ขอ2บทนะคะ
* ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ
ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู
ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน
หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป
จึงจะได้จับกุมตลุมบอน
จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช
มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร
เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร
เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง
ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตต์
รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง
ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง
แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น
อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา
แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา
ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ ฯ
* สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่
รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงไสย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ
ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี
ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ
อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ
จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่แน่กระนั้นจงกรุณา
อย่างตามมามุ่งหมายให้ว่ายปราณ
ด้วยองค์พระชนนีเป็นผีเสื้อ
อันชาติเชื้ออยู่ถ้ำลำละหาร
พระบิดรร้อนรนทนทรมาน
เคยอยู่บ้านเมืองมนุษย์สุดสบาย
คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ
จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย
เห็นมารดรซ่อนตัวด้วยกลัวตาย
ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว
ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด
ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว
ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว
ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร
แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข
บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร
จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร
มาสถานมารดรไม่นอนใจ ฯ
* อสุรีผีเสื้อไม่เชื่อถ้อย
นึกว่าน้อยหรือ
มาแก้ไข
แกล้งดับเดือดเงือดงดอดฤไทย
ทำปราไสยเสียงหวานด้วยมารยา
ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้
ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา
นี่นึกแหนงแคลงความจึงตามมา
ไม่โกรธาทูลหัวอย่ากลัวเลย
จะไปไหนไม่ห้ามจะตามส่ง
ไหนทรงฤทธิบิตุรงค์เล่าลูกเอ๋ย
แม่ขอพบพูดจาประสาเคย
แล้วทรามเชยจึงค่อยพาบิดาไป ฯ
* สินสมุทรสุดฉลาดไม่อาจบอก
ยังซ้ำหลอกลวงแม่พูดแก้ไข
มิใช่การมารดาจะคลาไคล
ขอเชิญไปอยู่ในถ้ำให้สำราญ
ซึ่งจะให้ไปบอกออกมาหา
บิดาข้าขี้ขลาดไม่อาจหาญ
พระแม่อย่าทาระกำให้รำคาญ
ไม่ช้านานบิตุรงค์คงจะมา ฯ
ช่วยแต่กลอนจากข้อความนี้หน่อยได้ไหมคะ ไม่มีหัวศิลป์จริงๆๆ คืออาจารย์ให้แต่งกลอนอีกทีนึงเหมือนสรุป เป็นกลอนสุภาพอ่ะค่ะ
* ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ
ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู
ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน
หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป
จึงจะได้จับกุมตลุมบอน
จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช
มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร
เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร
เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง
ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตต์
รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง
ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง
แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น
อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา
แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา
ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ ฯ
* สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่
รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงไสย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ
ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี
ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ
อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ
จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่แน่กระนั้นจงกรุณา
อย่างตามมามุ่งหมายให้ว่ายปราณ
ด้วยองค์พระชนนีเป็นผีเสื้อ
อันชาติเชื้ออยู่ถ้ำลำละหาร
พระบิดรร้อนรนทนทรมาน
เคยอยู่บ้านเมืองมนุษย์สุดสบาย
คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ
จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย
เห็นมารดรซ่อนตัวด้วยกลัวตาย
ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว
ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด
ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว
ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว
ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร
แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข
บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร
จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร
มาสถานมารดรไม่นอนใจ ฯ
* อสุรีผีเสื้อไม่เชื่อถ้อย
นึกว่าน้อยหรือ
แกล้งดับเดือดเงือดงดอดฤไทย
ทำปราไสยเสียงหวานด้วยมารยา
ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้
ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา
นี่นึกแหนงแคลงความจึงตามมา
ไม่โกรธาทูลหัวอย่ากลัวเลย
จะไปไหนไม่ห้ามจะตามส่ง
ไหนทรงฤทธิบิตุรงค์เล่าลูกเอ๋ย
แม่ขอพบพูดจาประสาเคย
แล้วทรามเชยจึงค่อยพาบิดาไป ฯ
* สินสมุทรสุดฉลาดไม่อาจบอก
ยังซ้ำหลอกลวงแม่พูดแก้ไข
มิใช่การมารดาจะคลาไคล
ขอเชิญไปอยู่ในถ้ำให้สำราญ
ซึ่งจะให้ไปบอกออกมาหา
บิดาข้าขี้ขลาดไม่อาจหาญ
พระแม่อย่าทาระกำให้รำคาญ
ไม่ช้านานบิตุรงค์คงจะมา ฯ