คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ                            จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย

เห็นมารดรซ่อนตัวด้วยกลัวตาย                    ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว

ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด          ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว

ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว                             ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร

แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข                               บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร

จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร                               มาสถานมารดรไม่นอนใจ ฯ

     * อสุรีผีเสื้อไม่เชื่อถ้อย                            นึกว่าน้อยหรือมาแก้ไข

แกล้งดับเดือดเงือดงดอดฤไทย                    ทำปราไสยเสียงหวานด้วยมารยา

ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้                               ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา

นี่นึกแหนงแคลงความจึงตามมา                    ไม่โกรธาทูลหัวอย่ากลัวเลย

จะไปไหนไม่ห้ามจะตามส่ง                           ไหนทรงฤทธิบิตุรงค์เล่าลูกเอ๋ย

แม่ขอพบพูดจาประสาเคย                             แล้วทรามเชยจึงค่อยพาบิดาไป ฯ

     * สินสมุทรสุดฉลาดไม่อาจบอก                ยังซ้ำหลอกลวงแม่พูดแก้ไข

มิใช่การมารดาจะคลาไคล                             ขอเชิญไปอยู่ในถ้ำให้สำราญ

ซึ่งจะให้ไปบอกออกมาหา                             บิดาข้าขี้ขลาดไม่อาจหาญ

พระแม่อย่าทาระกำให้รำคาญ                         ไม่ช้านานบิตุรงค์คงจะมา ฯ

     * อสุรีผีเสื้อเหลือจะอด                              แค้นโอรสราวกับไฟไหม้มังสา

ช่างหลอกหลอนผ่อนผันจำนรรจา                    แม้นจะว่าโดยดีเห็นมิฟัง

จะจับไว้ให้พาไปหาพ่อ                                   แล้วหักคอเสียให้ตายเมื่อภายหลัง

โกรธตวาดผาดเสียงสำเนียงดัง                        น้อยหรือยังโหยกเหยกเด็กเกเร

ช่างว่ากล่าวราวกับกูไม่รู้เท่า                             มาพูดเอาเปรียบผู้ใหญ่ทำไพล่เผล

เอาบิดรซ่อนไว้ในทะเล                                    ทำโว้เว้ว่ากล่าวให้ยาวความ