ก่อนอื่นเลยน่ะครับ ผมขอเเนะนำตัวเล็กน้อย ผมเป็นเกย์ครับ เเละ เพื่อนผมเป็นชายเเท้    ขอเริ่มเรื่องเลยน่ะครับ ผมกะเพื่อนผมเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่มอ 1 รวมระยะเวลาตอนนี้ก็9ปีเเล้ว เรามักไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เราสนิทกันจนสามารถเป็นเพื่อนตายได้เลยทีเดียว สุขทุกข์ก็ไปด้วยกันตลอดเเต่เเล้วผมก็ทราบมาว่าเพื่อนผมมันเป้นโรคชัก เปนโรคประจำตัว เเต่ผมก็ไม่อะไร จนเวลาผ่านไป7ปี เรื่องสุดเลวร้ายก้เกิดขึ้น เมื่อมันเกิดพลาดจนติดเชื้อเอชไอวี ผมพอได้ยินก็ตกใจมากหัวเสียเลย จะเลิกก็ทำไม่ได้ จนกระทั้งผมได้ รุ้จักกับเฮชไอวีจริงๆผมจึงหายจากอาการที่ กล้าๆกัว เเต่เพื่อนผมนี้สิมันจิตตกมากมากจนจะฆ่าตัวตายเเต่ผมมาห้ามใว้ทัน จึงพยายามคุยกะมันเเต่มันไม่ฟัง สุดงานงอกอาการชักมันกำเริบ ซึ้งตอนนั้นใม่มีอะไรไห้มันกัดเลยสักนิด ผมก็กัวที่จะช่วยมัน เพราะมันเกร้งจนกัดลิ้นตัวเอง ผมเลยตัดสินใจโทรเรียกรถพยาบาลเเต่ก็มาช้ามากเพราะบ้านผมเป้นบ้านนอกเเละไกลถึงทำไห้หมอมาช้า  สักเเปปหนึงผมเห็นเลือดออกจากปากมันเเล้ว ผมใม่รุ้จะทำไงดีจึงตัดสินใจง้างปากมันด้วยมือผม เเล้วให้มันกัดมือผมเเทน(ง้างยากมาก)ผมทั้งเจ็บทั้งปวดเเต่ก้ยอมทนเพื่อ คำว่า เพื่อน ตอนที่ช่วยมันผมใม่ได้คิดอะไรไนสมองเลย ผมคิดเเค่เพื่อนกุต้องลอดเท่านั้นสุดท้ายรถหมอก็มาเเละในที่สุดก้พามันไปรักษษพร้อมกับพาผมขึ้นรถ  ต่างคนต่างรักษาตัว ผมเองก็เจบหนักเอาเรื่องรักษาเเผลหลายเดือนมาก (ขอย้อนสักนิด) พอมันกะผมทำเเผลเสดเเล้ว ผมก้ลากมันไปพบหมอไห้มันฟังหมอพูด นานพอสมควร จากนั้นผมกะมันก็รักษาพร้อมๆกัน มันถามผมว่าทำเเบบนี้ทำไม  ผมตอบไปว่า เพื่อนกุน่ะ (ตอนนี้มันพูดไม่ได้เพราะเย็บลิ้น เเต่เขียนเอาเเทน)กุไม่ยอมไห้ตายเเน่กุใม่สนว่าจะติดจาก กุสนเเค่ว่ากุจะช่วยไห้ได้ ตั้งเเต่นั้นมาเราสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิมดูเเลกันมาตลอด เเต่สุดท้ายมันก็ตายครับ เนื่องจากโดนรถชนตายคาที่  ตั้งเเต่มีมันเปนเพื่อนผมมีความสุขมาก เเต่พอมันตายผมก็ไม่มีเพื่อนอีกเลย อยากมีเเฟนเเต่ก็ทำไม่ได้ เพราะผม............. ทุกวันนี้ก็เดินคนเดียวไปไหนคุยเดียว อยู่คนเดียว ฝืนยิ้มตลอดเวลา เหงา เเต่ก็ปากเเข้งบอกไปว่าใม่เหงา ไม่เปนไร ผมควรทำไงต่อดี ผมเเค่อยากมีความสุข อยากมีคนรัก เเต่ก็เปนไปไม่ได้ อันนี้ผมเข้าใจ #ผู้ชายต้องสาป