เริ่มแรกเลยตอนผม5ขวบผมป่วยหนักหมอวินิฉัยโลกไม่ได้ หมอนัดตรวจทุกเดือน เจอะเลือดเดือนละ2 ครั้ง แต่อาการไม่เคยดีขึ้น แล้วมีคืนนึงผมฝันแปลกๆถึงผู้ชายที่ใส่ชุดสูทสีดำ เขาล้อเรียนผมในความฝันหน้าเสยอะยิ้มใส่ แล้วเหมือนผมเป็นใบ้พูดไม่ได้ แต่ในโลกความจริงแม่กับพ่อนั่งอยู่ข้างๆแล้วผมก็ชักไม่หยุด มีตัวเลขตัวเกิดขึ้นในความคิด ผมคุมไม่ได้ ตัวเลขคูณเรื่อยๆ ยิ่งเจ็บปวดหัวหนักขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนั้นพ่อหยิบพระขึ้นมาแล้วท่องคาถาพึงพำ
จนอาการผมเริ่มดีขึ้นเช้าถัดมาพ่อพาผมไปไหว้ศาลหลักเมือง พ่อบอกตอนเด็กๆผมชอบท้าทายความมืด แต่นั้นก็ยังไม่จบ ผมสอบติด ร.รประจำลพบุรี เป็นโรงเรียนเตรียม ความฝันนี้กลับมาอีกครั้ง
ทุกคืนผมนอนฝันร้ายถึงภูติผี ปิศาจ ชายใส่สูทสีดำ
ชายใส่สูทมักจะชอบยกนิ้วชี้ขึ้นมาไว้ตรงปากเหมือนบอกให้เงียบๆ  ทนอยู่ได้ปีเดียวผมตัดสินใจบวชเรียนที่วังน้อย กะจะหาความสงบใต้ร่มศาสนา ใช่ผมไม่ฝัน5ปีเต็มๆ ตั้งใจศึกษาธรรมแบบกลางๆเอาพอมีหลักแต่ถูกต้อง ผมจบ ม.6 ตัดสินใจศึกออกมาช่วยทางบ้าน เป็นช่วงที่แปลกมาก คุณจะเชื่อหรือเปล่าไม่รู้แต่ผมฝันเห็นเขาอีกครั้ง รอบนี้ผู้ชายใส่สูทมี3คน 2คนทำเหมือนกำลังคุมตัว คนอื่นอยู่แต่คนนั้นเป็นคนที่ผมจะไม่พูดถึงว่าเป็นใคร ท่านล่วงลับไปแล้ว ผมพูดไม่ถึงไหนชายคนนั้นทำท่าแบบเดิมเสยอะยิ้มยกนิ้วชี้ขึ้นเหมือนอยากให้เราเงียบๆผมอยากรู้ว่าชายคนนั้นที่ใส่สูทดำคือใคร?
 ใครเคยฝันแบบผมบ้าง?
บอกผมทีเถอะครับ