ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือปัญหาอะไร
เเต่มันอยู่ในความคิดของผมมา4ปีเเล้ว
คือว่าเมื่อ4ปีที่เเล้วเเม่ผมเสียเเต่พ่อกับเเม่ผมเเยกทางกันตั้งเเต่ผม7ขวบพอเเม่ผมเสียผมโทรไปหาพ่อผมซึ่งอยู่ต่างจังหวัดกับเเฟนใหม่ของพ่อผม ผมเลยถามพ่อว่าจะมางานศพเเม่หรือเปล่า? พ่อก็เลยตอบว่าจะมาวันเผาเเต่พอถึงวันเผาพ่อก็ไม่มาตามที่พ่อบอกผมไว้ตั้งเเต่นั้นมาผมก็พูดน้อยลงไม่ค่อยคุยกับใครส่วนมาคุยเล่นกับเพื่อนเเละก็ผมเหมือนมีปัญหาเกี่ยวกับคนในครอบครัวไม่เข้าใจในตัวผมกดดันผมอยากให้เรียนดีไปสอบเป็นตำรวจส่วนตัวผมเองไม่ค่อยชอบ ตอนนั้นผมมีปัญหาผมอยากจะปรึกษาพ่อมากเเต่ผมก็ไม่กล้าที่จะบอกเพราะไม่ค่อยชอบฟังให้จบเขาจะพูดตามอารมณ์ของเขา เขาไม่เคยรับฟังปัญหาของผมเลยครอบครัวผมไม่มีใครเข้าใจในตัวผมเลยเเละผมก็รู้สึกโกรธพ่อนะที่ไม่งานศพเเม่ผมโกรธมาโดยตลอดเเละยังมีครอบครัวที่ไม่เข้าใจผม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือปัญหาอะไรช่วยบอกผมด้วยนะเเล้วก็มีวิธีอะไรที่ช่วยผมได้บ้างผมอยากให้ครอบครัวเข้าใจในตัวผมเเล้วหายโกรธพ่อด้วยครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือปัญหาอะไร?
เเต่มันอยู่ในความคิดของผมมา4ปีเเล้ว
คือว่าเมื่อ4ปีที่เเล้วเเม่ผมเสียเเต่พ่อกับเเม่ผมเเยกทางกันตั้งเเต่ผม7ขวบพอเเม่ผมเสียผมโทรไปหาพ่อผมซึ่งอยู่ต่างจังหวัดกับเเฟนใหม่ของพ่อผม ผมเลยถามพ่อว่าจะมางานศพเเม่หรือเปล่า? พ่อก็เลยตอบว่าจะมาวันเผาเเต่พอถึงวันเผาพ่อก็ไม่มาตามที่พ่อบอกผมไว้ตั้งเเต่นั้นมาผมก็พูดน้อยลงไม่ค่อยคุยกับใครส่วนมาคุยเล่นกับเพื่อนเเละก็ผมเหมือนมีปัญหาเกี่ยวกับคนในครอบครัวไม่เข้าใจในตัวผมกดดันผมอยากให้เรียนดีไปสอบเป็นตำรวจส่วนตัวผมเองไม่ค่อยชอบ ตอนนั้นผมมีปัญหาผมอยากจะปรึกษาพ่อมากเเต่ผมก็ไม่กล้าที่จะบอกเพราะไม่ค่อยชอบฟังให้จบเขาจะพูดตามอารมณ์ของเขา เขาไม่เคยรับฟังปัญหาของผมเลยครอบครัวผมไม่มีใครเข้าใจในตัวผมเลยเเละผมก็รู้สึกโกรธพ่อนะที่ไม่งานศพเเม่ผมโกรธมาโดยตลอดเเละยังมีครอบครัวที่ไม่เข้าใจผม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือปัญหาอะไรช่วยบอกผมด้วยนะเเล้วก็มีวิธีอะไรที่ช่วยผมได้บ้างผมอยากให้ครอบครัวเข้าใจในตัวผมเเล้วหายโกรธพ่อด้วยครับ