ความอยาก(คิดว่าคือneed,want มั้งครับ)
แนวคิดผมจะออกแนววิทยาศาสตร์
คิดว่าวัตถุนิยม คือการแสวงหาวัตถุมาตอบสนอง แล้วเรารู้สึกมีความสุข
เช่นเราอยากมีบ้าน เราเลือกซื้อบ้านที่สวย ถูกใจ เมื่อเราได้ครอบครอง เรารู้สึกมีความสุข
เราชอบพวกgadget สินค้าไอที ชอบอันใหนแล้วเลือกซื้อมาใช้ เรารู้สึกมีความสุข ซึ่งมันไม่จีรังตลอดไปก้จริง อาจจะ 1ปี3ปี5ปีหรือ10ปีแต่พอเราเบื่อ ก็หาซื้อตัวใหม่ สินค้าออกใหม่เราก้มีความสุขหมุนเวียนไปเรื่อยๆ(รวมถึงสินค้าอื่นๆทุกประเภท ที่เราต้องการ)
เงินเดือน๘หมื่น อยากขับอัลติส ซีวิค ก้ซื้อมาใช้ได้ไม่ลำบาก ๕ปี ๗ปี เปลี่ยนใหม่ สบายๆ สุขดี

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คือเราก้ต้องการในสิ่งที่พอประมาณกับรายได้ สามารถหามาครอบครองได้ อย่างผมมีรายได้แบบทั่วๆไปไม่มากไม่น้อย คงไม่ได้มีความต้องการเรือยอชน์ เครื่องบินส่วนตัว เราก้ไม่ทุกข์ ตราบใดที่เราต้องการในสิ่งที่เราสามารถหามาครอบครองได้ เราก้จะมีความสุข
อย่างคนเงินเดือน15,000 อยากขับbmw camry accord อันนี้สมควรทุกข์

ส่วนที่ใครๆกล่าวว่า การลดความอยากจะทำให้เกิดความสุขที่แท้จริง สำหรับผม การลดความอยากคือเป็นทุกข์
เพราะอยากได้ แต่ไม่ได้ไง ได้แล้วเบื่อเป็นอีกเรื่อง เบื่อเหรอ ซื้อใหม่ได้เรามีกำลังที่หามาได้โดยไม่เดือดร้อน


ปล.เพราะผมมีแนวคิดแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกต่อต้านเรื่องเข้าวัดเข้าวา นั่งสมาธิทั้งเหนื่อยขาชาเหน็บกินไม่เห็นจะได้อะไร เดินจงกรมคือทำเพื่ออะไร แค่เราคิดดีทำดีก้พอแล้ว
แต่ทำบุญทำทานบริจาค ผมทำนะครับแบบเต็มใจ ทำแล้วรู้สึกสุขกายสุขใจ
เคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อน มันก้อธิบายอ้อมไปอ้อมมา ตีประเด็นจริงๆคือ สรุปว่า มันบอกว่าผมเป็นพวกบาปหนานั่นแหละ
ประมาณว่าคนที่มีแนวคิดวัตถุนิยม เป็นคนไม่ดี จะเกิดทุกข์ ไม่มีความสุข
แต่ปัจจุบันชีวิตผมก็มีความสุขดีนะครับ สังคมรอบข้างก้ดี มีคนรักใคร่เอ็นดู