ระหว่างที่เราโตขึ้น เรายิ่งรู้สึกว่าความสุขอาจไม่มีจริง มันเป็นสิ่งที่เราแสวงหาและอยากยึดมันไว้แต่มันไม่เคยอยู่กับที่  ความสุขคือการครอบครองสิ่งของและอาชีพของเราหรอ? 
ในที่สุดเราก็ได้รู้ว่ามนุษย์ไม่สามารถมีความสุขได้อย่างแท้จริง ความสุขที่คุณได้รับจากสิ่งที่คุณซื้อหรือมีทุกอย่างทั่งงาน,เงินและมิตรจะคงอยู่เพียงชั่วขณะหนึ่ง จนกระทั่งคุณล่องลอยกลับเข้าสู่วัฏจักรแห่งความทุกข์ของคุณเอง
เรามักถามตัวเองอยู่เสมอว่าเราต้องการเงินจำนวนมากและบรรลุศักยภาพสูงสุดของเราเพื่อมีความสุขหรือไม่ ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่และสงสัยว่าเราจะอยู่ที่ไหนในอนาคตและเราจะมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้หรือไม่ หากการบรรลุเป้าหมายและทำเงินได้มากเป็นความสุขที่ฉันต้องการอย่างแท้จริงแล้วทำไมโลกนี้ยังมีคนที่ทุกข์ทรมานอยู่
คำตอบที่แท้จริงคือเราไม่สามารถเข้าถึงความสุขที่แท้จริงได้จนกว่าเราเรียนรู้ที่จะปล่อยวางทุกสิ่ง
เราไม่ได้บอกว่าเราใช้ชีวิตตามความเชื่อนั้น เรายังคงคิดที่จะหาเงิน ทำให้พ่อแม่ภูมิใจและพบรักแท้ของเรา แต่เราแค่รู้สึกว่าเราจะไม่มีวันไปถึงความสุขที่แท้จริงของเราได้เลยเพราะเราคงไม่มีวันที่จะกล้าปล่อยวางทุกสิ่งแล้ววิ่งหนีไป