ตอนนี้เราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับแม่ เนื่องจากมาอยู่ใกล้ที่ทำงาน แต่เราทะเลาะกับแม่บ่อยมากในทุกเรื่อง เรียกว่าคุยกันดีๆแทบไม่ได้เลย แม่จะด่าเราด้วยถ้อยคำแรงๆ รู้ว่าเราเกลียด กลัวสิ่งไหนก็ขู่ว่าจะทำสิ่งนั้น หรือ รู้ว่าเรารักอะไรก็ขู่จะทำลาย แต่ทั้งหมดก็แค่ขู่ เราเองเวลาเจอสถาณการณ์แบบนี้ก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ จะโกรธมาก จนพูดจาแรงๆหลายครั้ง  แม่เราจะขู่ทุกครั้งว่าเราด่าพ่อแม่ เราต้องเจอเวรกรรม จนมี่ครั้งหนึ่งที่ทะเลาะกัน เราไม่พูดไม่คุยกับแม่ประมาณ 1 เดือน ซึ่งถามว่าดีไหม ก็ดีนะ ตรงที่เราไม่มีทะเลาะกับใครเลย สามารถโฟกัสกับงานที่ทำได้เต็มที่ ปกติเวลาทะเลาะกับแม่เราจะไม่สามารถทำงานได้ หรือ ทำได้แต่ไม่มีประสิทธิภาพ มีคิดถึงแม่มั้งในบางครั้ง หลังจากนั้นก็กลับมาคุยกันใหม่ รวมถึงมีการพูดจาเปิดใจกันโดยมีพ่อเป็นตัวกลาง กลายเป็นว่าตอนนี้เรากับแม่คุยกันน้อยลงมาก ไม่มีการคุยโทรศัพท์กัน คุยไลน์กันวันละไม่กี่ประโยค เราไม่เล่าเรื่องส่วนตัวให้แม่ฟัง ไม่ขอคำปรึกษา จากแต่ก่อนที่คุยกันทุกเรื่อง แต่หลายครั้งก็คใามเห็นไม่ตรงกัน จนนำไปสู่การทะเลาะกัน ตอนนี้ยังมีทะเลาะกันบ้าง แต่น้อยลง ซึ่งเราก็สามารถห้ามตัวเองได้ดีขึ้นตรงที่จะไม่เถียงแม่ด้วยถ้อยคำแรงๆ แต่หลายครั้งก็มีว่าในใจเวลาโกรธมาก หรือ ร้องไห้ ร้องกรี๊ดกับตัวเอง แต่แม่ไม่ได้รับรู้ในส่วนนี้ เราไม่แน่ใจว่าสถาณการณ์ควรเป็นแบบนี้ต่อไปดีหรือไม่