วันนั้นดันมีหมาของบ้านในซอยมาวิ่งหน้าบ้าน เเล้วหน้าบ้านติดถนน หมาของพี่เห็นหมาตัวนั้นเลยวิ่งไปไล่ ใช่ค่ะ หมาของพี่ถูกรถชนเพราะไปวิ่งไล่กลางถนน เรารู้เรื่องตอนที่เรากำลังกินนำ้อยู่ในครัว เเม่วิ่งมาบอกว่าหมาของพี่ถูกรถชนจะตายเเล้ว เราตกใจมากเเล้ววิ่งไปหาหมาตัวนั้น พี่ที่พึ่งกลับมาบอกเราว่า เขาเรียกเราเเล้วให้ไปดูหมาของพี่ เเต่เราไม่ได้ยินค่ะเพราะเราอยู่ในครัว พอผ่านวันนั้น พี่เจ้าของหมากับป้าไม่คุยกับเราเลยค่ะ เเล้วป้าเรียกเราว่าฆาตกรค่ะ เวลาเราไปนั่งทานข้าวในครัวที่บ้านยายเเล้วป้าก็อยู่ด้วยเขามักจะพูดว่า มากินข้าวเเล้วหรออีฆาตกร เป็นเเบบนี้ประมาณอาทิตย์นึงค่ะ เราร้องไห้ทุกครั้งที่ได้ยินคำนี้เเล้วก็พยายามปลอบตัวเองตลอด จนพี่ที่เรียกเราไปดูหมาอ่ะค่ะ(คนเดียวกันที่เรารอกลับบ้านนะคะ)เขาโพสต์ในเฟซว่า ต้องเป็นคนเเบบไหนเรียกเด็กว่าฆาตกร เด็กมันไม่ได้ตั้งใจ หลังจากวันนั้นป้าเราก็ไม่พูดอีกเลยค่ะ เเต่มันยังคงเป็นปมฟังใจเราจนถึงทุกวันนี้ ถึงมันจะผ่านมาหลายปีเเล้ว เเต่เราก็ไม่เคยลืมเลยค่ะ ตอนนั้นเราเด็กมากๆ ประมาณป.3-4เองค่ะ ทุกวันนี้เราก็ไม่ชอบป้าเพราะเวลาเราไปอยู่ใกล้ ก็ชอบมาจับอวัยวะเพศเรา มาลูบ เหมือนเเกล้งเเหย่เล่นค่ะ เเต่เราโตเเล้ว เเล้วเราระเเวงมากๆเวลาไปอยู่ใกล้ค่ะ เเล้วเขาก็ชอบมาพูดจาเเซะ พูดเหมือนอยากให้เราไปที่อื่น เราเลยไม่คุยกับเขามาปีนึงได้เเล้วค่ะ เขาก็เลิกมาเเหย่เเล้ว เเต่มาพูดเเซะเขาก็ไม่เลิกค่ะ เราควรทำยังไงกับคนเเบบนี้ดีคะ
      ขอบคุณทุกคำตอบเลยนะคะ🙏☺️