คือเมื่อนานมาแล้วตอนนั้นเราฝันถึงผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเริ่มแรกในตอนฝันเหมือนท้องฟ้า
เป็นสีเลือดมืดๆมีสายฝนตกลงมาด้วยน่ากลัวค้างคาวบินวนบนท้องฟ้าจู่ๆคนก็กัดกินกันเองเราเลยขับรถฝ่าคนพวกนั้นไป
จนถึงบ้านเราเรากอดกับพ่อแม่พร้อมที่จะตายไปด้วยกัน..จู่ๆก็มีรถคันใหญ่คันหนึ่งจะมาพาเราไปที่อื่นแต่เราไม่ยอม
พ่อแม่ก็บังคับให้เราไปและบอกกับเราว่าไปเถอะลูกไม่ต้องห่วงพ่อแม่..ตอนนั้นเราก็ร้องไห้จู่ๆ...ก็มีผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
ลงมาจากรถคันนั้นแวบแรกที่เจอใจก็รู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูกเหมือนความกลัวทุกอย่างมันหยุดลงตรงนั้น...เขาใส่ชุดสูทสีดำผูกเน็กไทด์
ใส่หมวกเหมือนหมวกคนจีนสีดำเจาะหูสีดำ1ข้างเขาถอดหมวดออกละยื่นมือมาให้เราในตอนนั้นเราก็กล้าๆกลัวๆที่จะส่งมือให้เขา...แต่สุดท้ายเราก็ส่งมือให้เขาและขึ้นรถไปกับเขา...คนขับรถของเขาเรียกเขาว่านายน้อยไหมอันนี้เราไม่แน่ใจ...แต่พอเราเผลอหลับในรถละตื่นมาอีกที..ก็ไปโผล่ที่สำนักจีน
มีอักษรจีน โคมจีน เราไปนั่งประชุมหาทางกำจัดพวกผีกินคนที่ระบาดกันเราทำไปหลายวิธีจนพบวิธีสุดท้าย..คือ
การใช้ตัวยาฉีดพ่นทุกอย่างมันได้ผลพอเช้ววันใหม่ท้องฟ้าสว่างทุกคนกลับเป็นปกติแต่...เราต้องจากกันกับเขาเราเดินเข้ามาหากันและกอดกัน
มันเป็นกอดที่อบอุ่นมาก..หลังจากนั้นเราก็ถูกนำตัวกลับมาอยูาบ่านใหม่ละแม่ก็ถามเราว่าเป็อะไรคิดถึงเขาหรอ...อดทนเอาเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว
แล้วเราก้ตื่นจากฝัน...หลังจากนั้นเราก็คิดถึงเขามาเสมอทุกครึ้งที่ฝนตกเราจะร้องไห้และคิดถึงเขาหนักมากขนเราลุกละหดหู่มากเราเป็นแบบนี้มาตลอดถึงแม้จะมีใครผ่านเข่าก็ไม่มีใครที่ทำให้เรารักได้เลยเราพยายามจะลืมคนในฝันแล้วเราพยายามจะเปิดใจแล้วสุดท้ายก็เหมือนเดิมลึกๆเรามีเขามาตลอดคิดถึงเขามาตลอดไม่ว่าจะทำอะไรเราก็นึกถึงเขาและมีเขาเป็นกำลังใจเสมอแลัมันก็ทำให้เราผ่านทุกอย่างมาได้...จนตอนนี้เราก็ยังตัวคนเดียวและรอเขามาตลอด4ปีเราไม่รู้ว่าใครเคยฝันถึงคนแปลกหน้าและได้สมหวังในชีวิตจริงไหมและเจอกันยังไงอะไรคือสัญญานที่ทำให้รู้และได้เจอกัน