ในฐานะที่เป็นผู้ที่ใกล้ชิดพนักงานแบงก์รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง จึงอยากพูดคุยสอบถามถึงวัฒนธรรมองค์กรหรือรูปแบบการทำงานแบงก์หน่อยค่ะ
คือน้องย้ายมาอยู่ห้องข้างๆได้ประมาณ 1 เดือน จากเดิมน้องอยู่ห้องพักใกล้ที่ทำงานตอนแรกก็สงสัยว่าย้ายออกมาทำไม  เพราะที่นี่ไกลและไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเท่าที่เก่า พอได้พูดคุยจึงรู้ว่าน้องต้องประหยัดค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ค่าห้องจาก3,500 บาท ก็ลดลงมาอยู่ 2,000 บาท แต่ไกลจากที่ทำงาน เซเว่นและตลาดมากกว่าเดิม พอได้มีโอกาสพูดคุยหลายๆครั้งจนเริ่มสนิทกัน เพราะเราจะยืนรดน้ำต้นไม้ตอนมืดๆน้องจะเลิกงานและเดินกลับห้องมาเวลาประมาณ 3-4ทุ่มแทบทุกวันซึ่งก็ถือว่าดึกพอควร มีอยู่ครั้งหนึ่งน้องไม่สบายลางานนอนอยู่ห้อง และสังเกตุว่าน้องผอมลงมาก ดูโทรมและเศร้าๆ จึงได้ทำกับข้าวไปให้น้องและได้พูดคุยกัน จนได้รูว่าน้องเครียด (แต่ดูแล้วน้องน่าจะงานเยอะเพราะเห็นเอากลับมาทำห้องตลอด เวลาวันหยุดก็นั่งทำงาน เดินหาลูกค้าตลอดเหมือนน้องพยายามคุยกับทุกคนแล้วชวนสมัครนี่นั่นตลอด) เราจึงให้น้องระบายออกมาเผื่อน้องจะดีขึ้น น้องจึงเล่าว่า...
น้องเครียดกับการทำงานที่ผ่านมาน้องใช้ความอดทนในการทำงาน  งานลูทีนก็เยอะมากอยู่แล้ว แต่ต้องมาขายประกัน  หาลูกค้าสมัครแอพโมบายแบงก์กิ้ง ซึ่งประกันก็มีตั้งมากมายหลายตัวเท่าที่เคยฟังน้องเล่า ทั้งรถ  บ้าน ประกันชีวิต ประกันบัตรที่มากับบัตรATM ประกันสวัสดิการอะไรสักอย่าง ล่าสุดมีประกันที่แพงๆสามัญๆอะนี่แหละที่น้องเคยมาชวนทำ น้องกดดันมากเพราะหัวหน้าบังคับให้หาให้ได้คนละ5แสนบาท ภายใน1เดือน นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วน้องเค้าก็ยังทำไม่ได้ จนวันที่ถูกกดดันให้มียอด น้องก็เลยต้องสมัครทำประกันเองเพื่อให้ได้อย่างน้อย 1 รายไปก่อน จำนวนเงินที่ส่งต่อปีก็หมื่นปลายๆ จากที่เราเคยดูตารางประกันทุกตัวที่น้องเอามา ไม่มีตัวไหนคุ้มเลย ถ้าพูดกันตามความเป็นจริง ณ ช่วงเวลานี้ใครเขาจะทำกัน ต่างคนต่างก็ต้องเซฟเงินมั๊ย ทำแล้วไม่คุ้มใครจะทำ เห็นใจน้องมากแต่เราว่าเงินมันเยอะเกินไป แอบถามเงินเดือนน้องมา เงินเดือนหมื่นกลางๆเอง น้องมีภาระส่งค่าน้ำ ค่าไฟที่บ้าน ส่งให้พ่อแม่ ส่งเงินกู้ กยศ. วันๆกินข้าวแค่มื้อเดียวคือกลางวัน เช้ากินนม เย็นไม่กิน เพื่อเก็บเงินไว้ทำผลงานตัวเอง น้องเคยมาชวนคนที่ห้องพักทำประกันโควิดน้องก็ออกให้ น้องต้องทำให้คนในครอบครัวทั้งบ้านเพื่อให้ได้ยอด ตอนประกันบ้านอะไรสักอย่างน้องมาคุยกับพี่แต่พอวันส่งผลงานก็เอาบ้านตัวเองทำ เราเลยองว่านี่เด็กที่ทำงานแบงก์ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ ตอนรับสมัครแบงค์ได้ประกาศมั๊ยว่าต้องขายของเก่ง ต้องหายอดขายต่างๆนาควบคู่ไปกับการทำงานลูทีนมากมายมหาศาลหรือต้องมีญาติพี่น้องที่รวยๆเอาไว้ช่วยทำผลงาน น้องเคยทำงานเลิกตี1ตี2บ่อยมาก เราเคยอาสาไปรับน้องกลับบ้านหลายครั้งเพราะเป็นห่วง เรากำลังคิดว่าในช่วงเวลาโรคระบาดแบบนี้ยังมีการบังคับหาผลงานกันด้วยหรอ ไม่เป็นห่วงพนักงานกันหรอ เงินเดือนก็น้อยแต่ทำไมบังคับกันจนเหมือนทุกคนที่ทำงานที่นี่ต้องสมัครใช้ทุกอย่างที่แบงก์นี้มีเลยหรอ เราไม่ใช่แม่เค้าแต่เราก็อดสงสารเค้าไม่ได้ ถ้าวันนึงเค้าติดโควิด หรือเค้าเครียดเรื่องงาน เค้าต้องอดๆอยากๆ หรือเค้าตาย ครอบครัวเค้าจะทำยังไง อยากรู้ว่าที่อื่นเป็นแบบนี้เหมือนกันหรือป่าว อยากให้ผู้บริหารเห็นใจเด็กๆมากกว่านี้ คุณมีความสุขกับผลงานที่เด็กๆตรากตรำอดมื้อกินมื้อเพื่อสร้างผลงานปลอมๆหรอ วินาทีนี้ต้องเห็นใจกันมั๊ย คุณนั่งอยู่ข้างบนเคยลงมาดูคนข้างล่างกันหรือป่าว น่าสงสารพนักงานแบงก์สีหวานๆนี้จริงๆ