พ่อเอาแต่ใจไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของลูกตัวเอง

เศร้า เหนื่อยกดดัน อึดอัด กับความเป็นอยู่ที่บ้านมากครับ
 
คือต้องบอกก่อนว่า ผมอยู่กับพ่อและก็น้อง 3คนครับ
ตอนนี้ผมเรียนยันขึ้นมหาลัยปี 3แล้วส่วนน้องก็ขึ้นปี1 ทุกวันนี้ยังไม่เคยให้ผมกับน้องมีเวลาส่วนตัวเลย ไม่ให้ผมนอนแยกห้องเพราะกลัวผมนอนดึกกลัวเปลืองไฟ พอรู้ว่าผมมีแฟนก็ด่า ทุกเวลาชีวิตของผมกับน้องตั้งแต่เด็กจะต้องเป็นไปตามความคิดพ่อตลอด ทั้งๆที่ผมกับน้องก็เรียนได้เกรดดีทุกเทอม เกรดผมไม่เคยต่ำกว่า 3.9 บอกเลยว่าผมแทบไม่เคยมีความสุขกับครอบครัวเลยครับ พ่อผมเลิกกับแม่แล้วครับ เขาบอกว่าแม่สกปรกไม่มีระเบียบ แต่จริงๆแล้วพ่อก็ไม่ได้ต่างกัน ตั้งแต่ผมตอนเด็กๆประถม พ่อผมมีชู้ แถมพ่อยังชอบไปต่อยเตะแม่อีก พอต่อยเสร็จก็มาพูดกับผมแบบเหมือนตลกว่าไปเตะมันมาไปจัดการมันมาไรแบบนี้ ละตอนนั้นผมอยู่แค่ ป1 พ่อผมชอบใช้งานแม่ผมตลอดแต่พ่อไม่เคยช่วยไรเลยแค่ทำงานแล้วก็กลับมานอน ไม่ให้แม่ผมออกไปทำงานแต่ให้ตังแม่ผมแค่เดือนละ 3000 บอกจะให้ 5000พอถึงเวลาก็ชอบอ้างตลอดว่าแม่ผมไม่เห็นจะทำอะไร ทั้งๆที่เขาได้เงินเดือนเยอะมากได้เดือนละ 2-3แสนทุกเดือน แต่ครอบครัวก็อยู่เหมือนยาจก พ่อแทบไม่เคยซื้อไรให้ผมเลยไปไหนก็ประหยัดตลอด ตั้งแต่เกิดมาผมไปเที่ยวไม่ถึง 5ครั้งเลยครับต้องอยู่บ้านอ่านหนังสือทุกวัน แต่พอตอนพ่ออยู่กับแฟนใหม่เขานี่ไปเที่ยวที่ๆผมไม่เคยได้ไปทั้งนั้น แล้วพ่อผมนี่จะเป็นคนที่ขี้โม้สุดๆ ตอนเด็กๆบอกว่าจะพาผมไปที่นั่นที่นี่พอถึงเวลาก็ไม่ไปละก็บอกไปก็ไม่มีไรพอผมไม่พอใจก็จะด่าไล่ให้ผมไปนั่งอ่านหนังสือหลายๆชม ตั้งแต่เกิดมาก็ให้ผมอ่านแต่หนังสือเรียน (ต้องนั่งอ่านตั้งแต่เช้าอ่านหลายๆชมติดต่อกันด้วยนะอ่านยัน4ทุ่ม) ละมาตอนป1 ก็ไม่ชอบให้ผมดูการ์ตูน เอาแต่จะให้ผมอ่านหนังสือ เวลาผมจะหยิบหนังสือการ์ตูนมาอ่าน หรือนั่งวาดภาพ ก็จะไล่ให้ผมไปหยิบหนังสือเรียนมาอ่านตลอด เวลาขับรถไปต่างจังหวัด 500กม ก็ให้ผมนั่งอ่านหนังสือบนรถยันถึงที่หมาย ละอ่านหนังสือบนรถคือปวดหัวมากๆจะอ้วกเวียนหัวสุดๆผมต้องทนอ่าน จนผมร้องไห้พ่อก็บอกว่าให้มันอ่านไปแค่นี้ไม่ตายหรอก ละญาติผมก็หัวเราะ ตอนนั้นผมนี่รู้สึกผมไม่อยากอยู่บ้านนี้อีกแล้ว ละทุกวันนี้ผมต้องนั่งอ่านหนังสือ เครียดๆ ปวดหลัง ปวดหัวทุกวัน แบบนั่งอ่านหลายๆชมติดต่อกันเล่นไรไม่ได้ทั้งนั้น ละพ่อก็จะชอบมานั่งทำไรข้างๆคอยคุมคอยจับตามอง มันโครตอึดอัดเลย มองว่าผมอ่านจริงไหมนั่นนี่ ผมแค่ใส่หูฟังก็ด่าละครับคิดว่าผมแอบฟังเพลง มันเหมือนผมไปเรียนหนังสือทุกวันมากกว่าเผลอๆไปเรียนที่มหาลัยมีความสุขกว่าอีก ถ้าตอนปิดเทอมคนอื่นเขาสบายใจกัน ผมนี่เหมือนนรก ชีวิตผมคือยู่กับการโดนบังคับ ต้องฟัง ห้ามเถียงไรเด็ดขาด เวลาผมเถียงไรไปนิดหน่อยก็จะชอบบอกให้ “ เงียบปาก หุบปาก ไม่มีมารยาท “ ละก็เอาผมไปเทียบกับลูกข้างบ้าน ละก็บอกว่าไปอยู่กับแม่เลยไป แก่ไปก็ไม่ได้หวังให้มาเลี้ยงดูหรอก ไม่เคยฟังความคิดผมสักครั้ง “ ละพ่อผมเป็นคนที่ผมทำผิดเรื่องนิดๆหน่อยก็ด่าสะแรงเลย ผมแค่เปิดไฟหน้าบ้านผิดดวง เค้าก็ด่าว่า บอกห่าไรไม่รู้เรื่อง ละก็มาแบบมองค้อน ผมพูดไรก็ไม่คุยด้วย เค้าเป็นคนที่เอาแต่ใจมากทุกคนคือต้องฟังเค้า ทำไปห้ามเถียงไรทั้งนั้น ละเวลาเกิดไรก็ชอบโทษคนรอบข้างไปหมด เวลาอารมณ์เสัยพาลมาถึงผมบ่อยๆ แม้กระทั่งผมตอนเด็กๆอยู่แค่ ป1 พ่อผมถอยรถชนหันมาโทษผมอีกว่าผมไม่ช่วยมอง ผมนี่นั่ง งง พ่อผมคือด่าผมยังไงตัวเองก็ทำอย่างงั้นทุกอย่าง เคยมีครั้งนึงน้องผมเรียนออนไลน์พ่อผมก็รู้นะว่าน้องผมจะเรียนดันใช้ให้น้องผมไปทำกับข้าว พอน้องผมเริ่มแสดงสีหน้านิดหน่อยก็ด่า ตะคอกไล่ให้ไปนอนนอกบ้าน บอกไม่มีมารยาท จะยึดโทรศัพท์ จนตอนนั้นน้องผมมันเครียดมาก มันบอกกะบผมว่ามันคิดจะฆ่าตัวตายมันเครียดจนทำข้อสอบเลยครับ เวลาผมกะบน้องโดนด่านี่คือจะเครียดมากเพราะกลัวมากจนไม่กล้าทำไรเลย 
 
ที่เล่ามานี่แค่ 1%ครับ มีอีกหลายเรื่องเล่าไงก็ไม่จบ แต่ข้อดีพ่อผมก็มีครับไม่ได้แย่สะทีเดียว แต่ผมว่าเรื่องแย่ๆเยอะกว่า 
 
ถ้าอ่านละมันขัดๆขออภัยด้วยนะครับ ผมเรียบเรียงเขียนอะไรยาวๆไม่ค่อยเก่งครับ🙏
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่