เราก็คิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าเมื่อก่อนร้องไห้บ่อยมากเกือบทุกวัน ชอบโดนแม่พูดแทงใจพูดให้เสียใจอยู่เรื่อย เวลาบอกอะไรไม่ค่อยจะสนใจ อยู่บ้านแบบไม่มีความอบอุ่นเลย แล้วตอนนี้ที่ตั้งกระทู้คือเราไม่สบายบอกแม่ไปเขาก็ทำเฉยๆแล้วสั่งให้ทำนู่นนี่ หมดคำจะพูดเราคือเงียบแล้วร้องไห้ออกมา ที่บ้านมีงานทำเยอะแยะมาก ไม่ค่อยจะมีเวลาพักผ่อนด้วยเราก็ทำทุกอย่างพอวันไหนไม่ได้ขยันเหมือนวันอื่นๆจะโดนว่า เราก็เคยคิดว่านี่เราดีกว่าเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆมาก เที่ยวก็ไม่ไปทำแต่งานแต่เราเริ่มน้อยใจมากเลย อุตส่าห์ทำดีทุกอย่างแต่ทำไมพูดไม่มีกับลูกเลยจนเราจะอคติกับเขาแล้วน่ะ