ผมลืมร่มไว้ที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง แต่ตนเองจำไม่ได้ว่าลืมร่มไว้ที่ไหน เพราะไปหลายที่ เดิน ๆ ไล่ถามไปที่ละที่นับแต่รู้ตัวว่าร่มหายในวันที่ลืมร่ม มีร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง ผมได้เข้าไปถาม บรรยายลักษณะร่ม ปรากฎว่าพนักงานคนหนึ่งบอกมี และไปหยิบให้  ผมก็ใจชื้นที่เจอร่มที่ทำหาย ไม่เช่นนั้นจะโดนแม่ดุอีกแน่ที่ชอบลืมร่ม
               
              ระหว่างที่ไปหยิบร่มเหมือนมีพนักงานคนหนึ่งพยายามบอกว่าไม่มีนี่ แล้วพนักงานที่เข้าไปหยิบร่มก็เดินออกมา  พนักงานที่บอกว่าไม่มีร่ม ก็บอกว่ารีบบอกแก่พนักงานที่ไปหาร่มว่าบอกลูกค้าไปสิว่าไม่มีร่ม ผมได้กลิ่นแปลก ๆ 

              กลับมาบ้าน ผมรีบติดต่อทางอินเตอร์เน็ทไปที่ศูนย์บริการลูกค้า ได้เบอร์โทรไปที่ศูนย์บริการ ให้ผมโทรไปเอง ผมโทรไปและแจ้งเวลาที่คาดว่าผมจะต้องลืมร่มตอนซื้อของ โดยดูจากเวลาที่ได้แต้มจากการซื้อของผ่านแอป รบกวนให้ทางศูนย์ตรวจสอบว่าผมลืมร่มไว้หรือไม่ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าลืมว่าที่นั่นหรือเปล่า ก็แจ้งไปตามนั้น ได้ก็ดี ไม่ได้ก็โดนดุ

               ปาฏิหารย์ เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ผมไปถามหาร่มที่ร้านสะดวกซื้อ ผมซื้อของเขาบ่อยมาก ทุกเช้า สาย บ่าย เย็น พนักงานที่อยู้พลัดนั้นรีบหยิบร่มมาให้ แต่ผมก็ยังรอดูพนักงานคนที่บอกว่าร่มไม่มีอยู่นะ ดูว่าเขาจะเป็นอย่างไร

ใจผมคิดนิด ๆ ว่าเขาจะพยายามยักยอกทรัพย์ที่ลูกค้าลืมไว้จริง ๆ หรือ เอาจริงหลักฐานก็ไม่ชัดนะครับ แค่พยายามบ่ายเบี่ยงว่าไม่มีของที่ลูกค้าลืมไว้เมื่อลูกค้าถามหาแค่นั้นเอง อาจจะบอกว่าลืม ไม่ทันเห็น ทำงานผิดพลาดเองก็ย่อมได้

เอาจริงถ้าเจ้าทุกข์ได้ของแล้ว และไม่เอาเรื่อง บอกเป็นเรื่องเบา จะได้ไหมครับ

ทางบริษัทฟ้องพนักงานคนนั้นเองได้ไหมครับ และพนักงานคนนั้นจะสู้คดีได้ไหมครับ โดยอ้างว่าผิดพลาดโดยสุจริต ไม่รู้ว่าลูกค้าลืมของ