เรากับแม่เป็นคนคล้ายๆกัน เวลาพูดกันทีไรก็จะเถียงกันไปมา แม่เป็นคนชอบพาลเรื่องอื่นพอเถียงกันทีแม่ก็พูด108เรื่องรวมกัน พาลไปยันไม่ทำกับข้าวให้เรากินและไล่ออกจากบ้าน ยอมรับว่ามีที่ไปแต่ไม่ไปเองเพราะเวลาปกติอยู่กับครอบครัวมีความสุขดีแต่พอทะเลาะกับแม่เริ่มไม่มีความสุขแล้ว แม่ชอบขึ้นเสียงใส่ตลอดและเราก็จะต้องง้อตลอดถึงจะผิดหรือไม่ผิด แม่เป็นคนพูดเสียงดังมากยิ่งเถียงกับเราเราต้องหนีเข้าห้องตลอด สุดท้ายแม่ก็จะพูดว่าเราอยู่ด้วยกันกับแม่ไม่ได้ไปอยู่ที่ไหนก็ไป 
ตัวอย่างเช่น แม่ปลุกเรามากินข้าว แต่เราไม่หิวเลยนอนต่อ เนื่องจากเมื่อคืนเรานอนดึกเพราะปวดท้องประจำเดือน แม่ก็ยังไม่เลิกปลุกพอเราไม่ตื่น เราเลยตื่นออกไปบอกว่าเมื่อคืนนอนดึกรู้เวลาอยู่ จะปลุกทำไมหลายรอบ แต่เราก็โมโหเลยแสดงสีหน้าออกไป พอเราพูดจบแม่ก็วีนขึ้นมาเลยแล้วก็พูดว่าทุกสิ่งอย่าง แบบตะคอกสุดเสียง ด่าเราและไล่เรสออกจากบ้านเหมือนเดิม แค่เรื่องเล็กน้อยแม่ก็พาไปเรื่องใหญ่ตลอด เบื่อ ถ้าเราไปไม่กลับบ้านจริงๆได้ก็คงดี